Psalmen 10
1 Waarom, Jahweh, zoudt Gij veraf blijven staan, U verbergen in tijden van nood?
MAING, da me kom kotin doo sang ia, o da me kom kotin rir sang ia ni ansau apwal?
2 Waarom zou de arme zich ergeren aan de trots van den boze, In de listen worden verstrikt, die hij spon?
Me sapung kan ni ar aklapalap re kin kaloke me samama o; re kin pokon pena o madamadaua duen ar morsued.
3 Zie, de goddeloze pocht op zijn lusten, De woekeraar prijst zich gelukkig,
Pwe me sapung o kin suaiki a tiak sued, o me norok moni, kin muei sang Ieowa, lalaue i.
4 De zondaar trekt honend zijn neus op voor Jahweh, En denkt maar: "Hij straft niet; er is geen God!"
Me sapung o kin lamelame ni a aklapalap, me a sota kotin mangi duen mepukat. Ni song en a tiak sued karos, a kin lamelame me sota Kot.
5 Zijn wandel is altijd krom uw wetten gooit hij ver van zich af, En wie hem weerstaat, fluit hij uit;
A kin pwaida ni a dodok kan. A sapwilim omui kapung me doo sang i; a kin lalaue a imwintiti kan karos.
6 Hij zegt bij zich zelf: "Nooit zal ik wankelen; Van geslacht tot geslacht treft mij ongeluk noch vloek!"
A kin indinda nan mongiong i: I sota pan lodi; i sota pan diar ai apwal kot kokolata.
7 Zijn mond zit vol bedrog en geweld, Verderf en onheil kleven aan zijn tong.
Au a me dir en lalaue, o malaun, o kotaue, o pan lo a kin me sued o me apwal.
8 Hij legt zich in hinderlaag achter de heggen, Om heimelijk de onschuld te moorden. Zijn ogen begluren den zwakke,
A wonon o masamasan nan kanim akan, a kin rir kamela me makelekel o, o por en mas a kin masamasan me sapai o.
9 Hij ligt op de loer als een leeuw in zijn hol; Hij besluipt den ongelukkige, om hem te bespringen, Grijpt hem vast, en sleept hem weg in zijn net.
A kin masamasan wasa rir dueta laien amen nan deu a, a kin auiaui, pwen koledi me luet o, a kin saikidi me luet o ni a insar.
10 Dan slaat hij hem neer, kromt zich over hem heen, En de ongelukkige valt in zijn klauwen.
A kin dairukorokedi o karakarakedi, o me sapai kan pan lodi ong ni kiki kong kelail akan.
11 En hij zegt bij zich zelf: "God vergeet het! Hij verbergt zijn gelaat; Hij ziet het niet eens!"
A kin indinda nan mongiong i: Kot pan monokela, a kin karirila silang i, a sota man mangi.
12 Sta op dan Jahweh! Steek uw hand uit, o God; Vergeet de ongelukkigen niet!
Re kotida Maing Kot, kotin pokada lim ar, kom der kotin maliela me luet akan.
13 Waarom zou de booswicht God blijven honen, Bij zichzelf blijven zeggen: "Toch vergeldt Gij het niet!"
Menda me doo sang Kot o kin mamaleki Kot, o a kin indinda nan mongiong i, me dene kom sota pan kotin mangi.
14 Gij ziet toch het leed en de ellende; Gij blikt er op neer, om ze te wreken! De zwakke verlaat zich op U, En een wees hebt Gij altijd geholpen!
Ari so, kom kotin mangi, pwe kom kotin irerong me luet o kankangeranger akan, pwen sauasa ir. Me sapai o kin mueid ong komui pein i, o komui me sauas pa en me sapoupou o.
15 Verbrijzel de arm van zondaar en boze; Vergeld hem zijn misdaad, laat ze niet ongestraft.
Kom kotin katip pasang pa en me sapung o, o kotin depuk ong mesued o a tiak sued lao solar pan diarokada.
16 Jahweh, wees Koning voor eeuwig en immer; Weg met de heidenen, weg uit zijn land!
Ieowa me Nanmarki kokolata; men liki kan en nikilar sang nan sap we.
17 Hoor het smachtend verlangen der armen, o Jahweh; Luister naar de roep van hun hart:
Maing, kom kotin mangier inong en me luet akan; kom kotin kamanada mongiong arail, karong omui mamangi mepukat,
18 Om recht te verschaffen aan wees en verdrukte, Zodat ze niemand ter wereld meer vrezen.
Pwen sauasa me sapoupou o samama o, pwe aramas en sappa en solar kangudi.
