Spreuken 5
1 Mijn zoon, schenk uw aandacht aan mijn wijsheid, Neig uw oor tot mijn inzicht;
| בני לחכמתי הקשיבה לתבונתי הט אזנך׃ |
2 Dat overleg en ervaring u mogen behoeden, En u bewaren voor de lippen van een vreemde vrouw.
| לשמר מזמות ודעת שפתיך ינצרו׃ |
3 Want al druipen de lippen der vreemde van honing, En is haar gehemelte gladder dan olie,
| כי נפת תטפנה שפתי זרה וחלק משמן חכה׃ |
4 Ten slotte is zij bitter als alsem, En scherp als een tweesnijdend zwaard.
| ואחריתה מרה כלענה חדה כחרב פיות׃ |
| רגליה ירדות מות שאול צעדיה יתמכו׃ (Sheol h7585) |
6 Ze bakent de weg des levens niet af, Maar haar paden kronkelen ongemerkt!
| ארח חיים פן תפלס נעו מעגלתיה לא תדע׃ |
7 Welnu dan kinderen, luistert naar mij, Keert u niet af van mijn woorden.
| ועתה בנים שמעו לי ואל תסורו מאמרי פי׃ |
8 Houd uw weg verre van haar, Nader niet tot de deur van haar huis:
| הרחק מעליה דרכך ואל תקרב אל פתח ביתה׃ |
9 Anders moet ge aan anderen uw frisheid afstaan, Uw jaren offeren aan een ongenadig mens
| פן תתן לאחרים הודך ושנתיך לאכזרי׃ |
10 Verrijken zich vreemden met uw vermogen, En komt uw zuurverdiend loon in het huis van een ander.
| פן ישבעו זרים כחך ועצביך בבית נכרי׃ |
11 Dan slaat ge ten slotte aan ‘t jammeren, En moet ge, als heel uw lichaam op is, bekennen:
| ונהמת באחריתך בכלות בשרך ושארך׃ |
12 Hoe heb ik toch de tucht kunnen haten, En de vermaning in de wind kunnen slaan?
| ואמרת איך שנאתי מוסר ותוכחת נאץ לבי׃ |
13 Waarom heb ik niet geluisterd naar hen, die mij onderwezen, Geen aandacht geschonken aan hen, die mij leerden?
| ולא שמעתי בקול מורי ולמלמדי לא הטיתי אזני׃ |
14 Nu hebben mij haast alle rampen getroffen Midden in de kring van mijn volk!
| כמעט הייתי בכל רע בתוך קהל ועדה׃ |
15 Drink water uit uw eigen bron, Een koele dronk uit uw eigen put
| שתה מים מבורך ונזלים מתוך בארך׃ |
16 Zoudt ge úw wellen over de rand laten stromen, Uw watergolven over de straten?
| יפוצו מעינתיך חוצה ברחבות פלגי מים׃ |
17 Néén, u alleen behoren zij toe, Niet aan vreemden nevens u.
| יהיו לך לבדך ואין לזרים אתך׃ |
18 Houd dus uw bron voor u zelf, En geniet van de vrouw uwer jeugd:
| יהי מקורך ברוך ושמח מאשת נעורך׃ |
19 Die aanminnige hinde, Die bevallige gems; Haar borsten mogen u ten allen tijde bevredigen. Aan haar liefde moogt ge u voortdurend bedwelmen.
| אילת אהבים ויעלת חן דדיה ירוך בכל עת באהבתה תשגה תמיד׃ |
20 Waarom, mijn zoon, zoudt ge u aan een vreemde te buiten gaan, De boezem strelen van een onbekende?
| ולמה תשגה בני בזרה ותחבק חק נכריה׃ |
21 Voor de ogen van Jahweh liggen de wegen van iedereen open, Hij let op de paden van allen:
| כי נכח עיני יהוה דרכי איש וכל מעגלתיו מפלס׃ |
22 De boze wordt in zijn eigen wandaden verstrikt, In de banden van zijn zonden gevangen;
| עוונותיו ילכדנו את הרשע ובחבלי חטאתו יתמך׃ |
23 Zijn losbandigheid brengt hem om het leven, Door zijn vele dwaasheden komt hij om.
| הוא ימות באין מוסר וברב אולתו ישגה׃ |
