Spreuken 8
1 Waarachtig, de wijsheid roept, De schranderheid verheft haar stem!
Tsy mikoike hao ty hihitse, tsy mañonjom-piarañanañañe hao ty hilala?
2 Zij staat langs de weg op de toppen der hoogten, Op het kruispunt der wegen,
An-kaboañe ey, añ’olon-dalañe eo, am-pitsileañe eo ty ijohaña’e;
3 Opzij van de poorten, aan de ingang der stad, Waar men de poorten betreedt, predikt zij luid:
añ’ilan-dalam-bein-tsariran-drova eo ami’ty fiziliha’ o lalam-beio ty ikoha’e ty hoe:
4 Ik roep tot u, mannen, Ik spreek tot de kinderen der mensen:
Ry ondatio, ikanjiako, ty feoko mb’amo ana’ ondatio.
5 Leert toch, onnozelen, wat schranderheid is, Verstaat toch, dwazen, wat wijsheid betekent!
Ry trentrañeo, mioha hakarafitoañe; naho, ry seretseo, mandrendreha an-troke.
6 Luistert, want wat ik zeg is zeker, Wat over mijn lippen komt is juist;
Mitsanoña hitaroñako raha aman-kasiñe; vaho hañakatse volam-bantañe kanao misokake o soñikoo;
7 Mijn mond spreekt de waarheid, Van leugentaal hebben mijn lippen een afschuw.
Hivolan-katò ty vavako; fa tiva amo soñikoo o haratiañeo.
8 Al mijn woorden zijn oprecht, Niet één ervan is misleidend of vals;
Songa mahity o entam-bavakoo, tsy ama’e ty mikeloke ndra mengoke.
9 Voor wie ze verstaat, zijn ze allen treffend, Voor wie ze wil begrijpen, allen juist.
Ie vantañe amy mahihitsey vaho mahity ami’ty maha-onin-kilala.
10 Neemt liever mijn tucht aan dan zilver, Geeft aan kennis de voorkeur boven het fijnste goud;
Rambeso o fañòhakoo, fa tsy volafoty; naho ty hilala fa tsy volamena nitsoheñe;
11 Want de wijsheid is meer waard dan juwelen, Geen kostbaarheid komt haar nabij!
Fa lombolombo’ o hangeo ty hihitse, vaho tsy eo ty salalaeñe mañirinkiriñ’aze.
12 Ik, wijsheid, ben met overleg vertrouwd, En beschik over weloverwogen kennis;
Izaho, hihitse, ro miharo-toboke ami’ty filieram-batañe, vaho manjo hilala naho fitalifirañe.
13 Maar hoogmoed en trots, een slechte levenswandel, En een wispelturige tong zijn een afschuw voor mij.
Malain-karatiañe ty fañeveñañe am’ Iehovà. hejeko ty firengeañe, ty fibohabohañe, ty satan-karatiañe, naho ty vava mitera.
14 Ik beschik over raad en beleid, Ik bezit doorzicht en kracht;
Amako ty fanoroañe, naho ty hihitse do’e, Izaho o hilalao; ahy o haozarañeo.
15 Door mij zijn de koningen koning, En bepalen de leiders wat recht is;
Izaho ty ifehea’ o mpanjakao, naho anoa’ o mpifeheo lily vantañe.
16 Door mij zijn de vorsten vorst, En zijn alle rechtvaardige rechters in aanzien.
Izaho ty ifeleha’ o mpifelekeo naho o roandriañeo, ze hene mpizaka-to.
17 Die mij beminnen heb ik lief, En die mij zoeken, zullen mij vinden.
Kokoako ze mikoko ahiko, naho handrèndrek’ ahy ze mitsoek’ ahy.
18 Ik beschik over rijkdom en aanzien, Over duurzame welvaart en voorspoed;
Rekets’ amako ty vara naho ty asiñe; hanàñañe tsy modo naho havañonañe.
19 Mijn vrucht is meer waard dan het edelste goud, Meer dan het fijnste zilver mijn oogst.
Soa te amo volamenao ty havokarako eka ndra volamena ki’e, vaho ambone’ ty volafoty jinoboñe o firegoregoakoo.
20 Ik wandel op de weg der gerechtigheid, Midden op de paden van het recht:
Manjotik’ an-dalam-bantan-draho, añivo o oloñolon-kavantañañeo,
21 Om die mij beminnen, met bezit te verrijken, En hun schatkamers te vullen.
hampandovàko vara o mpikoko ahio, naho hatseheko o kipondi’ iareoo.
22 Jahweh schiep mij als zijn eerste gewrocht, Als het eerste werk, dat Hij ooit heeft gemaakt;
Tsinene’ Iehovà raho ho fifotoran-dala’e, ty valoham-pitoloña’e haehae zay.
23 Van oudsher ben ik gevormd, Van den beginne, vóór de eerste tijden der aarde.
Tsietoimoneke izay ty nañorizañ’ ahiko, tam-baloha’ey, taolo te nioreñe ty tane toy.
24 Toen er nog geen oceanen waren. was ik geboren, Toen er nog geen bronnen, rijk aan water, bestonden;
Ie mboe tsy teo o lalekeo ty niterahañ’ ahy, ie mboe tsy nidoadoañan-drano o loharanoo.
25 Eer de bergen waren neergelaten, Eer de heuvels ontstonden, werd ik geboren,
Ie mboe tsy nipetake o vohitseo, taolo o tambohoo, te naterake;
26 Eer Hij de aarde had gemaakt en de velden, En alle grondstoffen der wereld.
Ie mboe tsy niforoñe’e ty tane toy naho o hivokeo, ndra ty deboke valoha’ ty tane toy.
27 Toen Hij de hemel welfde, was ik aanwezig, Toen Hij een kring trok rond het vlak van de oceaan;
Ie nampijadoñe o likerañeo, teo iraho, Ie nanokitse ty bontoly ami’ty tarehe’ i lalekey eñe,
28 Toen Hij daarboven de wolken bevestigde, En de bronnen van de oceaan begonnen te stromen;
Ie natobe’e an-toe’e ey o likerañ’ amboneo, naho nampitosire’e o loha-rano’ i làlekeio.
29 Toen Hij de zee haar grenzen stelde, Dat de wateren haar oevers niet zouden overschrijden; Toen Hij de fundamenten der aarde legde:
Ie nifahera’e i riakey, tsy handilara’ o ranoo i nandilia’ey; ie tinendre’e o faha-ty tane toio,
30 Was ik bij Hem als een troetelkind, Was ik elke dag zijn vermaak, Dartelde ik heel de tijd onder zijn ogen,
Le nirekets’ ama’e iraho fa natokisañe, naho nampifaleako lomoñandro, nainai’e nirebek’ aolo’e.
31 Spelend op zijn wereldrond, En mij vermakend met de kinderen der mensen.
Nihisa an-tanem-pimoneña’e vaho nahaehak’ ahy o ana’ ondatio.
32 Welnu dan kinderen luistert naar mij; Gelukkig zij, die mijn wegen bewaren;
Ie amy zao, ry anake, mitsendreña ahy: Haha ze mañorike o lalakoo.
33 Hoort naar de lessen, weest wijs, en verwerpt ze niet. En de wacht houden aan de posten van mijn poorten.
Mitsanoña fañòhañe naho mahihira, vaho ko mifoneñe.
34 Gelukkig de mens, die naar mij luistert, Die elke dag aan mijn deuren waken,
Haha t’indaty mitsendreñe ahy, ty misary nainai’e an-dalam-beiko eo mandiñe an-dahin-dalako eo.
35 Wie mij vindt, heeft het leven gevonden, En welbehagen verkregen van Jahweh;
Ze tendrek’ ahiko tendre-kaveloñe, vaho tolora’ Iehovà fañisohañe;
36 Maar wie mij mist, benadeelt zichzelf, En al wie mij haten, beminnen de dood!
Fe ze losotse ahy mijoy vatañe; fonga mikoko havilasy ze malaiñe ahy.
