Spreuken 7
1 Mijn zoon, neem mijn woorden in acht, En neem mijn wenken ter harte;
Poikani, noudata minun sanojani ja kätke mieleesi minun käskyni.
2 Onderhoud mijn geboden, opdat ge moogt leven, Let op mijn wenken als op de appel van uw oog.
Noudata minun käskyjäni, niin saat elää, säilytä opetukseni kuin silmäteräsi.
3 Leg ze als een band om uw vingers, Schrijf ze op de tafel van uw hart
Sido ne kiinni sormiisi, kirjoita ne sydämesi tauluun.
4 Zeg tot de wijsheid: "gij zijt mijn zuster", Noem het verstand: "een bekende";
Sano viisaudelle: "Sinä olet sisareni", kutsu ymmärrystä sukulaiseksi,
5 Opdat ze u behoeden voor een vreemde vrouw, Voor een onbekende met haar gladde taal.
että varjeltuisit irstaalta naiselta, vieraalta vaimolta, joka sanoillansa liehakoitsee.
6 Want kijkend door het venster van mijn woning Door de tralies heen,
Sillä minä katselin taloni ikkunasta ristikon läpi,
7 Lette ik op het onervaren volk, En zag onder de jongemannen een onverstandigen knaap.
ja minä näin yksinkertaisten joukossa, havaitsin poikain seassa nuorukaisen, joka oli mieltä vailla.
8 Hij ging langs de straat, dicht bij haar hoek, En sloeg de richting in naar haar huis,
Hän kulki katua erään naisen kulmaukseen ja asteli hänen majaansa päin
9 In de schemering, toen de avond viel En het nachtelijk duister.
päivän illaksi hämärtyessä, yön aikana, pimeässä.
10 Daar komt de vrouw op hem af, Opzichtig gekleed met duidelijke bedoelingen.
Ja katso, nainen tulee häntä vastaan, porton puvussa, kavala sydämeltä.
11 Wat ziet ze er losbandig en lichtzinnig uit, In huis kunnen haar voeten het niet houden;
Hän on levoton ja hillitön, eivät pysy hänen jalkansa kotona;
12 Ze loopt de straat, de pleinen op, En bij elke hoek staat ze op wacht!
milloin hän on kadulla, milloin toreilla, ja väijyy joka kulmassa.
13 Ze grijpt hem vast, geeft hem een kus, En zegt tot hem met een onbeschaamd gezicht:
Hän tarttui nuorukaiseen, suuteli häntä ja julkeasti katsoen sanoi hänelle:
14 Dankoffers had ik te brengen, Vandaag heb ik mijn geloften betaald;
"Minun oli uhrattava yhteysuhri, tänä päivänä olen täyttänyt lupaukseni.
15 Daarom ging ik naar buiten, u tegemoet, Om u te zoeken, en ik hèb u gevonden.
Sentähden läksin ulos sinua vastaan, etsiäkseni sinua, ja olen sinut löytänyt.
16 Dekens heb ik op bed gelegd, Bonte dekens van egyptisch lijnwaad;
Olen leposijalleni peitteitä levittänyt, kirjavaa Egyptin liinavaatetta.
17 Ik heb mijn bed met myrrhe besprenkeld, Met aloë en kaneel.
Vuoteeseeni olen pirskoitellut mirhaa, aloeta ja kanelia.
18 Kom, laat ons dronken worden van minne, En tot de morgen zwelgen in liefde.
Tule, nauttikaamme lemmestä aamuun asti, riemuitkaamme rakkaudesta.
19 Mijn man is niet thuis, Hij is op een verre reis;
Sillä mieheni ei ole kotona, hän meni matkalle kauas.
20 Een buidel geld heeft hij bij zich gestoken, Dus komt hij met volle maan pas terug.
Rahakukkaron hän otti mukaansa ja tulee kotiin vasta täydenkuun päiväksi."
21 Door haar radde taal verleidde ze hem, Met haar gladde tong troonde ze hem mee.
Hän taivutti hänet paljolla houkuttelullaan, vietteli liukkailla huulillansa:
22 Daar loopt de sukkel met haar mee, Als een stier, die naar de slachtbank gaat; Als een hert, dat huppelt naar het net,
kkiä hän lähti hänen jälkeensä, niinkuin härkä menee teuraaksi, niinkuin hullu jalkaraudoissa kuritettavaksi,
23 Totdat een pijl hem het hart doorboort; Als een vogel, die scheert naar de strik, En niet vermoedt, dat het om zijn leven gaat.
niinkuin lintu kiiruhtaa paulaan; eikä tiennyt, että oli henkeänsä kaupalla, kunnes nuoli lävisti hänen maksansa.
24 Welnu dan, kinderen, luistert naar mij, Schenkt uw aandacht aan mijn woorden.
Sentähden, poikani, kuulkaa minua, kuunnelkaa minun suuni sanoja.
25 Laat u niet op haar wegen verleiden, Dwaalt niet op haar paden rond.
Älköön poiketko sydämesi tuon naisen teille, älä eksy hänen poluillensa.
26 Want talrijke slachtoffers heeft ze gemaakt, Velen heeft ze om hals gebracht;
Sillä paljon on surmattuja, hänen kaatamiaan, lukuisasti niitä, jotka hän on kaikki tappanut.
