Spreuken 5
1 Mijn zoon, schenk uw aandacht aan mijn wijsheid, Neig uw oor tot mijn inzicht;
Moj sin, prisluhni moji modrosti in svoje uho pripogni k mojemu razumevanju,
2 Dat overleg en ervaring u mogen behoeden, En u bewaren voor de lippen van een vreemde vrouw.
da boš lahko upošteval preudarnost in da bodo tvoje ustnice lahko obvarovale spoznanje.
3 Want al druipen de lippen der vreemde van honing, En is haar gehemelte gladder dan olie,
Kajti ustnice tuje ženske kapljajo kakor satovje in njena usta so bolj prilizljiva kakor olje,
4 Ten slotte is zij bitter als alsem, En scherp als een tweesnijdend zwaard.
toda njen konec je grenek kakor pelin, oster kakor dvorezen meč.
Njena stopala gredo dol k smrti, njeni koraki se prijemljejo pekla. (Sheol h7585)
6 Ze bakent de weg des levens niet af, Maar haar paden kronkelen ongemerkt!
Da ne bi preudarjal steze življenja, njene poti so premične, da jih ti ne moreš spoznati.
7 Welnu dan kinderen, luistert naar mij, Keert u niet af van mijn woorden.
Zato mi torej prisluhnite, oh vi otroci in ne odidite od besed mojih ust.
8 Houd uw weg verre van haar, Nader niet tot de deur van haar huis:
Svojo pot odstrani daleč od nje in ne pridi blizu vrat njene hiše,
9 Anders moet ge aan anderen uw frisheid afstaan, Uw jaren offeren aan een ongenadig mens
da ne bi svoje časti dal drugim in svojih let krutemu,
10 Verrijken zich vreemden met uw vermogen, En komt uw zuurverdiend loon in het huis van een ander.
da ne bi bili tujci nasičeni s tvojim premoženjem in bi bili tvoji napori v hiši tujca
11 Dan slaat ge ten slotte aan ‘t jammeren, En moet ge, als heel uw lichaam op is, bekennen:
in boš končno žaloval, ko bo tvoje meso in tvoje telo iztrošeno
12 Hoe heb ik toch de tucht kunnen haten, En de vermaning in de wind kunnen slaan?
in rečeš: »Kako sem sovražil poučevanje in je moje srce preziralo opomin
13 Waarom heb ik niet geluisterd naar hen, die mij onderwezen, Geen aandacht geschonken aan hen, die mij leerden?
in nisem ubogal glasu svojih učiteljev niti svojega ušesa nagnil k tem, ki so me poučevali!
14 Nu hebben mij haast alle rampen getroffen Midden in de kring van mijn volk!
Bil sem skoraj v vsem zlu v sredi skupnosti in zbora.«
15 Drink water uit uw eigen bron, Een koele dronk uit uw eigen put
Pij vode iz svojega lastnega vodnega zbiralnika in tekoče vode iz svojega lastnega izvira.
16 Zoudt ge úw wellen over de rand laten stromen, Uw watergolven over de straten?
Naj bodo tvoji studenci razpršeni naokoli in reke vodá po ulicah.
17 Néén, u alleen behoren zij toe, Niet aan vreemden nevens u.
Naj bodo samo tvoji lastni in ne s teboj [tudi] tujčevi.
18 Houd dus uw bron voor u zelf, En geniet van de vrouw uwer jeugd:
Naj bo tvoj studenec blagoslovljen in razveseljuj se z ženo svoje mladosti.
19 Die aanminnige hinde, Die bevallige gems; Haar borsten mogen u ten allen tijde bevredigen. Aan haar liefde moogt ge u voortdurend bedwelmen.
Ona naj bo kakor ljubeča košuta in prijetna srna. Naj te njene prsi zadovoljijo ob vseh časih in vedno bodi očaran z njeno ljubeznijo.
20 Waarom, mijn zoon, zoudt ge u aan een vreemde te buiten gaan, De boezem strelen van een onbekende?
Zakaj hočeš biti ti, moj sin, očaran s tujo žensko in objemati naročje tujke?
21 Voor de ogen van Jahweh liggen de wegen van iedereen open, Hij let op de paden van allen:
Kajti človekove poti so pred Gospodovimi očmi in on preudarja vsa njegova ravnanja.
22 De boze wordt in zijn eigen wandaden verstrikt, In de banden van zijn zonden gevangen;
Njegove lastne krivičnosti bodo zlobnega vzele k sebi in držan bo z vrvmi svojih grehov.
23 Zijn losbandigheid brengt hem om het leven, Door zijn vele dwaasheden komt hij om.
Umrl bo brez poučevanja in v veličini svoje neumnosti bo zašel na stranpot.
