Spreuken 8
1 Waarachtig, de wijsheid roept, De schranderheid verheft haar stem!
Ne propovijeda li mudrost i ne diže li razboritost svoj glas?
2 Zij staat langs de weg op de toppen der hoogten, Op het kruispunt der wegen,
Navrh brda, uza cestu, na raskršćima stoji,
3 Opzij van de poorten, aan de ingang der stad, Waar men de poorten betreedt, predikt zij luid:
kod izlaza iz grada, kraj ulaznih vrata, ona glasno viče:
4 Ik roep tot u, mannen, Ik spreek tot de kinderen der mensen:
“Vama, o ljudi, propovijedam i upravljam svoj glas sinovima ljudskim.
5 Leert toch, onnozelen, wat schranderheid is, Verstaat toch, dwazen, wat wijsheid betekent!
Shvatite mudrost, vi neiskusni, a vi nerazumni, urazumite srce.
6 Luistert, want wat ik zeg is zeker, Wat over mijn lippen komt is juist;
Slušajte, jer ću zboriti o važnim stvarima, i moje će usne otkriti što je pravo.
7 Mijn mond spreekt de waarheid, Van leugentaal hebben mijn lippen een afschuw.
Jer moje nepce zbori istinu i zloća je mojim usnama mrska.
8 Al mijn woorden zijn oprecht, Niet één ervan is misleidend of vals;
Sve su riječi mojih usta pravične, u njima nema ništa ni krivo ni prijetvorno.
9 Voor wie ze verstaat, zijn ze allen treffend, Voor wie ze wil begrijpen, allen juist.
Sve su one jasne razboritomu i pravedne onomu tko je stekao spoznaju.
10 Neemt liever mijn tucht aan dan zilver, Geeft aan kennis de voorkeur boven het fijnste goud;
Primajte radije moju pouku no srebro i znanje požudnije od zlata.
11 Want de wijsheid is meer waard dan juwelen, Geen kostbaarheid komt haar nabij!
Jer mudrost je vrednija od biserja i nikakve se dragocjenosti ne mogu porediti s njom.
12 Ik, wijsheid, ben met overleg vertrouwd, En beschik over weloverwogen kennis;
Ja, mudrost, boravim s razboritošću i posjedujem znanje umna djelovanja.
13 Maar hoogmoed en trots, een slechte levenswandel, En een wispelturige tong zijn een afschuw voor mij.
Strah Gospodnji mržnja je na zlo. Oholost, samodostatnost, put zloće i usta puna laži - to ja mrzim.
14 Ik beschik over raad en beleid, Ik bezit doorzicht en kracht;
Moji su savjet i razboritost, ja sam razbor i moja je jakost.
15 Door mij zijn de koningen koning, En bepalen de leiders wat recht is;
Po meni kraljevi kraljuju i velikaši dijele pravdu.
16 Door mij zijn de vorsten vorst, En zijn alle rechtvaardige rechters in aanzien.
Po meni knezuju knezovi i odličnici i svi suci zemaljski.
17 Die mij beminnen heb ik lief, En die mij zoeken, zullen mij vinden.
Ja ljubim one koji ljube mene i nalaze me koji me traže.
18 Ik beschik over rijkdom en aanzien, Over duurzame welvaart en voorspoed;
U mene je bogatstvo i slava, postojano dobro i pravednost.
19 Mijn vrucht is meer waard dan het edelste goud, Meer dan het fijnste zilver mijn oogst.
Moj je plod bolji od čista i žežena zlata i moj je prihod bolji od čistoga srebra.
20 Ik wandel op de weg der gerechtigheid, Midden op de paden van het recht:
Ja kročim putem pravde, sred pravičnih staza,
21 Om die mij beminnen, met bezit te verrijken, En hun schatkamers te vullen.
da dadem dobra onima koji me ljube i napunim njihove riznice.
22 Jahweh schiep mij als zijn eerste gewrocht, Als het eerste werk, dat Hij ooit heeft gemaakt;
Jahve me stvori kao počelo svoga djela, kao najraniji od svojih čina, u pradoba;
23 Van oudsher ben ik gevormd, Van den beginne, vóór de eerste tijden der aarde.
oblikovana sam još od vječnosti, odiskona, prije nastanka zemlje.
24 Toen er nog geen oceanen waren. was ik geboren, Toen er nog geen bronnen, rijk aan water, bestonden;
Rodih se kad još nije bilo pradubina, dok nije bilo izvora obilnih voda.
25 Eer de bergen waren neergelaten, Eer de heuvels ontstonden, werd ik geboren,
Rodih se prije nego su utemeljene gore, prije brežuljaka.
26 Eer Hij de aarde had gemaakt en de velden, En alle grondstoffen der wereld.
Kad još ne bijaše načinio zemlje, ni poljana, ni početka zemaljskom prahu;
27 Toen Hij de hemel welfde, was ik aanwezig, Toen Hij een kring trok rond het vlak van de oceaan;
kad je stvarao nebesa, bila sam nazočna, kad je povlačio krug na licu bezdana.
28 Toen Hij daarboven de wolken bevestigde, En de bronnen van de oceaan begonnen te stromen;
Kad je u visini utvrđivao oblake i kad je odredio snagu izvoru pradubina;
29 Toen Hij de zee haar grenzen stelde, Dat de wateren haar oevers niet zouden overschrijden; Toen Hij de fundamenten der aarde legde:
kad je postavljao moru njegove granice da mu se vode ne preliju preko obala, kad je polagao temelje zemlji,
30 Was ik bij Hem als een troetelkind, Was ik elke dag zijn vermaak, Dartelde ik heel de tijd onder zijn ogen,
bila sam kraj njega, kao graditeljica, bila u radosti, iz dana u dan, igrajući pred njim sve vrijeme:
31 Spelend op zijn wereldrond, En mij vermakend met de kinderen der mensen.
igrala sam po tlu njegove zemlje, i moja su radost djeca čovjekova.
32 Welnu dan kinderen luistert naar mij; Gelukkig zij, die mijn wegen bewaren;
Tako, djeco, poslušajte me, blago onima koji čuvaju moje putove.
33 Hoort naar de lessen, weest wijs, en verwerpt ze niet. En de wacht houden aan de posten van mijn poorten.
Poslušajte pouku - da stečete mudrost i nemojte je odbaciti.
34 Gelukkig de mens, die naar mij luistert, Die elke dag aan mijn deuren waken,
Blago čovjeku koji me sluša i bdi na mojim vratima svaki dan i koji čuva dovratnike moje.
35 Wie mij vindt, heeft het leven gevonden, En welbehagen verkregen van Jahweh;
Jer tko nalazi mene, nalazi život i stječe milost od Jahve.
36 Maar wie mij mist, benadeelt zichzelf, En al wie mij haten, beminnen de dood!
A ako se ogriješi o mene, udi svojoj duši: svi koji mene mrze ljube smrt.”
