Psalmen 102
1 Gebed van een ongelukkige, als de moed hem ontzinkt, en hij voor Jahweh zijn jammerklacht uitstort. Jahweh, hoor mijn gebed, Mijn jammerklacht dringe tot U door!
Bēdu cilvēka lūgšana, kad tas ir noskumis un savas žēlabas izgāž Tā Kunga priekšā. Ak Kungs, klausi manu lūgšanu, un mana saukšana lai nāk pie Tevis.
2 Verberg voor mij uw aanschijn niet, Wanneer het mij bang wordt; Luister naar mij, als ik roep, En verhoor mij toch snel!
Neapslēp Savu vaigu priekš manis, atgriez Savu ausi pie manis bēdu laikā; tai dienā, kad es saucu, paklausi mani drīz.
3 Want als rook gaan mijn dagen voorbij; En mijn gebeente gloeit als een oven;
Jo manas dienas ir iznīkušas kā dūmi, un mani kauli ir izdeguši kā pagale.
4 Mijn hart is verdroogd en verdord als het gras, Want ik denk er niet aan, mijn brood nog te eten;
Mana sirds ir sasista un izkaltusi kā zāle, tā ka es aizmirstu pat savu maizi ēst.
5 En door mijn klagen en kermen, Kleeft mijn gebeente aan mijn vlees.
Mani kauli līp pie manas miesas no kaukšanas un nopūšanās.
6 Ik ben als een pelikaan der woestijn, En als een uil tussen puinen;
Es esmu tā kā dumpis tuksnesī, es esmu kā apogs (pūce) izpostītās vietās.
7 Ik kan niet meer slapen, en zit maar te klagen, Als een eenzame mus op het dak.
Es esmu nomodā un tāpat kā vientulis putns uz jumta.
8 Mijn vijanden houden niet op, mij te honen, En tegen mij te razen en te vloeken.
Mani ienaidnieki mani nievā cauru dienu; kas pret mani trako, tie mani dara par lāsta vārdu.
9 Ja, ik eet as als mijn brood, En met tranen meng ik mijn drank;
Jo es ēdu pelnus kā maizi un sajaucu savu dzērienu ar asarām,
10 Want Gij hebt om uw gramschap en toorn Mij opgenomen en weggeslingerd!
Tavas bardzības un dusmības pēc, jo Tu mani esi pacēlis un atkal nogāzis.
11 Mijn dagen vlieden heen als een schaduw, Ik kwijn weg als het gras.
Manas dienas ir kā ēna pavakarē, un es kalstu kā zāle.
12 Maar Gij, Jahweh, blijft eeuwig, En uw Naam van geslacht tot geslacht!
Bet Tu, Kungs, paliec mūžīgi un Tava piemiņa līdz radu radiem.
13 Gij zult opstaan, en U over Sion ontfermen: Het is tijd, hem genadig te zijn; het uur is gekomen!
Kaut Tu celtos un apžēlotos par Ciānu, jo jau ir laiks par viņu apžēloties, jo tas nospriestais laiks ir atnācis.
14 Want uw dienaars hebben zijn stenen lief, En hebben deernis met zijn puinen.
Jo Tavi kalpi mīļo viņas akmeņus un žēlojās, ka tā guļ pīšļos.
15 Dan zullen de heidenen de Naam van Jahweh vrezen, Alle vorsten der aarde uw majesteit:
Tad pagāni bīsies Tā Kunga Vārdu, un visi ķēniņi virs zemes Tavu godību,
16 Omdat Jahweh Sion herbouwt, En Zich openbaart in zijn glorie;
Kad Tas Kungs Ciānu uztaisīs un parādīsies Savā godībā.
17 Zich tot de bede der verlatenen neigt, En hun gebed niet versmaadt!
Viņš griežas pie bēdu ļaužu lūgšanas un nenicina pielūgšanu.
18 Men schrijve dit op voor een volgend geslacht, Opdat het volk, door Jahweh herschapen, Hem zal prijzen:
Lai tas top uzrakstīts pēcnākamiem, un tie ļaudis, kas vēl taps radīti, slavēs To Kungu.
19 Als Jahweh weer neerziet Uit zijn heilige woning, En uit de hemel Weer neerblikt op aarde:
Jo Viņš skatās no Sava svēta augstuma, Tas Kungs lūko no debesīm uz zemi,
20 Om het gekerm der gevangenen te horen, Te verlossen, die ten dode zijn gewijd;
Ka Viņš dzird cietumnieku nopūšanos un atsvabina nāves bērnus;
21 En om Jahweh’s Naam in Sion te melden, In Jerusalem zijn lof,
Ka Tā Kunga vārds top sludināts Ciānā un Viņa slava Jeruzālemē,
22 Wanneer de volkeren zich verzamelen, En de koninkrijken, om Jahweh te dienen!
Kad tautas sapulcējās kopā un valstis, Tam Kungam kalpot.
23 Wel heeft Hij midden op mijn weg mijn krachten gebroken, En mijn dagen verkort; maar toch blijf ik bidden:
Bet Viņš ir pazemojis ceļā manu spēku un paīsinājis manas dienas.
24 Mijn God, neem mij niet weg op de helft mijner dagen; Uw jaren duren van geslacht tot geslacht.
Es saku: mans Dievs, neņem mani nost pusmūžā. Tavi gadi paliek līdz radu radiem.
25 In den beginne hebt Gij de aarde gegrond, En de hemelen zijn het werk uwer handen!
Senlaikus Tu esi nodibinājis zemi, un debesis ir Tavu roku darbs.
26 Zij zullen vergaan, maar Gij blijft; Als een kleed zullen zij allen verslijten.
Tās zudīs, bet Tu pastāvēsi; tās sadils visas, kā drēbes; Tu tās pārvērtīsi kā drānas, un tās pārvērtīsies;
27 Gij verwisselt ze als een mantel, zij zullen verdwijnen; Maar Gij blijft dezelfde, en uw jaren nemen geen einde.
Bet Tu palieci tas pats, un Tavi gadi nebeigsies.
28 Zo blijven ook de zonen uwer dienaars bestaan, En hun kroost houdt stand voor uw aanschijn!
Tavu kalpu bērni paliks, un viņu dzimums būs pastāvīgs Tavā priekšā.
