Spreuken 8
1 Waarachtig, de wijsheid roept, De schranderheid verheft haar stem!
Tie: Nyansa refrɛ. Ntease ma ne nne so.
2 Zij staat langs de weg op de toppen der hoogten, Op het kruispunt der wegen,
Ɔkwan no so, sorɔnsorɔmmea hɔ, nkwantanan no so, ɛhɔ na egyina,
3 Opzij van de poorten, aan de ingang der stad, Waar men de poorten betreedt, predikt zij luid:
apon a ɛkɔ kuropɔn no mu no ho, ɛteɛ mu wɔ abobow ano hɔ se,
4 Ik roep tot u, mannen, Ik spreek tot de kinderen der mensen:
“Ao, mo nnipa na meteɛ mu refrɛ; meteɛ mu frɛ adesamma nyinaa.
5 Leert toch, onnozelen, wat schranderheid is, Verstaat toch, dwazen, wat wijsheid betekent!
Mo a moyɛ ntetekwaa, momma mo ani ntew; mo a moyɛ nkwaseafo, munnya ntease.
6 Luistert, want wat ik zeg is zeker, Wat over mijn lippen komt is juist;
Muntie, na mewɔ nsɛm pa bi ka kyerɛ mo; mibue mʼano ka nea eye.
7 Mijn mond spreekt de waarheid, Van leugentaal hebben mijn lippen een afschuw.
Mʼano ka nea ɛyɛ nokware, efisɛ mʼanofafa kyi amumɔyɛsɛm.
8 Al mijn woorden zijn oprecht, Niet één ervan is misleidend of vals;
Mʼanom nsɛm nyinaa yɛ pɛ; biara nni mu a ɛyɛ nkontompo anaa nnaadaasɛm.
9 Voor wie ze verstaat, zijn ze allen treffend, Voor wie ze wil begrijpen, allen juist.
Ne nyinaa mu da hɔ ma nea ɔwɔ nhumu; ɛho nni asɛm ma wɔn a wɔwɔ nimdeɛ.
10 Neemt liever mijn tucht aan dan zilver, Geeft aan kennis de voorkeur boven het fijnste goud;
Mompo dwetɛ na momfa mʼakwankyerɛ, momfa nimdeɛ na mompo sikakɔkɔɔ ankasa.
11 Want de wijsheid is meer waard dan juwelen, Geen kostbaarheid komt haar nabij!
Efisɛ nimdeɛ som bo sen bota, na worentumi mfa nea wopɛ biara ntoto no ho.
12 Ik, wijsheid, ben met overleg vertrouwd, En beschik over weloverwogen kennis;
“Me, nyansa, mene anitew na ɛte; nimdeɛ ne nhumu wɔ me.
13 Maar hoogmoed en trots, een slechte levenswandel, En een wispelturige tong zijn een afschuw voor mij.
Sɛ wosuro Awurade ɛne sɛ wokyi bɔne; mikyi ahantan ne ahomaso, ɔbra bɔne ne nnaadaasɛm.
14 Ik beschik over raad en beleid, Ik bezit doorzicht en kracht;
Afotu ne atemmu pa wɔ me; mewɔ ntease ne tumi.
15 Door mij zijn de koningen koning, En bepalen de leiders wat recht is;
Me so na ahemfo nam di ade na sodifo nam me so hyehyɛ mmara a ɛyɛ pɛ;
16 Door mij zijn de vorsten vorst, En zijn alle rechtvaardige rechters in aanzien.
Mmapɔmma de me bu ɔman ne atitiriw nyinaa a wodi asase so hene.
17 Die mij beminnen heb ik lief, En die mij zoeken, zullen mij vinden.
Medɔ wɔn a wɔdɔ me, na wɔn a wɔhwehwɛ me no hu me.
18 Ik beschik over rijkdom en aanzien, Over duurzame welvaart en voorspoed;
Ahonyade ne anuonyam wɔ me nkyɛn, ahode a ɛkyɛ ne yiyedi nso saa ara.
19 Mijn vrucht is meer waard dan het edelste goud, Meer dan het fijnste zilver mijn oogst.
Mʼaba ye sen sikakɔkɔɔ ankasa; nea efi me mu boro dwetɛ a wɔasɔn so so.
20 Ik wandel op de weg der gerechtigheid, Midden op de paden van het recht:
Trenee akwan so na menam, atɛntrenee akwan so,
21 Om die mij beminnen, met bezit te verrijken, En hun schatkamers te vullen.
mede ahode ma wɔn a wɔdɔ me na mehyɛ wɔn adekoradan amaama.
22 Jahweh schiep mij als zijn eerste gewrocht, Als het eerste werk, dat Hij ooit heeft gemaakt;
“Awurade bɔɔ me sɛ nʼabɔde mu abakan dii ne tete nneyɛe anim;
23 Van oudsher ben ik gevormd, Van den beginne, vóór de eerste tijden der aarde.
oyii me sii hɔ fi tete, ansa na wiase refi ase.
24 Toen er nog geen oceanen waren. was ik geboren, Toen er nog geen bronnen, rijk aan water, bestonden;
Wɔwoo me ansa na wɔrebɔ po kakraka no, ansa na wɔreyɛ nsuti a nsu ahyɛ no ma no,
25 Eer de bergen waren neergelaten, Eer de heuvels ontstonden, werd ik geboren,
ansa na wɔde mmepɔw resisi hɔ; wɔwoo me ansa na nkoko reba,
26 Eer Hij de aarde had gemaakt en de velden, En alle grondstoffen der wereld.
ansa na ɔbɔɔ asase ne ne mfuw anaa dɔte biara a ɛwɔ asase so.
27 Toen Hij de hemel welfde, was ik aanwezig, Toen Hij een kring trok rond het vlak van de oceaan;
Mewɔ hɔ ansa na wɔbɔɔ ɔsoro, bere a otwaa ɔhye too ebun no ani no,
28 Toen Hij daarboven de wolken bevestigde, En de bronnen van de oceaan begonnen te stromen;
bere a ɔbɔɔ omununkum wɔ soro na ɔde ebun mu nsuti tintim hɔ dennen no;
29 Toen Hij de zee haar grenzen stelde, Dat de wateren haar oevers niet zouden overschrijden; Toen Hij de fundamenten der aarde legde:
bere a otwaa ɔhye maa po sɛnea nsu no rentra ne hye, ne bere a otwaa asase fapem no,
30 Was ik bij Hem als een troetelkind, Was ik elke dag zijn vermaak, Dartelde ik heel de tijd onder zijn ogen,
na meyɛ odwumfo a mete ne nkyɛn. Anigye hyɛɛ me ma daa na midii ahurusi wɔ nʼanim bere biara,
31 Spelend op zijn wereldrond, En mij vermakend met de kinderen der mensen.
na mʼani gye wɔ ne wiase nyinaa mu na mʼani ka wɔ adesamma mu.
32 Welnu dan kinderen luistert naar mij; Gelukkig zij, die mijn wegen bewaren;
“Enti me mma, muntie me; nhyira ne wɔn a wɔnantew mʼakwan so.
33 Hoort naar de lessen, weest wijs, en verwerpt ze niet. En de wacht houden aan de posten van mijn poorten.
Muntie mʼakwankyerɛ na munhu nyansa; mummmu mo ani ngu so.
34 Gelukkig de mens, die naar mij luistert, Die elke dag aan mijn deuren waken,
Nhyira ne onipa a otie me, ɔwɛn mʼabobow ano daa, na ɔtwɛn wɔ hɔ.
35 Wie mij vindt, heeft het leven gevonden, En welbehagen verkregen van Jahweh;
Na obiara a ohu me no nya nkwa, na onya anisɔ fi Awurade nkyɛn.
36 Maar wie mij mist, benadeelt zichzelf, En al wie mij haten, beminnen de dood!
Na nea wanhwehwɛ me no haw ne ho na wɔn a wɔtan me no dɔ owu.”
