Psalmen 102
1 Gebed van een ongelukkige, als de moed hem ontzinkt, en hij voor Jahweh zijn jammerklacht uitstort. Jahweh, hoor mijn gebed, Mijn jammerklacht dringe tot U door!
| תפלה לעני כי יעטף ולפני יהוה ישפך שיחו יהוה שמעה תפלתי ושועתי אליך תבוא׃ |
2 Verberg voor mij uw aanschijn niet, Wanneer het mij bang wordt; Luister naar mij, als ik roep, En verhoor mij toch snel!
| אל תסתר פניך ממני ביום צר לי הטה אלי אזנך ביום אקרא מהר ענני׃ |
3 Want als rook gaan mijn dagen voorbij; En mijn gebeente gloeit als een oven;
| כי כלו בעשן ימי ועצמותי כמו קד נחרו׃ |
4 Mijn hart is verdroogd en verdord als het gras, Want ik denk er niet aan, mijn brood nog te eten;
| הוכה כעשב ויבש לבי כי שכחתי מאכל לחמי׃ |
5 En door mijn klagen en kermen, Kleeft mijn gebeente aan mijn vlees.
| מקול אנחתי דבקה עצמי לבשרי׃ |
6 Ik ben als een pelikaan der woestijn, En als een uil tussen puinen;
| דמיתי לקאת מדבר הייתי ככוס חרבות׃ |
7 Ik kan niet meer slapen, en zit maar te klagen, Als een eenzame mus op het dak.
| שקדתי ואהיה כצפור בודד על גג׃ |
8 Mijn vijanden houden niet op, mij te honen, En tegen mij te razen en te vloeken.
| כל היום חרפוני אויבי מהוללי בי נשבעו׃ |
9 Ja, ik eet as als mijn brood, En met tranen meng ik mijn drank;
| כי אפר כלחם אכלתי ושקוי בבכי מסכתי׃ |
10 Want Gij hebt om uw gramschap en toorn Mij opgenomen en weggeslingerd!
| מפני זעמך וקצפך כי נשאתני ותשליכני׃ |
11 Mijn dagen vlieden heen als een schaduw, Ik kwijn weg als het gras.
| ימי כצל נטוי ואני כעשב איבש׃ |
12 Maar Gij, Jahweh, blijft eeuwig, En uw Naam van geslacht tot geslacht!
| ואתה יהוה לעולם תשב וזכרך לדר ודר׃ |
13 Gij zult opstaan, en U over Sion ontfermen: Het is tijd, hem genadig te zijn; het uur is gekomen!
| אתה תקום תרחם ציון כי עת לחננה כי בא מועד׃ |
14 Want uw dienaars hebben zijn stenen lief, En hebben deernis met zijn puinen.
| כי רצו עבדיך את אבניה ואת עפרה יחננו׃ |
15 Dan zullen de heidenen de Naam van Jahweh vrezen, Alle vorsten der aarde uw majesteit:
| וייראו גוים את שם יהוה וכל מלכי הארץ את כבודך׃ |
16 Omdat Jahweh Sion herbouwt, En Zich openbaart in zijn glorie;
| כי בנה יהוה ציון נראה בכבודו׃ |
17 Zich tot de bede der verlatenen neigt, En hun gebed niet versmaadt!
| פנה אל תפלת הערער ולא בזה את תפלתם׃ |
18 Men schrijve dit op voor een volgend geslacht, Opdat het volk, door Jahweh herschapen, Hem zal prijzen:
| תכתב זאת לדור אחרון ועם נברא יהלל יה׃ |
19 Als Jahweh weer neerziet Uit zijn heilige woning, En uit de hemel Weer neerblikt op aarde:
| כי השקיף ממרום קדשו יהוה משמים אל ארץ הביט׃ |
20 Om het gekerm der gevangenen te horen, Te verlossen, die ten dode zijn gewijd;
| לשמע אנקת אסיר לפתח בני תמותה׃ |
21 En om Jahweh’s Naam in Sion te melden, In Jerusalem zijn lof,
| לספר בציון שם יהוה ותהלתו בירושלם׃ |
22 Wanneer de volkeren zich verzamelen, En de koninkrijken, om Jahweh te dienen!
| בהקבץ עמים יחדו וממלכות לעבד את יהוה׃ |
23 Wel heeft Hij midden op mijn weg mijn krachten gebroken, En mijn dagen verkort; maar toch blijf ik bidden:
| ענה בדרך כחו קצר ימי׃ |
24 Mijn God, neem mij niet weg op de helft mijner dagen; Uw jaren duren van geslacht tot geslacht.
| אמר אלי אל תעלני בחצי ימי בדור דורים שנותיך׃ |
25 In den beginne hebt Gij de aarde gegrond, En de hemelen zijn het werk uwer handen!
| לפנים הארץ יסדת ומעשה ידיך שמים׃ |
26 Zij zullen vergaan, maar Gij blijft; Als een kleed zullen zij allen verslijten.
| המה יאבדו ואתה תעמד וכלם כבגד יבלו כלבוש תחליפם ויחלפו׃ |
27 Gij verwisselt ze als een mantel, zij zullen verdwijnen; Maar Gij blijft dezelfde, en uw jaren nemen geen einde.
| ואתה הוא ושנותיך לא יתמו׃ |
28 Zo blijven ook de zonen uwer dienaars bestaan, En hun kroost houdt stand voor uw aanschijn!
| בני עבדיך ישכונו וזרעם לפניך יכון׃ |
