Spreuken 7
1 Mijn zoon, neem mijn woorden in acht, En neem mijn wenken ter harte;
Oğlum, sözlərimə bağlı qal, Əmrlərimi özündə saxla.
2 Onderhoud mijn geboden, opdat ge moogt leven, Let op mijn wenken als op de appel van uw oog.
Əmrlərimə bağlı qalsan, yaşayacaqsan, Təlimimi göz bəbəyin kimi qoru.
3 Leg ze als een band om uw vingers, Schrijf ze op de tafel van uw hart
Onları üzük kimi barmağına keçir, Ürəyinin lövhəsinə köçür.
4 Zeg tot de wijsheid: "gij zijt mijn zuster", Noem het verstand: "een bekende";
Hikmətə de: «Bacımsan», İdraka söylə: «Yaxın dostumsan».
5 Opdat ze u behoeden voor een vreemde vrouw, Voor een onbekende met haar gladde taal.
Onlar səni əxlaqsız qadından, Şirindilli yad arvaddan qoruyar.
6 Want kijkend door het venster van mijn woning Door de tralies heen,
Evimin pəncərəsinin şəbəkəsindən Mən bayıra baxırdım.
7 Lette ik op het onervaren volk, En zag onder de jongemannen een onverstandigen knaap.
Bir dəstə cahil gənc arasında Qanmaz bir cavanı gördüm.
8 Hij ging langs de straat, dicht bij haar hoek, En sloeg de richting in naar haar huis,
Bu qadının evinin tininə yaxın küçədən keçirdi, Onun evi olan yolla gedirdi.
9 In de schemering, toen de avond viel En het nachtelijk duister.
Alaqaranlıqda, gün batanda, Gecə düşəndə, hava qaralanda.
10 Daar komt de vrouw op hem af, Opzichtig gekleed met duidelijke bedoelingen.
Fahişə libaslı, qəlbi fitnə dolu bu qadın Dərhal onu qarşıladı.
11 Wat ziet ze er losbandig en lichtzinnig uit, In huis kunnen haar voeten het niet houden;
O hay-küyçüdür, o bihəyadır, Öz evində oturmayandır.
12 Ze loopt de straat, de pleinen op, En bij elke hoek staat ze op wacht!
Gah küçəyə, gah meydanlara çıxar, Hər tin başı bir pusqu qurar.
13 Ze grijpt hem vast, geeft hem een kus, En zegt tot hem met een onbeschaamd gezicht:
O, oğlanı tutub öpdü, Həyasızcasına belə dedi:
14 Dankoffers had ik te brengen, Vandaag heb ik mijn geloften betaald;
«Ünsiyyət qurbanı kəsməyə borclu idim, Əhdimə bu gün əməl etmişəm.
15 Daarom ging ik naar buiten, u tegemoet, Om u te zoeken, en ik hèb u gevonden.
Ona görə səni görmək üçün qarşına çıxdım, Səni çox axtardım, axır ki tapdım.
16 Dekens heb ik op bed gelegd, Bonte dekens van egyptisch lijnwaad;
Yatağıma Misir kətanından toxunan Əlvan üz çəkmişəm.
17 Ik heb mijn bed met myrrhe besprenkeld, Met aloë en kaneel.
Yorğan-döşəyimə Mirra, əzvay, darçın səpmişəm.
18 Kom, laat ons dronken worden van minne, En tot de morgen zwelgen in liefde.
Gəl sübhə qədər doyunca sevişək, Eşqdən məst olaq.
19 Mijn man is niet thuis, Hij is op een verre reis;
Ərim evdə yoxdur, Uzaq bir səfərə gedib.
20 Een buidel geld heeft hij bij zich gestoken, Dus komt hij met volle maan pas terug.
Pul kisəsini götürüb, Evə ay bədirlənəndə qayıdacaq».
21 Door haar radde taal verleidde ze hem, Met haar gladde tong troonde ze hem mee.
Fəndlər işlədib onu tovladı, Şirin dilə tutub yoldan çıxartdı.
22 Daar loopt de sukkel met haar mee, Als een stier, die naar de slachtbank gaat; Als een hert, dat huppelt naar het net,
Kəsilməyə aparılan bir öküz kimi, Kəməndə salınan bir maral kimi Bu oğlan o qadının ardınca düşdü.
23 Totdat een pijl hem het hart doorboort; Als een vogel, die scheert naar de strik, En niet vermoedt, dat het om zijn leven gaat.
Axırda ciyərinə bir ox saplanacaq. Uçub tez tora düşən quş kimi Bu oğlan da canının alınacağını bilmirdi.
24 Welnu dan, kinderen, luistert naar mij, Schenkt uw aandacht aan mijn woorden.
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın, Dilimdən çıxan sözlərə laqeyd olmayın.
25 Laat u niet op haar wegen verleiden, Dwaalt niet op haar paden rond.
Qoyma qəlbin o qadının yollarına meyl etsin, Onun yoluna dönmə.
26 Want talrijke slachtoffers heeft ze gemaakt, Velen heeft ze om hals gebracht;
Çünki o qadın nə qədər insanı qurban edib, Nə qədər adamı öldürüb.
