Spreuken 8
1 Waarachtig, de wijsheid roept, De schranderheid verheft haar stem!
Hikima ba ta yin kira ne? Fahimi ba ya tā da muryarsa ne?
2 Zij staat langs de weg op de toppen der hoogten, Op het kruispunt der wegen,
A ƙwanƙoli a kan hanya, inda hanyoyi suka haɗu, ta ɗauki matsayinta;
3 Opzij van de poorten, aan de ingang der stad, Waar men de poorten betreedt, predikt zij luid:
kusa da ƙofofin shiga cikin birni, a mashigai, ta tā da murya,
4 Ik roep tot u, mannen, Ik spreek tot de kinderen der mensen:
“Gare ku, ya mutane, nake kira; na tā da muryata ga dukan’yan adam.
5 Leert toch, onnozelen, wat schranderheid is, Verstaat toch, dwazen, wat wijsheid betekent!
Ku da kuke marasa azanci, ku yi hankali; ku da kuke wawaye, ku nemi fahimi.
6 Luistert, want wat ik zeg is zeker, Wat over mijn lippen komt is juist;
Ku saurara, gama ina da abubuwa masu darajan da zan faɗa; na buɗe leɓunana don in faɗa abin da yake daidai.
7 Mijn mond spreekt de waarheid, Van leugentaal hebben mijn lippen een afschuw.
Bakina yana magana abin da yake gaskiya, gama leɓunana sun ƙi mugunta.
8 Al mijn woorden zijn oprecht, Niet één ervan is misleidend of vals;
Dukan kalmomin bakina suna da adalci; babu waninsu da ya karkace ko kuwa ƙarya ne.
9 Voor wie ze verstaat, zijn ze allen treffend, Voor wie ze wil begrijpen, allen juist.
Ga mai tunani dukansu daidai ne; ba su da laifi ga waɗanda suke da sani.
10 Neemt liever mijn tucht aan dan zilver, Geeft aan kennis de voorkeur boven het fijnste goud;
Ku zaɓi umarnina a maimakon azurfa, sani a maimakon zinariya zalla,
11 Want de wijsheid is meer waard dan juwelen, Geen kostbaarheid komt haar nabij!
gama hikima ta fi lu’ulu’ai daraja, kuma ba abin da kake sha’awa da za a kwatanta da ita.
12 Ik, wijsheid, ben met overleg vertrouwd, En beschik over weloverwogen kennis;
“Ni, hikima, ina zama tare da hankali; ina da sani da iya rarrabewa.
13 Maar hoogmoed en trots, een slechte levenswandel, En een wispelturige tong zijn een afschuw voor mij.
Jin tsoron Ubangiji shi ne ƙin mugunta; ina ƙin girman kai da fariya, halin mugunta da kuma muguwar magana.
14 Ik beschik over raad en beleid, Ik bezit doorzicht en kracht;
Shawara da yin tunani mai kyau nawa ne; ina da fahimi da kuma iko.
15 Door mij zijn de koningen koning, En bepalen de leiders wat recht is;
Ta wurina sarakuna suke mulki masu mulki kuma suke yin dokokin da suke da adalci;
16 Door mij zijn de vorsten vorst, En zijn alle rechtvaardige rechters in aanzien.
ta wurina sarakuna suke mulki, da kuma dukan manyan mutanen da suke mulkin duniya.
17 Die mij beminnen heb ik lief, En die mij zoeken, zullen mij vinden.
Ina ƙaunar waɗanda suke ƙaunata, kuma waɗanda suke nemana sukan same ni.
18 Ik beschik over rijkdom en aanzien, Over duurzame welvaart en voorspoed;
Tare da ni akwai wadata da girmamawa, dukiya da wadata masu dawwama.
19 Mijn vrucht is meer waard dan het edelste goud, Meer dan het fijnste zilver mijn oogst.
’Ya’yan itacena sun fi zinariya zalla; amfanin gonar da nake bayar ya fi azurfa mafi kyau.
20 Ik wandel op de weg der gerechtigheid, Midden op de paden van het recht:
Ina tafiya a hanyar adalci, a kan hanyoyin gaskiya,
21 Om die mij beminnen, met bezit te verrijken, En hun schatkamers te vullen.
ina ba da wadata ga waɗanda suke ƙaunata ina sa wuraren ajiyarsu su cika.
22 Jahweh schiep mij als zijn eerste gewrocht, Als het eerste werk, dat Hij ooit heeft gemaakt;
“Ubangiji ya kawo ni a matsayi na farko na ayyukansa, kafin ayyukansa na tuntuni;
23 Van oudsher ben ik gevormd, Van den beginne, vóór de eerste tijden der aarde.
an naɗa ni tun fil azal, daga farko, kafin duniya ta kasance.
24 Toen er nog geen oceanen waren. was ik geboren, Toen er nog geen bronnen, rijk aan water, bestonden;
Sa’ad da babu tekuna, aka haife ni, sa’ad da babu maɓulɓulai masu ruwa;
25 Eer de bergen waren neergelaten, Eer de heuvels ontstonden, werd ik geboren,
kafin a kafa duwatsu a wurarensu, kafin tuddai ma, an haife ni,
26 Eer Hij de aarde had gemaakt en de velden, En alle grondstoffen der wereld.
kafin ya yi duniya ko gonaki ko wata ƙurar duniya.
27 Toen Hij de hemel welfde, was ik aanwezig, Toen Hij een kring trok rond het vlak van de oceaan;
Ina nan sa’ad da ya kafa sammai a wurarensu, sa’ad da ya shata sararin sama a kan fuskar zurfafa,
28 Toen Hij daarboven de wolken bevestigde, En de bronnen van de oceaan begonnen te stromen;
sa’ad da ya kafa gizagizai a bisa ya kuma kafa maɓulɓulan zurfafa daram,
29 Toen Hij de zee haar grenzen stelde, Dat de wateren haar oevers niet zouden overschrijden; Toen Hij de fundamenten der aarde legde:
sa’ad da ya ba wa teku iyakarsa domin kada ruwaye su zarce umarninsa, da kuma sa’ad da ya shata tussan duniya.
30 Was ik bij Hem als een troetelkind, Was ik elke dag zijn vermaak, Dartelde ik heel de tijd onder zijn ogen,
A lokacin ni ne mai tsara abubuwa a gefensa. Na cika da murna kowace rana, kullum ina farin ciki a gabansa,
31 Spelend op zijn wereldrond, En mij vermakend met de kinderen der mensen.
ina farin ciki da dukan duniyarsa ina murna da’yan adam.
32 Welnu dan kinderen luistert naar mij; Gelukkig zij, die mijn wegen bewaren;
“Yanzu fa,’ya’yana, ku saurare ni; masu albarka ne waɗanda suke kiyaye hanyoyina.
33 Hoort naar de lessen, weest wijs, en verwerpt ze niet. En de wacht houden aan de posten van mijn poorten.
Ku saurari umarnina ku kuma zama masu hikima; kada ku ƙyale ta.
34 Gelukkig de mens, die naar mij luistert, Die elke dag aan mijn deuren waken,
Mai albarka ne wanda ya saurare ni; yana tsaro kullum a ƙofofina, yana jira a ƙofar shigata.
35 Wie mij vindt, heeft het leven gevonden, En welbehagen verkregen van Jahweh;
Gama duk wanda ya same ni ya sami rai zai kuma sami tagomashi daga Ubangiji.
36 Maar wie mij mist, benadeelt zichzelf, En al wie mij haten, beminnen de dood!
Amma duk wanda ya kāsa samuna ya cuci kansa; dukan waɗanda suke ƙina suna ƙaunar mutuwa ke nan.”
