Psalmen 101

1 Een psalm van David. Van vroomheid en recht wil ik zingen, U loven, o Jahweh!

Ko e Saame ʻa Tevita. Te u hiva ʻaki ʻae ʻaloʻofa mo e fakamaau: ‌ʻE Sihova, te u hiva kiate koe.

2 Op de wandel der vromen gaan dichten: Ach, mocht hij mijn deel zijn! Rein van hart wil ik leven Binnen mijn huis;

Te u fai fakapotopoto ʻi he hala haohaoa. Te ke hāʻele mai ʻafē kiate au? Te u ʻeveʻeva ʻi hoku fale ʻi he loto haohaoa.

3 Voor mijn ogen niets dulden Wat slecht is. Uitspatting haat ik, En neem er geen deel aan;

‌ʻE ʻikai te u tuku ha meʻa kovi ʻi hoku ʻao: ʻoku ou fehiʻa ki he ngāue ʻanautolu kuo nau afe; ʻE ʻikai pipiki ia kiate au.

4 Een bedorven hart blijft verre van mij, En van kwaad wil ik niets weten.

‌ʻE ʻalu ʻiate au ʻaia ʻoku loto kovi: ʻE ʻikai te u ʻiloʻi ha taha ʻoku kovi.

5 Wie heimelijk zijn naaste belastert, Doe ik verstommen; De hoogmoedige blik en het trotse hart Kan ik niet uitstaan.

Ko ia ʻoku fakakovi fakafufū hono kaungāʻapi, te u tuʻusi ia: ko ia ʻoku fiematamuʻa mo loto laukau ʻe ʻikai te u kātakiʻi.

6 Mijn ogen zijn gericht op de getrouwen in het land, Om ze bij mij te doen wonen; En wie een onberispelijk leven leidt, Mag mij dienen.

‌ʻE sio maʻu hoku mata ki he kakai angatonu ʻi he fonua, koeʻuhi ke mau nonofo mo au: ko ia ʻoku ʻeveʻeva ʻi he hala haohaoa, ko ia ia ʻe tauhi au.

7 Maar niemand blijft in mijn huis, Die zich schuldig maakt aan bedrog; En wie leugens spreekt, Houdt geen stand voor mijn ogen.

Ko ia ʻoku ne fai kākā ʻe ʻikai nofo ia ʻi hoku fale: ko ia ʻoku faʻa loi ʻe ʻikai te ne nofo ʻi hoku ʻao.

8 Iedere morgen delg ik Alle boosdoeners uit in den lande; En drijf uit Jahweh’s stad Alle misdadigers weg.

‌ʻE vave ʻeku fakaʻauha ʻae kau angahala kotoa pē ʻoe fonua; koeʻuhi ke u tuʻusi ʻae kakai fai kovi kotoa pē mei he kolo ʻa Sihova.