Spreuken 7
1 Mijn zoon, neem mijn woorden in acht, En neem mijn wenken ter harte;
My son, keep my words, And treasure up my commandments with thee!
2 Onderhoud mijn geboden, opdat ge moogt leven, Let op mijn wenken als op de appel van uw oog.
Keep my commandments and live! Yea, my teaching, as the apple of thine eye!
3 Leg ze als een band om uw vingers, Schrijf ze op de tafel van uw hart
Bind them upon thy fingers, Write them upon the tablet of thy heart!
4 Zeg tot de wijsheid: "gij zijt mijn zuster", Noem het verstand: "een bekende";
Say unto wisdom, “Thou art my sister!” And call understanding thy near acquaintance;
5 Opdat ze u behoeden voor een vreemde vrouw, Voor een onbekende met haar gladde taal.
That they may keep thee from the wife of another, From the stranger, that useth smooth words.
6 Want kijkend door het venster van mijn woning Door de tralies heen,
For through the window of my house, Through the lattice I was looking forth,
7 Lette ik op het onervaren volk, En zag onder de jongemannen een onverstandigen knaap.
And I saw among the simple ones, I discerned among the youths, A young man void of understanding.
8 Hij ging langs de straat, dicht bij haar hoek, En sloeg de richting in naar haar huis,
He was passing through the street near her corner, And was going the way to her house,
9 In de schemering, toen de avond viel En het nachtelijk duister.
At twilight, in the evening, At midnight, yea, in the thick darkness.
10 Daar komt de vrouw op hem af, Opzichtig gekleed met duidelijke bedoelingen.
And, behold, a woman met him, In the attire of a harlot, and subtle of heart, —
11 Wat ziet ze er losbandig en lichtzinnig uit, In huis kunnen haar voeten het niet houden;
One noisy and unruly, Whose feet abide not in her house;
12 Ze loopt de straat, de pleinen op, En bij elke hoek staat ze op wacht!
Who is now in the streets, now in the broad places, And lurketh near every corner.
13 Ze grijpt hem vast, geeft hem een kus, En zegt tot hem met een onbeschaamd gezicht:
She caught hold of him and kissed him, And with a shameless face said to him,
14 Dankoffers had ik te brengen, Vandaag heb ik mijn geloften betaald;
“Thank-offerings have been upon me, And this day have I performed my vows;
15 Daarom ging ik naar buiten, u tegemoet, Om u te zoeken, en ik hèb u gevonden.
Therefore came I forth to meet thee, —Diligently to seek thy face, and I have found thee!
16 Dekens heb ik op bed gelegd, Bonte dekens van egyptisch lijnwaad;
I have spread my bed with coverlets, With tapestry of the thread of Egypt.
17 Ik heb mijn bed met myrrhe besprenkeld, Met aloë en kaneel.
I have sprinkled my bed With myrrh, aloes, and cinnamon.
18 Kom, laat ons dronken worden van minne, En tot de morgen zwelgen in liefde.
Come, let us take our fill of love until the morning; Let us solace ourselves with caresses.
19 Mijn man is niet thuis, Hij is op een verre reis;
For the good-man is not at home; He is gone a long journey;
20 Een buidel geld heeft hij bij zich gestoken, Dus komt hij met volle maan pas terug.
He hath taken a purse of money with him; At the day of the full moon he will return.”
21 Door haar radde taal verleidde ze hem, Met haar gladde tong troonde ze hem mee.
By her much fair speech she seduced him; By the smoothness of her lips she drew him away.
22 Daar loopt de sukkel met haar mee, Als een stier, die naar de slachtbank gaat; Als een hert, dat huppelt naar het net,
He goeth after her straightway, As an ox goeth to the slaughter, Or as one in fetters to the chastisement of the fool,
23 Totdat een pijl hem het hart doorboort; Als een vogel, die scheert naar de strik, En niet vermoedt, dat het om zijn leven gaat.
Till an arrow strike through his liver; —As a bird hasteneth into the snare, And knoweth not that it is laid for its life.
24 Welnu dan, kinderen, luistert naar mij, Schenkt uw aandacht aan mijn woorden.
Now, therefore, ye children, hearken to me, And attend to the words of my mouth!
25 Laat u niet op haar wegen verleiden, Dwaalt niet op haar paden rond.
Let not thy heart turn aside to her ways; Go not astray in her paths!
26 Want talrijke slachtoffers heeft ze gemaakt, Velen heeft ze om hals gebracht;
For many are the wounded which she hath cast down; Yea, countless is the number of those slain by her.
