Spreuken 9
1 De wijsheid heeft zich een huis gebouwd, Haar zeven zuilen opgericht,
Dieva gudrība ir uztaisījusi savu namu, viņa uzcirtusi savus septiņus pīlārus;
2 Haar vee geslacht, haar wijn gemengd, Haar dis ook bereid.
Viņa nokāvusi savus kaujamos, jaukusi savu vīnu, ir jau klājusi savu galdu;
3 Nu laat ze haar dienstmaagden noden Op de hoogste punten der stad:
Viņa izsūtījusi savas kalpones; viņa sauc no pilsētas augstākām vietām:
4 Wie onervaren is, kome hierheen, Wie onverstandig is, tot hem wil ik spreken.
„Kas nejēga, lai griežas šurp!“kas neprātīgs, uz to viņa saka:
5 Komt, eet van mijn spijzen, En drinkt van de wijn die ik mengde;
„Nāciet, ēdiet no manas maizes, un dzeriet no vīna, ko esmu jaukusi.
6 Laat de onnozelheid varen, opdat gij moogt leven, Betreedt de rechte weg van het verstand!
Atstājiet nejēdzību, tad dzīvosiet, un staigājiet pa atzīšanas ceļu!“
7 Wie een spotter vermaant, berokkent zich schande, En wie een booswicht bestraft, op hem komt een smet.
Kas smējēju pamāca, tas dabūs kaunu, un kas bezdievīgo pārmāca, apsmieklu.
8 Ge moet geen spotter bestraffen, hij zal u erom haten, Bestraf een wijze, hij zal er u dankbaar voor zijn.
Nepamāci smējēju, ka viņš tevi neienīst; pamāci prātīgo, tas tevi mīlēs.
9 Deel mee aan een wijze: hij wordt nog wijzer, Onderricht een rechtvaardige: hij zal zijn inzicht verdiepen.
Dod prātīgam, tad viņš tiks jo prātīgs, māci taisnu, tad viņš pieaugs mācībā.
10 Ontzag voor Jahweh is de grondslag der wijsheid, Den Heilige kennen is inzicht.
Tā Kunga bijāšana ir gudrības iesākums, un izprast, kas svēts, tā ir atzīšana.
11 Want door Jahweh worden uw dagen vermeerderd. Worden jaren van leven u toegevoegd.
Jo caur mani taps daudz tavu dienu un vairosies tev dzīvības gadi.
12 Zijt ge wijs, ge zijt wijs tot uw eigen voordeel; Zijt ge eigenwijs, gij alleen moet ervoor boeten!
Ja tu gudrs, tad tu sev gudrs; ja tu smējējs, tad tu viens pats to nesīsi.
13 De dwaasheid is een wispelturige vrouw, Een verleidster, die geen schaamte kent.
Nejēdzība ir sieva tītīga, ģeķīga, kas neatjēdz nenieka
14 Ze zit aan de deur van haar huis, In een zetel op de hoogten der stad;
Tā sēž sava nama durvīs uz goda krēsla pilsētas augstās vietās,
15 Zij nodigt de voorbijgangers uit, Hen die recht huns weegs willen gaan:
Aicināt tos, kas iet garām pa ceļu, kas staigā savās taisnās tekās.
16 Wie onervaren is, kome hierheen, Wie onverstandig is, tot hem wil ik spreken!
Kas nejēga, lai griežas šurp! Un kas neprātīgs, uz to viņa saka:
17 Gestolen water is zoet, Heimelijk gegeten brood smaakt lekker!
„Zagts ūdens ir salds, un slēpta maize garda!“
