Spreuken 5
1 Mijn zoon, schenk uw aandacht aan mijn wijsheid, Neig uw oor tot mijn inzicht;
Poikani, kuuntele minun viisauttani, kallista korvasi minun taidolleni
2 Dat overleg en ervaring u mogen behoeden, En u bewaren voor de lippen van een vreemde vrouw.
ottaaksesi vaarin taidollisuudesta, ja huulesi säilyttäkööt tiedon.
3 Want al druipen de lippen der vreemde van honing, En is haar gehemelte gladder dan olie,
Sillä hunajaa tiukkuvat vieraan vaimon huulet, hänen suunsa on öljyä liukkaampi.
4 Ten slotte is zij bitter als alsem, En scherp als een tweesnijdend zwaard.
Mutta lopulta hän on karvas kuin koiruoho, terävä kuin kaksiteräinen miekka.
Hänen jalkansa kulkevat alas kuolemaan, tuonelaan vetävät hänen askeleensa. (Sheol h7585)
6 Ze bakent de weg des levens niet af, Maar haar paden kronkelen ongemerkt!
Ei käy hän elämän tasaista polkua, hänen tiensä horjuvat hänen huomaamattaan.
7 Welnu dan kinderen, luistert naar mij, Keert u niet af van mijn woorden.
Niinpä, lapset, kuulkaa minua, älkää väistykö minun suuni sanoista.
8 Houd uw weg verre van haar, Nader niet tot de deur van haar huis:
Pidä tiesi kaukana tuollaisesta äläkä lähesty hänen majansa ovea,
9 Anders moet ge aan anderen uw frisheid afstaan, Uw jaren offeren aan een ongenadig mens
ettet antaisi muille kunniaasi etkä vuosiasi armottomalle,
10 Verrijken zich vreemden met uw vermogen, En komt uw zuurverdiend loon in het huis van een ander.
ettei sinun tavarasi ravitsisi vieraita, sinun vaivannäkösi joutuisi toisen taloon
11 Dan slaat ge ten slotte aan ‘t jammeren, En moet ge, als heel uw lichaam op is, bekennen:
ja ettet lopulta päätyisi huokailemaan ruumiisi ja lihasi riutuessa
12 Hoe heb ik toch de tucht kunnen haten, En de vermaning in de wind kunnen slaan?
ja sanomaan: "Miksi minä kuritusta vihasin ja sydämeni halveksui nuhdetta?
13 Waarom heb ik niet geluisterd naar hen, die mij onderwezen, Geen aandacht geschonken aan hen, die mij leerden?
Miksi en kuullut neuvojaini ääntä, kallistanut korvaani opettajilleni?
14 Nu hebben mij haast alle rampen getroffen Midden in de kring van mijn volk!
Olin joutua kokonaan turmion omaksi keskellä seurakunnan ja kansankokouksen."
15 Drink water uit uw eigen bron, Een koele dronk uit uw eigen put
Juo vettä omasta säiliöstäsi, sitä, mikä omasta kaivostasi juoksee.
16 Zoudt ge úw wellen over de rand laten stromen, Uw watergolven over de straten?
Vuotaisivatko sinun lähteesi kadulle, toreille sinun vesiojasi!
17 Néén, u alleen behoren zij toe, Niet aan vreemden nevens u.
Olkoot ne sinun omasi yksin, älkööt vierasten sinun ohessasi.
18 Houd dus uw bron voor u zelf, En geniet van de vrouw uwer jeugd:
Olkoon sinun lähteesi siunattu, ja iloitse nuoruutesi vaimosta.
19 Die aanminnige hinde, Die bevallige gems; Haar borsten mogen u ten allen tijde bevredigen. Aan haar liefde moogt ge u voortdurend bedwelmen.
Armas peura, suloinen vuorikauris-hänen rintansa sinua aina riemulla ravitkoot, hurmautuos alati hänen rakkaudestaan.
20 Waarom, mijn zoon, zoudt ge u aan een vreemde te buiten gaan, De boezem strelen van een onbekende?
Miksi, poikani, hurmautuisit irstaaseen naiseen ja syleilisit vieraan vaimon povea?
21 Voor de ogen van Jahweh liggen de wegen van iedereen open, Hij let op de paden van allen:
Sillä Herran silmien edessä ovat miehen tiet, ja hän tutkii kaikki hänen polkunsa.
22 De boze wordt in zijn eigen wandaden verstrikt, In de banden van zijn zonden gevangen;
Jumalattoman vangitsevat hänen rikoksensa, ja hän tarttuu oman syntinsä pauloihin.
23 Zijn losbandigheid brengt hem om het leven, Door zijn vele dwaasheden komt hij om.
Kurittomuuteensa hän kuolee ja suistuu harhaan suuressa hulluudessaan.
