Spreuken 8
1 Waarachtig, de wijsheid roept, De schranderheid verheft haar stem!
Məgər hikmət çağırmırmı, Məgər dərrakə səsləmirmi
2 Zij staat langs de weg op de toppen der hoogten, Op het kruispunt der wegen,
Uca yerlərdə, yol kənarında, Yollar ayrıcında dayanıb?
3 Opzij van de poorten, aan de ingang der stad, Waar men de poorten betreedt, predikt zij luid:
Darvazaların yanında, şəhərin qarşısında, Qapıların kandarında çağırır:
4 Ik roep tot u, mannen, Ik spreek tot de kinderen der mensen:
«Ey insanlar, mən sizi səsləyirəm, Ey bəşər övladları, sizə xitab edirəm.
5 Leert toch, onnozelen, wat schranderheid is, Verstaat toch, dwazen, wat wijsheid betekent!
Ey cahillər, uzaqgörən olun, Ey axmaqlar, ağıllanın.
6 Luistert, want wat ik zeg is zeker, Wat over mijn lippen komt is juist;
Dinləyin, əla şeylərdən danışıram, Dilimdən düz sözlər çıxır.
7 Mijn mond spreekt de waarheid, Van leugentaal hebben mijn lippen een afschuw.
Ağzım həqiqət söyləyir, Dilim şərdən iyrənir.
8 Al mijn woorden zijn oprecht, Niet één ervan is misleidend of vals;
Ağzımdan yalnız salehlik sözləri çıxır, Sözlərimdə nə əyrilik, nə də ki yalan var.
9 Voor wie ze verstaat, zijn ze allen treffend, Voor wie ze wil begrijpen, allen juist.
Anlayanlar üçün hər şey aydındır, Bilik qazananlar üçün bu bir həqiqətdir.
10 Neemt liever mijn tucht aan dan zilver, Geeft aan kennis de voorkeur boven het fijnste goud;
Gümüşü yox, tərbiyəmi qəbul edin, Saf qızıldan çox biliyi seçin.
11 Want de wijsheid is meer waard dan juwelen, Geen kostbaarheid komt haar nabij!
Çünki hikmət yaqutdan qiymətlidir, İnsanın könlü istəyən şeylər ona tay deyil.
12 Ik, wijsheid, ben met overleg vertrouwd, En beschik over weloverwogen kennis;
Mən hikmətəm, uzaqgörənlik məndə məskən salıb, Biliyi, dərrakəni tapmışam.
13 Maar hoogmoed en trots, een slechte levenswandel, En een wispelturige tong zijn een afschuw voor mij.
Rəbb qorxusu pisliyə nifrət etməkdir, Lovğalığa, təkəbbürə, pis yola, Hiyləli dilə nifrət edərəm.
14 Ik beschik over raad en beleid, Ik bezit doorzicht en kracht;
Nəsihət, sağlam şüur mənimdir, İdrak mənəm, qüvvəm var.
15 Door mij zijn de koningen koning, En bepalen de leiders wat recht is;
Mənim vasitəmlə şahlar hökmranlıq edir, Hökmdarlar ədalətli fərman verir.
16 Door mij zijn de vorsten vorst, En zijn alle rechtvaardige rechters in aanzien.
Ədalətli hakim olan bütün başçılar və əsilzadələr Mənim vasitəmlə hökm verir.
17 Die mij beminnen heb ik lief, En die mij zoeken, zullen mij vinden.
Məni sevənləri sevirəm, Məni səylə axtaran tapır.
18 Ik beschik over rijkdom en aanzien, Over duurzame welvaart en voorspoed;
Sərvət və şərəf, Dağılmaz var-dövlət və salehlik yanımdadır.
19 Mijn vrucht is meer waard dan het edelste goud, Meer dan het fijnste zilver mijn oogst.
Barım qızıldan, saf qızıldan dəyərlidir, Bəhərim gümüşdən qiymətlidir.
20 Ik wandel op de weg der gerechtigheid, Midden op de paden van het recht:
Mən salehlik yolunda, Ədalət yollarının ortasında gəzərəm.
21 Om die mij beminnen, met bezit te verrijken, En hun schatkamers te vullen.
Məni sevənləri sərvətə çatdıraram, Xəzinələrini dolduraram.
22 Jahweh schiep mij als zijn eerste gewrocht, Als het eerste werk, dat Hij ooit heeft gemaakt;
Rəbb Öz yolunun başlanğıcında, Hər işindən əvvəl mənə malik oldu.
23 Van oudsher ben ik gevormd, Van den beginne, vóór de eerste tijden der aarde.
Yaradılışın əzəlindən, Dünya yaranmazdan əvvəl mən var idim.
24 Toen er nog geen oceanen waren. was ik geboren, Toen er nog geen bronnen, rijk aan water, bestonden;
Dərin sular olmazdan əvvəl, Bol sulu çeşmələr olmazdan əvvəl doğulmuşam.
25 Eer de bergen waren neergelaten, Eer de heuvels ontstonden, werd ik geboren,
Dağlar yaradılmazdan əvvəl, Təpələr mövcud olmazdan əvvəl təvəllüd tapmışam.
26 Eer Hij de aarde had gemaakt en de velden, En alle grondstoffen der wereld.
Rəbb dünyanı, çölü-düzü, torpaqları yaradanda,
27 Toen Hij de hemel welfde, was ik aanwezig, Toen Hij een kring trok rond het vlak van de oceaan;
Göyləri yaradanda, Dərinliyin üzü üstündə bir dairə çəkəndə,
28 Toen Hij daarboven de wolken bevestigde, En de bronnen van de oceaan begonnen te stromen;
Buludları yuxarıda yerləşdirəndə, Dərinlikdə bulaqları bağlayanda,
29 Toen Hij de zee haar grenzen stelde, Dat de wateren haar oevers niet zouden overschrijden; Toen Hij de fundamenten der aarde legde:
Sular əmrindən çıxmasın deyə dənizə sədd çəkəndə, Yerin bünövrələrini təyin edəndə
30 Was ik bij Hem als een troetelkind, Was ik elke dag zijn vermaak, Dartelde ik heel de tijd onder zijn ogen,
Rəbbin yanında memar idim. Hər gün fərəhlənirdim, Hüzurunda həmişə sevinirdim.
31 Spelend op zijn wereldrond, En mij vermakend met de kinderen der mensen.
Yaratdığı aləmə görə sevinirdim, Bəşər övladlarına görə fərəhlənirdim.
32 Welnu dan kinderen luistert naar mij; Gelukkig zij, die mijn wegen bewaren;
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın: Yoluma bağlı qalan nə bəxtiyardır!
33 Hoort naar de lessen, weest wijs, en verwerpt ze niet. En de wacht houden aan de posten van mijn poorten.
Verdiyim tərbiyəyə qulaq asın, Hikmət alın, onu bir tərəfə atmayın.
34 Gelukkig de mens, die naar mij luistert, Die elke dag aan mijn deuren waken,
Mənə qulaq asan, Hər gün darvazalarım qarşısında duran, Qapılarımda dayanıb gözləyən nə bəxtiyardır!
35 Wie mij vindt, heeft het leven gevonden, En welbehagen verkregen van Jahweh;
Çünki məni tapan həyat tapar, Rəbbi razı salar.
36 Maar wie mij mist, benadeelt zichzelf, En al wie mij haten, beminnen de dood!
Məni əldən verən canına qəsd edər, Mənə nifrət edənlərin hamısı ölümü sevər».
