Psalmen 102
1 Gebed van een ongelukkige, als de moed hem ontzinkt, en hij voor Jahweh zijn jammerklacht uitstort. Jahweh, hoor mijn gebed, Mijn jammerklacht dringe tot U door!
Imádság, egy szegény számára, midőn ellankad és az Örökkévaló előtt kiönti panaszát. Örökkévaló, halljad imámat, s fohászkodásom jusson hozzád!
2 Verberg voor mij uw aanschijn niet, Wanneer het mij bang wordt; Luister naar mij, als ik roep, En verhoor mij toch snel!
Ne rejtsd el arczodat tőlem szorultságom napján; hajlítsd hozzám füledet, amely napon felkiáltok, gyorsan hallgass meg!
3 Want als rook gaan mijn dagen voorbij; En mijn gebeente gloeit als een oven;
Mert füstben enyésztek el napjaim, és csontjaim átizzottak mint égéstől.
4 Mijn hart is verdroogd en verdord als het gras, Want ik denk er niet aan, mijn brood nog te eten;
Megveretett, mint a fű, úgy hogy elszáradt a szívem; bizony, elfeledtem megenni kenyeremet.
5 En door mijn klagen en kermen, Kleeft mijn gebeente aan mijn vlees.
Nyögésem hangjától odatapadt csontom húsomhoz.
6 Ik ben als een pelikaan der woestijn, En als een uil tussen puinen;
Hasonlítok a puszta pelikánjához, olyan lettem, mint kuvik a romokban.
7 Ik kan niet meer slapen, en zit maar te klagen, Als een eenzame mus op het dak.
Virrasztottam s olyan lettem, mint magános madár a háztetőn.
8 Mijn vijanden houden niet op, mij te honen, En tegen mij te razen en te vloeken.
Egész nap gyaláztak ellenségeim; az ellenem tombolók reám esküdtek.
9 Ja, ik eet as als mijn brood, En met tranen meng ik mijn drank;
Mert hamut kenyér gyanánt ettem, s italomat sírással elegyítettem:
10 Want Gij hebt om uw gramschap en toorn Mij opgenomen en weggeslingerd!
indulatod és haragod miatt, mert felkaptál és elhajítottál.
11 Mijn dagen vlieden heen als een schaduw, Ik kwijn weg als het gras.
Napjaim akár a megnyúlt árnyék, és én elszáradok, mint a fű,
12 Maar Gij, Jahweh, blijft eeuwig, En uw Naam van geslacht tot geslacht!
De te, Örökkévaló, örökké trónolsz, s neved nemzedékig meg nemzedékig tart.
13 Gij zult opstaan, en U over Sion ontfermen: Het is tijd, hem genadig te zijn; het uur is gekomen!
Te majd felkelsz, irgalmazol Cziónnak, mert ideje, hogy kegyelmezz neki, mert eljött a határidő;
14 Want uw dienaars hebben zijn stenen lief, En hebben deernis met zijn puinen.
mert szolgáid kedvelik a köveit és porát kegyelik.
15 Dan zullen de heidenen de Naam van Jahweh vrezen, Alle vorsten der aarde uw majesteit:
S majd félik a nemzetek az Örökkévaló nevét, s mind a föld királyai dicsőségedet;
16 Omdat Jahweh Sion herbouwt, En Zich openbaart in zijn glorie;
mert megépítette az Örökkévaló Cziónt, megjelent az ő dicsőségében.
17 Zich tot de bede der verlatenen neigt, En hun gebed niet versmaadt!
Odafordult a hontalanok imájához, s nem vetette meg imádságukat.
18 Men schrijve dit op voor een volgend geslacht, Opdat het volk, door Jahweh herschapen, Hem zal prijzen:
Fölíratik ez az utóbbi nemzedék számára, s a megteremtendő nép majd dícséri Jáht:
19 Als Jahweh weer neerziet Uit zijn heilige woning, En uit de hemel Weer neerblikt op aarde:
hogy letekintett szent magasságából, az Örökkévaló az égből a földre nézett,
20 Om het gekerm der gevangenen te horen, Te verlossen, die ten dode zijn gewijd;
hogy meghallgassa a fogolynak jajgatását, hogy megoldozza a halál fiait;
21 En om Jahweh’s Naam in Sion te melden, In Jerusalem zijn lof,
hogy hirdessék Cziónban az Örökkévaló nevét és dícséretét Jeruzsálemben,
22 Wanneer de volkeren zich verzamelen, En de koninkrijken, om Jahweh te dienen!
mikor népek gyűlnek együvé és királyságok, hogy szolgálják az Örökkévalót.
23 Wel heeft Hij midden op mijn weg mijn krachten gebroken, En mijn dagen verkort; maar toch blijf ik bidden:
Megsanyargatta az úton erőmet, megrövidítette napjaimat.
24 Mijn God, neem mij niet weg op de helft mijner dagen; Uw jaren duren van geslacht tot geslacht.
Azt mondom: Istenem, el ne ragadj napjaim felében, nemzedéken meg nemzedékeken át a te éveid!
25 In den beginne hebt Gij de aarde gegrond, En de hemelen zijn het werk uwer handen!
Hajdanában alapítottad a földet s kezeid műve az ég;
26 Zij zullen vergaan, maar Gij blijft; Als een kleed zullen zij allen verslijten.
ők elvesznek, de te megállasz, s mindannyian mint a ruha elkopnak: mint az öltözetet váltod őket, s ők elváltoznak.
27 Gij verwisselt ze als een mantel, zij zullen verdwijnen; Maar Gij blijft dezelfde, en uw jaren nemen geen einde.
De te ugyanaz vagy, és éveidnek nincsen vége.
28 Zo blijven ook de zonen uwer dienaars bestaan, En hun kroost houdt stand voor uw aanschijn!
Szolgáid fiai lakni fognak s magzatjuk megszilárdul előtted.
