Spreuken 7
1 Mijn zoon, neem mijn woorden in acht, En neem mijn wenken ter harte;
| ای پسر من سخنان مرا نگاه دار، و اوامر مرانزد خود ذخیره نما. | ۱ |
2 Onderhoud mijn geboden, opdat ge moogt leven, Let op mijn wenken als op de appel van uw oog.
| اوامر مرا نگاه دار تازنده بمانی، و تعلیم مرا مثل مردمک چشم خویش. | ۲ |
3 Leg ze als een band om uw vingers, Schrijf ze op de tafel van uw hart
| آنها را بر انگشتهای خود ببند و آنها رابر لوح قلب خود مرقوم دار. | ۳ |
4 Zeg tot de wijsheid: "gij zijt mijn zuster", Noem het verstand: "een bekende";
| به حکمت بگو که تو خواهر من هستی و فهم را دوست خویش بخوان | ۴ |
5 Opdat ze u behoeden voor een vreemde vrouw, Voor een onbekende met haar gladde taal.
| تا تو را از زن اجنبی نگاه دارد، و از زن غریبی که سخنان تملق‌آمیز می‌گوید. | ۵ |
6 Want kijkend door het venster van mijn woning Door de tralies heen,
| زیرا که از دریچه خانه خود نگاه کردم، و ازپشت شبکه خویش. | ۶ |
7 Lette ik op het onervaren volk, En zag onder de jongemannen een onverstandigen knaap.
| در میان جاهلان دیدم، ودر میان جوانان، جوانی ناقص العقل مشاهده نمودم، | ۷ |
8 Hij ging langs de straat, dicht bij haar hoek, En sloeg de richting in naar haar huis,
| که در کوچه بسوی گوشه او می‌گذشت. و به راه خانه وی می‌رفت، | ۸ |
9 In de schemering, toen de avond viel En het nachtelijk duister.
| در شام در حین زوال روز، در سیاهی شب و در ظلمت غلیظ، | ۹ |
10 Daar komt de vrouw op hem af, Opzichtig gekleed met duidelijke bedoelingen.
| که اینک زنی به استقبال وی می‌آمد، در لباس زانیه ودر خباثت دل. | ۱۰ |
11 Wat ziet ze er losbandig en lichtzinnig uit, In huis kunnen haar voeten het niet houden;
| زنی یاوه‌گو و سرکش که پایهایش در خانه‌اش قرار نمی گیرد. | ۱۱ |
12 Ze loopt de straat, de pleinen op, En bij elke hoek staat ze op wacht!
| گاهی درکوچه‌ها و گاهی در شوارع عام، و نزد هر گوشه‌ای در کمین می‌باشد. | ۱۲ |
13 Ze grijpt hem vast, geeft hem een kus, En zegt tot hem met een onbeschaamd gezicht:
| پس او را بگرفت و بوسید وچهره خود را بی‌حیا ساخته، او را گفت: | ۱۳ |
14 Dankoffers had ik te brengen, Vandaag heb ik mijn geloften betaald;
| «نزدمن ذبایح سلامتی است، زیرا که امروز نذرهای خود را وفا نمودم. | ۱۴ |
15 Daarom ging ik naar buiten, u tegemoet, Om u te zoeken, en ik hèb u gevonden.
| از این جهت به استقبال توبیرون آمدم، تا روی تو را به سعی تمام بطلبم وحال تو را یافتم. | ۱۵ |
16 Dekens heb ik op bed gelegd, Bonte dekens van egyptisch lijnwaad;
| بر بستر خود دوشکهاگسترانیده‌ام، با دیباها از کتان مصری. | ۱۶ |
17 Ik heb mijn bed met myrrhe besprenkeld, Met aloë en kaneel.
| بسترخود را با مر و عود و سلیخه معطر ساخته‌ام. | ۱۷ |
18 Kom, laat ons dronken worden van minne, En tot de morgen zwelgen in liefde.
| بیاتا صبح از عشق سیر شویم، و خویشتن را ازمحبت خرم سازیم. | ۱۸ |
19 Mijn man is niet thuis, Hij is op een verre reis;
| زیرا صاحبخانه در خانه نیست، و سفر دور رفته است. | ۱۹ |
20 Een buidel geld heeft hij bij zich gestoken, Dus komt hij met volle maan pas terug.
| کیسه نقره‌ای به‌دست گرفته و تا روز بدر تمام مراجعت نخواهدنمود.» | ۲۰ |
21 Door haar radde taal verleidde ze hem, Met haar gladde tong troonde ze hem mee.
| پس او را از زیادتی سخنانش فریفته کرد، واز تملق لبهایش او را اغوا نمود. | ۲۱ |
22 Daar loopt de sukkel met haar mee, Als een stier, die naar de slachtbank gaat; Als een hert, dat huppelt naar het net,
| در ساعت ازعقب او مثل گاوی که به سلاخ خانه می‌رود، روانه شد و مانند احمق به زنجیرهای قصاص. | ۲۲ |
23 Totdat een pijl hem het hart doorboort; Als een vogel, die scheert naar de strik, En niet vermoedt, dat het om zijn leven gaat.
| تا تیر به جگرش فرو رود، مثل گنجشکی که به دام می‌شتابد و نمی داند که به خطر جان خود می‌رود. | ۲۳ |
24 Welnu dan, kinderen, luistert naar mij, Schenkt uw aandacht aan mijn woorden.
| پس حال‌ای پسران مرا بشنوید، و به سخنان دهانم توجه نمایید. | ۲۴ |
25 Laat u niet op haar wegen verleiden, Dwaalt niet op haar paden rond.
| دل تو به راههایش مایل نشود، و به طریقهایش گمراه مشو، | ۲۵ |
26 Want talrijke slachtoffers heeft ze gemaakt, Velen heeft ze om hals gebracht;
| زیراکه او بسیاری را مجروح‌انداخته است، و جمیع کشتگانش زورآورانند. | ۲۶ |
