Spreuken 8

1 Waarachtig, de wijsheid roept, De schranderheid verheft haar stem!

Ĉu ne vokas la saĝo? Kaj ĉu la prudento ne aŭdigas sian voĉon?

2 Zij staat langs de weg op de toppen der hoogten, Op het kruispunt der wegen,

Ĝi staras sur la pinto de altaĵoj, Apud la vojo, ĉe la vojkruĉiĝoj.

3 Opzij van de poorten, aan de ingang der stad, Waar men de poorten betreedt, predikt zij luid:

Apud la pordegoj, ĉe la eniro en la urbon, Ĉe la eniro tra la pordoj, ĝi kantas:

4 Ik roep tot u, mannen, Ik spreek tot de kinderen der mensen:

Al vi, ho viroj, mi vokas; Kaj mia voĉo sin turnas al la homoj:

5 Leert toch, onnozelen, wat schranderheid is, Verstaat toch, dwazen, wat wijsheid betekent!

Komprenu, naivuloj, la prudenton, Kaj sensprituloj prenu en la koron.

6 Luistert, want wat ik zeg is zeker, Wat over mijn lippen komt is juist;

Aŭskultu, ĉar mi parolos gravaĵon, Kaj ĝustaĵo eliros el mia buŝo.

7 Mijn mond spreekt de waarheid, Van leugentaal hebben mijn lippen een afschuw.

Ĉar mia lango parolos veron, Kaj malpiaĵon abomenas miaj lipoj.

8 Al mijn woorden zijn oprecht, Niet één ervan is misleidend of vals;

Justaj estas ĉiuj paroloj de mia buŝo; Ili ne enhavas falson kaj malicon.

9 Voor wie ze verstaat, zijn ze allen treffend, Voor wie ze wil begrijpen, allen juist.

Ĉiuj ili estas ĝustaj por tiu, kiu ilin komprenas, Kaj justaj por tiuj, kiuj akiris scion.

10 Neemt liever mijn tucht aan dan zilver, Geeft aan kennis de voorkeur boven het fijnste goud;

Prenu mian instruon, kaj ne arĝenton; Kaj la scion ŝatu pli, ol plej puran oron.

11 Want de wijsheid is meer waard dan juwelen, Geen kostbaarheid komt haar nabij!

Ĉar saĝo estas pli bona ol multekostaj ŝtonoj; Kaj nenio, kion oni povas deziri, povas esti egala al ĝi.

12 Ik, wijsheid, ben met overleg vertrouwd, En beschik over weloverwogen kennis;

Mi, saĝo, loĝas kun la prudento, Kaj mi trovas prudentajn konsilojn.

13 Maar hoogmoed en trots, een slechte levenswandel, En een wispelturige tong zijn een afschuw voor mij.

Timo antaŭ la Eternulo malamas malbonon, Fieron, malhumilon, kaj malbonan vojon; Malsinceran buŝon mi malamas.

14 Ik beschik over raad en beleid, Ik bezit doorzicht en kracht;

De mi venas konsilo kaj bonaranĝo; Mi estas prudento; al mi apartenas forto.

15 Door mij zijn de koningen koning, En bepalen de leiders wat recht is;

Per mi reĝas la reĝoj, Kaj la estroj donas leĝojn de justeco.

16 Door mij zijn de vorsten vorst, En zijn alle rechtvaardige rechters in aanzien.

Per mi regas la princoj Kaj la potenculoj kaj ĉiuj juĝantoj sur la tero.

17 Die mij beminnen heb ik lief, En die mij zoeken, zullen mij vinden.

Mi amas miajn amantojn; Kaj miaj serĉantoj min trovos.

18 Ik beschik over rijkdom en aanzien, Over duurzame welvaart en voorspoed;

Riĉo kaj gloro estas ĉe mi, Daŭra havo kaj justo.

19 Mijn vrucht is meer waard dan het edelste goud, Meer dan het fijnste zilver mijn oogst.

Mia frukto estas pli bona ol oro kaj ol plej pura oro; Kaj la rikolto de mi estas pli bona ol elektita arĝento.

20 Ik wandel op de weg der gerechtigheid, Midden op de paden van het recht:

Laŭ la vojo de vero mi iras, Laŭ la vojstreko de la justo;

21 Om die mij beminnen, met bezit te verrijken, En hun schatkamers te vullen.

Por heredigi al miaj amantoj esencan bonon, Kaj plenigi iliajn trezorejojn.

22 Jahweh schiep mij als zijn eerste gewrocht, Als het eerste werk, dat Hij ooit heeft gemaakt;

La Eternulo min formis en la komenco de Sia vojo, Antaŭ Siaj kreitaĵoj, tre antikve.

23 Van oudsher ben ik gevormd, Van den beginne, vóór de eerste tijden der aarde.

Antaŭ eterno mi estis firme fondita, en la komenco, Antaŭ la kreo de la tero.

24 Toen er nog geen oceanen waren. was ik geboren, Toen er nog geen bronnen, rijk aan water, bestonden;

Kiam ankoraŭ ne ekzistis la abismoj, mi estis jam naskita, Kiam ankoraŭ ne ekzistis fontoj, ŝprucigantaj akvon.

25 Eer de bergen waren neergelaten, Eer de heuvels ontstonden, werd ik geboren,

Antaŭ ol la montoj estis starigitaj, Antaŭ la altaĵoj mi estis kreita;

26 Eer Hij de aarde had gemaakt en de velden, En alle grondstoffen der wereld.

Kiam la tero ankoraŭ ne estis farita, nek la kampoj, Nek la komencaj polveroj de la mondo.

27 Toen Hij de hemel welfde, was ik aanwezig, Toen Hij een kring trok rond het vlak van de oceaan;

Dum Li firmigis la ĉielojn, mi jam estis tie; Dum Li desegnis limojn sur la supraĵo de la abismo,

28 Toen Hij daarboven de wolken bevestigde, En de bronnen van de oceaan begonnen te stromen;

Dum Li fortikigis la nubojn supre, Dum Li firmigis la fontojn de la abismo,

29 Toen Hij de zee haar grenzen stelde, Dat de wateren haar oevers niet zouden overschrijden; Toen Hij de fundamenten der aarde legde:

Dum Li donis Sian leĝon al la maro, Por ke la akvoj ne transpaŝu siajn bordojn, Kaj dum Li difinis la fundamentojn de la tero:

30 Was ik bij Hem als een troetelkind, Was ik elke dag zijn vermaak, Dartelde ik heel de tijd onder zijn ogen,

Tiam mi estis ĉe Li kiel konstruanto; Mi estis la ĝojo de ĉiuj tagoj, Ludante antaŭ Li ĉiutempe.

31 Spelend op zijn wereldrond, En mij vermakend met de kinderen der mensen.

Mi ludas sur Lia mondo-tero; Kaj mia ĝojo estas inter la homidoj.

32 Welnu dan kinderen luistert naar mij; Gelukkig zij, die mijn wegen bewaren;

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min; Kaj feliĉaj estos tiuj, kiuj iras laŭ miaj vojoj.

33 Hoort naar de lessen, weest wijs, en verwerpt ze niet. En de wacht houden aan de posten van mijn poorten.

Aŭskultu instruon kaj saĝiĝu, Kaj ne forĵetu ĝin.

34 Gelukkig de mens, die naar mij luistert, Die elke dag aan mijn deuren waken,

Feliĉa estas la homo, kiu min aŭskultas, Kiu maldormas ĉiutage ĉe miaj pordoj, Kiu staras garde ĉe la fostoj de miaj pordegoj.

35 Wie mij vindt, heeft het leven gevonden, En welbehagen verkregen van Jahweh;

Ĉar kiu min trovis, tiu trovis vivon, Kaj akiros favoron de la Eternulo.

36 Maar wie mij mist, benadeelt zichzelf, En al wie mij haten, beminnen de dood!

Sed kiu maltrafas min, tiu difektas sian animon; Ĉiuj, kiuj min malamas, amas la morton.