Spreuken 7
1 Mijn zoon, neem mijn woorden in acht, En neem mijn wenken ter harte;
Me ba, fa me nsɛm sie na kora mʼahyɛde wɔ wo mu.
2 Onderhoud mijn geboden, opdat ge moogt leven, Let op mijn wenken als op de appel van uw oog.
Di mʼahyɛde so na wubenya nkwa; bɔ me nkyerɛkyerɛ ho ban sɛ nea wodɔ no.
3 Leg ze als een band om uw vingers, Schrijf ze op de tafel van uw hart
Kyekyere bɔ wo nsateaa ho; kyerɛw no yiye gu wo koma pon so.
4 Zeg tot de wijsheid: "gij zijt mijn zuster", Noem het verstand: "een bekende";
Ka kyerɛ nyansa se, “Woyɛ me nuabea,” na frɛ ntease wo busuani;
5 Opdat ze u behoeden voor een vreemde vrouw, Voor een onbekende met haar gladde taal.
Wɔbɛtwe wo afi ɔbeawaresɛefo ho, afi ɔbeawarefo huhuni nsɛmmɔdɛ ho.
6 Want kijkend door het venster van mijn woning Door de tralies heen,
Me fi mfɛnsere ano, mede mʼani faa mfɛnsere mu.
7 Lette ik op het onervaren volk, En zag onder de jongemannen een onverstandigen knaap.
Mihuu wɔ ntetekwaafo mu, mehyɛɛ mmerante no mu baako nsow, ɔbabun a onni adwene.
8 Hij ging langs de straat, dicht bij haar hoek, En sloeg de richting in naar haar huis,
Na ɔnam borɔn a ɛbɛn ɔbea no fi so a nʼani kyerɛ ɔbea no fi
9 In de schemering, toen de avond viel En het nachtelijk duister.
bere a onwini redwo, na anim rebiribiri no.
10 Daar komt de vrouw op hem af, Opzichtig gekleed met duidelijke bedoelingen.
Afei ɔbea bi fi behyiaa no a wasiesie ne ho sɛ oguamanfo a nnaadaa wɔ ne koma mu.
11 Wat ziet ze er losbandig en lichtzinnig uit, In huis kunnen haar voeten het niet houden;
(Ɔyɛ hyirenn na hwee mfa ne ho, ɔntena fie koraa;
12 Ze loopt de straat, de pleinen op, En bij elke hoek staat ze op wacht!
nnɛ wohu no mmɔnten so, ɔkyena na ɔte aguabɔbea, ɔtetɛw wɔ mmantwea mmantwea.)
13 Ze grijpt hem vast, geeft hem een kus, En zegt tot hem met een onbeschaamd gezicht:
Osoo ne mu few nʼano, wamfɛre, na ɔkae se,
14 Dankoffers had ik te brengen, Vandaag heb ik mijn geloften betaald;
“Mewɔ asomdwoe afɔrebɔde wɔ fie; nnɛ madi me bɔhyɛ so.
15 Daarom ging ik naar buiten, u tegemoet, Om u te zoeken, en ik hèb u gevonden.
Enti mebae sɛ merebehyia wo; mehwehwɛɛ wo na mahu wo!
16 Dekens heb ik op bed gelegd, Bonte dekens van egyptisch lijnwaad;
Mato me mpa, mede nwera a wɔahyɛ no aduru a efi Misraim.
17 Ik heb mijn bed met myrrhe besprenkeld, Met aloë en kaneel.
Mede nnuhuam apete me mpa so: kurobow, pɛprɛ ne dupapo.
18 Kom, laat ons dronken worden van minne, En tot de morgen zwelgen in liefde.
Bra, ma yɛmfa ɔdɔ mmɔ ɔdɔ mu nkosi anɔpa;
19 Mijn man is niet thuis, Hij is op een verre reis;
Me kunu nni fie; watu kwan na ɔbɛkyɛ.
20 Een buidel geld heeft hij bij zich gestoken, Dus komt hij met volle maan pas terug.
Ɔde sika a ɛdɔɔso hyɛɛ ne sika kotoku ma na ɔremma kosi ɔsram no kurokumatwa bere mu.”
21 Door haar radde taal verleidde ze hem, Met haar gladde tong troonde ze hem mee.
Ɔde tɛkrɛmakyene bɔɔ no adafa; ɔde nnaadaa nyaa no ne no dae.
22 Daar loopt de sukkel met haar mee, Als een stier, die naar de slachtbank gaat; Als een hert, dat huppelt naar het net,
Odii nʼakyi prɛko pɛ te sɛ nantwi a ɔrekɔ akumii, anaa ɔwansan a ɔde ne ti rekɔhyɛ hankare fi mu
23 Totdat een pijl hem het hart doorboort; Als een vogel, die scheert naar de strik, En niet vermoedt, dat het om zijn leven gaat.
kosi sɛ bɛmma bɛwɔ ne brɛbo mu, te sɛ anomaa a ɔrekɔtɔ anomaa afiri mu na onnim sɛ ɔbɛhwere ne nkwa.
24 Welnu dan, kinderen, luistert naar mij, Schenkt uw aandacht aan mijn woorden.
Na afei, me mma, muntie me; monyɛ aso mma nea meka.
25 Laat u niet op haar wegen verleiden, Dwaalt niet op haar paden rond.
Mommma mo koma mpatiri nkɔ no so na momman mmfa nʼakwan so.
26 Want talrijke slachtoffers heeft ze gemaakt, Velen heeft ze om hals gebracht;
Bebree na wɔnam no so ahwehwe ase; wɔn a wakum wɔn dɔɔso pa ara.
