Spreuken 5
1 Mijn zoon, schenk uw aandacht aan mijn wijsheid, Neig uw oor tot mijn inzicht;
My son, attend unto my wisdom; to my understanding incline thou thy ear:
2 Dat overleg en ervaring u mogen behoeden, En u bewaren voor de lippen van een vreemde vrouw.
That thou mayest observe discretion, and that thy lips may keep knowledge.
3 Want al druipen de lippen der vreemde van honing, En is haar gehemelte gladder dan olie,
For as of fine honey drop the lips of an adulterous woman, and smoother than oil is her palate;
4 Ten slotte is zij bitter als alsem, En scherp als een tweesnijdend zwaard.
But her end is bitter as wormwood, it is sharp as a two-edged sword.
Her feet go down to death, her steps take firm hold on the nether world: (Sheol h7585)
6 Ze bakent de weg des levens niet af, Maar haar paden kronkelen ongemerkt!
So that she cannot balance the path of life; her tracks are unsteady, and she knoweth it not.
7 Welnu dan kinderen, luistert naar mij, Keert u niet af van mijn woorden.
And now, O ye children, hearken unto me, and depart not from the sayings of my mouth.
8 Houd uw weg verre van haar, Nader niet tot de deur van haar huis:
Remove far from her thy way, and come not nigh to the door of her house;
9 Anders moet ge aan anderen uw frisheid afstaan, Uw jaren offeren aan een ongenadig mens
That thou mayest not give up unto others thy vigor, and thy years unto the cruel;
10 Verrijken zich vreemden met uw vermogen, En komt uw zuurverdiend loon in het huis van een ander.
That strangers may not satisfy themselves with thy strength, and with thy exertions, in the house of an alien:
11 Dan slaat ge ten slotte aan ‘t jammeren, En moet ge, als heel uw lichaam op is, bekennen:
While thou moanest at thy end, when thy flesh and thy body are coming to their end,
12 Hoe heb ik toch de tucht kunnen haten, En de vermaning in de wind kunnen slaan?
And thou sayest, How have I hated correction, and how hath my heart rejected reproof;
13 Waarom heb ik niet geluisterd naar hen, die mij onderwezen, Geen aandacht geschonken aan hen, die mij leerden?
While I hearkened not to the voice of my instructors, and to my teachers I inclined not my ear;
14 Nu hebben mij haast alle rampen getroffen Midden in de kring van mijn volk!
But little more was wanting, and I had been in all [kinds of] unhappiness in the midst of the congregation and assembly.
15 Drink water uit uw eigen bron, Een koele dronk uit uw eigen put
Drink water out of thy own cistern, and running waters out of thy own well.
16 Zoudt ge úw wellen over de rand laten stromen, Uw watergolven over de straten?
So will thy springs overflow abroad; and in the open streets will be thy rivulets of water;
17 Néén, u alleen behoren zij toe, Niet aan vreemden nevens u.
They will be thy own only, and not those of strangers with thee.
18 Houd dus uw bron voor u zelf, En geniet van de vrouw uwer jeugd:
Thy fountain will be blessed: and rejoice with the wife of thy youth, —
19 Die aanminnige hinde, Die bevallige gems; Haar borsten mogen u ten allen tijde bevredigen. Aan haar liefde moogt ge u voortdurend bedwelmen.
The lovely gazelle and the graceful chamois: let her bosom satisfy thee abundantly at all times; with her love be thou ravished continually.
20 Waarom, mijn zoon, zoudt ge u aan een vreemde te buiten gaan, De boezem strelen van een onbekende?
And why wilt thou, my son, be ravished with an adulteress, and embrace the bosom of an alien woman?
21 Voor de ogen van Jahweh liggen de wegen van iedereen open, Hij let op de paden van allen:
For before the eyes of the Lord are the ways of man, and all his tracks doth he weigh in the balance.
22 De boze wordt in zijn eigen wandaden verstrikt, In de banden van zijn zonden gevangen;
His own iniquities will truly catch the wicked, and with the cords of his sin will he be held firmly.
23 Zijn losbandigheid brengt hem om het leven, Door zijn vele dwaasheden komt hij om.
He will indeed die for want of correction; and through the abundance of his folly will he sink into error.
