Spreuken 9
1 De wijsheid heeft zich een huis gebouwd, Haar zeven zuilen opgericht,
Bölcsesség fölépítette házát, kivágta oszlopait, hetet.
2 Haar vee geslacht, haar wijn gemengd, Haar dis ook bereid.
Levágta a lakomájára valót, töltötte borát, el is rendezte asztalát.
3 Nu laat ze haar dienstmaagden noden Op de hoogste punten der stad:
Küldte leányzóit, vendégeket hí meg a város magaslatainak tetején.
4 Wie onervaren is, kome hierheen, Wie onverstandig is, tot hem wil ik spreken.
Ki együgyű, térjen ide; esztelen – annak mondja:
5 Komt, eet van mijn spijzen, En drinkt van de wijn die ik mengde;
Jertek, egyetek kenyeremből és igyatok a borból, melyet töltöttem!
6 Laat de onnozelheid varen, opdat gij moogt leven, Betreedt de rechte weg van het verstand!
Hagyjátok az együgyűséget, hogy éljetek és haladjatok az értelem útján.
7 Wie een spotter vermaant, berokkent zich schande, En wie een booswicht bestraft, op hem komt een smet.
A ki csúfolót oktat, szégyent szerez magának, s a ki gonoszt megint, hibát önmagának.
8 Ge moet geen spotter bestraffen, hij zal u erom haten, Bestraf een wijze, hij zal er u dankbaar voor zijn.
Ne intsd meg a csúfolót, nehogy meggyűlöljön, intsd meg a bölcset és megszeret téged.
9 Deel mee aan een wijze: hij wordt nog wijzer, Onderricht een rechtvaardige: hij zal zijn inzicht verdiepen.
Adj a bölcsnek és még bölcsebb lesz, tudasd az igazzal és gyarapodik tanulságban.
10 Ontzag voor Jahweh is de grondslag der wijsheid, Den Heilige kennen is inzicht.
A bölcsesség kezdete az istenfélelem, és a Szentnek megismerése értelem.
11 Want door Jahweh worden uw dagen vermeerderd. Worden jaren van leven u toegevoegd.
Mert általam sokasodnak napjaid és meggyarapodnak a te életed évei.
12 Zijt ge wijs, ge zijt wijs tot uw eigen voordeel; Zijt ge eigenwijs, gij alleen moet ervoor boeten!
Ha bölcs lettél, magadnak lettél bölcs, s ha csúfoló lettél, egyedül te viseled.
13 De dwaasheid is een wispelturige vrouw, Een verleidster, die geen schaamte kent.
Balgaság asszony zajongó, együgyű és mitsem tud.
14 Ze zit aan de deur van haar huis, In een zetel op de hoogten der stad;
Háza bejáratába ül, székre, a város magaslatain,
15 Zij nodigt de voorbijgangers uit, Hen die recht huns weegs willen gaan:
hogy meghívja az úton arra menőket, kik egyenesen járnak ösvényeiken.
16 Wie onervaren is, kome hierheen, Wie onverstandig is, tot hem wil ik spreken!
Ki együgyű, térjen ide, és esztelen – annak mondja:
17 Gestolen water is zoet, Heimelijk gegeten brood smaakt lekker!
Lopott víz édes és titkosság kenyere kellemes!
