Spreuken 5
1 Mijn zoon, schenk uw aandacht aan mijn wijsheid, Neig uw oor tot mijn inzicht;
Fis mwen an, fè atansyon a sajès mwen, apiye zòrèy ou vè bon konprann mwen;
2 Dat overleg en ervaring u mogen behoeden, En u bewaren voor de lippen van een vreemde vrouw.
pou ou kab kenbe sajès e pou lèv ou ka konsève konesans.
3 Want al druipen de lippen der vreemde van honing, En is haar gehemelte gladder dan olie,
Paske lèv a fanm adiltè a degoute siwo, e pale li pi dous pase lwil;
4 Ten slotte is zij bitter als alsem, En scherp als een tweesnijdend zwaard.
men a lafen, li vin anmè pase kou fyèl, epi file kon yon nepe ki koupe de bò.
Pye li yo desann vè lanmò e pa li yo kenbe fèm nan chemen Sejou mò yo. (Sheol h7585)
6 Ze bakent de weg des levens niet af, Maar haar paden kronkelen ongemerkt!
Li pa reflechi sou pa lavi a; vwa li yo pa stab; li pa rekonèt bagay sa a.
7 Welnu dan kinderen, luistert naar mij, Keert u niet af van mijn woorden.
Alò, fis mwen yo, koute mwen, e pa bliye pawòl a bouch mwen yo.
8 Houd uw weg verre van haar, Nader niet tot de deur van haar huis:
Kenbe wout ou byen lwen li, e pa pwoche toupre pòt lakay li.
9 Anders moet ge aan anderen uw frisheid afstaan, Uw jaren offeren aan een ongenadig mens
Oswa ou va bay fòs ou a lòt yo ak ane ou yo a mechan an.
10 Verrijken zich vreemden met uw vermogen, En komt uw zuurverdiend loon in het huis van een ander.
Konsa, etranje yo va ranpli ak fòs ou, e byen yo ke ou te ranmase ak swè ou, va rive lakay a yon etranje.
11 Dan slaat ge ten slotte aan ‘t jammeren, En moet ge, als heel uw lichaam op is, bekennen:
Epi ou va plenyen nan gòj lè dènye moman lavi ou rive, lè chè ou ak kò ou fin manje nèt.
12 Hoe heb ik toch de tucht kunnen haten, En de vermaning in de wind kunnen slaan?
Ou va di: “Ki jan mwen te rayi enstriksyon! Ak “Ki jan kè m te rayi repwòch!
13 Waarom heb ik niet geluisterd naar hen, die mij onderwezen, Geen aandacht geschonken aan hen, die mij leerden?
Mwen pa t koute vwa a sa yo kap enstwi m yo, ni mwen pa t panche zòrèy mwen vè mèt mwen yo.
14 Nu hebben mij haast alle rampen getroffen Midden in de kring van mijn volk!
Mwen te prèt pou fini nèt nan mitan asanble a ak kongregasyon an.”
15 Drink water uit uw eigen bron, Een koele dronk uit uw eigen put
Bwè dlo nan pwòp sitèn pa ou e dlo fre nan pwi pa ou.
16 Zoudt ge úw wellen over de rand laten stromen, Uw watergolven over de straten?
Èske sous ou yo dwe dispèse nan peyi etranje, kòn vwa dlo k ap kouri nan lari yo?
17 Néén, u alleen behoren zij toe, Niet aan vreemden nevens u.
Kite yo pou ou sèl, e pa pou etranje yo avèk ou yo.
18 Houd dus uw bron voor u zelf, En geniet van de vrouw uwer jeugd:
Kite fontèn dlo ou a rete beni, e rejwi ou nan madanm a jenès ou a.
19 Die aanminnige hinde, Die bevallige gems; Haar borsten mogen u ten allen tijde bevredigen. Aan haar liefde moogt ge u voortdurend bedwelmen.
Tankou yon sèf amourez ak yon bich elegan, kite tete li yo satisfè ou tout tan. Rete debòde nèt ak lanmou li.
20 Waarom, mijn zoon, zoudt ge u aan een vreemde te buiten gaan, De boezem strelen van een onbekende?
Paske poukisa fis mwen an, ou ta dwe renmen ak yon fanm adiltè, e anbrase lestonmak a yon etranje?
21 Voor de ogen van Jahweh liggen de wegen van iedereen open, Hij let op de paden van allen:
Paske chemen a yon nonm se devan zye a SENYÈ a, e Li veye tout pa li yo.
22 De boze wordt in zijn eigen wandaden verstrikt, In de banden van zijn zonden gevangen;
Pwòp inikite a mechan an va kaptire li. Li va kole nan kòd a pwòp peche pa li.
23 Zijn losbandigheid brengt hem om het leven, Door zijn vele dwaasheden komt hij om.
Li va mouri akoz mank enstriksyon, e nan grandè foli li, li va vin egare.
