Spreuken 9
1 De wijsheid heeft zich een huis gebouwd, Haar zeven zuilen opgericht,
Fa nandranjy i akiba’ey t’i Hihitse, fa rinamerame’e i faha’e fito rey.
2 Haar vee geslacht, haar wijn gemengd, Haar dis ook bereid.
Fa nandenta, fa linaro’e ty divai’e, fa hinalanka’e i fandambaña’ey.
3 Nu laat ze haar dienstmaagden noden Op de hoogste punten der stad:
Fa nirahe’e o anak’ampata’eo, hikaike boak’ an-digiligin-kaboa’ i rovay ey.
4 Wie onervaren is, kome hierheen, Wie onverstandig is, tot hem wil ik spreken.
O ry tahitahiñe, mitsilea mb’etoa! le hoe re amy seretsey,
5 Komt, eet van mijn spijzen, En drinkt van de wijn die ik mengde;
Mb’etoa ikamao o hanekoo naho inomo i divay linarokoy,
6 Laat de onnozelheid varen, opdat gij moogt leven, Betreedt de rechte weg van het verstand!
Apoho ty hagegeañe naho miveloma, mañaveloa an-dalan-kilala.
7 Wie een spotter vermaant, berokkent zich schande, En wie een booswicht bestraft, op hem komt een smet.
Mizò inje ty mañendake mpanivetive; tendreke joy ty mitrevoke ty lo-tsereke.
8 Ge moet geen spotter bestraffen, hij zal u erom haten, Bestraf een wijze, hij zal er u dankbaar voor zijn.
Ko mañendake ty mpamokafoka hera halaiñ’azo; Trevohe’o ty mahihitse le hikokoa’e.
9 Deel mee aan een wijze: hij wordt nog wijzer, Onderricht een rechtvaardige: hij zal zijn inzicht verdiepen.
Anaro o mahihitseo le hiha-mahihitse avao; ampandrendreho ty vantañe le hitombo an-kilala.
10 Ontzag voor Jahweh is de grondslag der wijsheid, Den Heilige kennen is inzicht.
Ty fañeveñañe am’ Iehovà ro fifotoran-kihitse, vaho ty fahafohinañe i Masiñey ro faharendrehañe.
11 Want door Jahweh worden uw dagen vermeerderd. Worden jaren van leven u toegevoegd.
Izaho ty fampitomboañe o andro’oo, fampitompeañe taoñe o havelo’oo.
12 Zijt ge wijs, ge zijt wijs tot uw eigen voordeel; Zijt ge eigenwijs, gij alleen moet ervoor boeten!
Ie mahihitse, hañimbañ’ azo i hihitsey; Ihe manivetive ty hivave izay.
13 De dwaasheid is een wispelturige vrouw, Een verleidster, die geen schaamte kent.
Mamantsiñe ty rakemba gege, ie tsotra tsy mahafohin-draha,
14 Ze zit aan de deur van haar huis, In een zetel op de hoogten der stad;
Mitobok’ an-dalam-bein-akiba’e eo, am-pitobohañe amo haboa’ i rovaio,
15 Zij nodigt de voorbijgangers uit, Hen die recht huns weegs willen gaan:
mikaike ze miary eo, amo mañavelo an-kavantañañeo:
16 Wie onervaren is, kome hierheen, Wie onverstandig is, tot hem wil ik spreken!
O ry trentrañeo, mitsilea mb’etoa! le hoe re amy tsy aman-kilalay:
17 Gestolen water is zoet, Heimelijk gegeten brood smaakt lekker!
Mamy ty rano nikamereñe, vaho mafiry ty mofo kamaeñe añ’etak’ ao.
