< Spreuken 31 >

1 Wenken voor Lemoeël, den koning van Massa, die zijn moeder hem gaf.
Lemuels, en Konges, Ord; et varslende Ord, hvormed hans Moder underviste ham.
2 Mijn zoon, wat zal ik u zeggen; Wat, kind van mijn schoot; Wat, kind van mijn geloften!
Hvad? min Søn! og hvad? mit Livs Søn! og hvad? mine Løfters Søn!
3 Verkwist uw geld niet aan vrouwen, Schenk uw hart niet aan haar, die koningen verderven;
Giv ikke Kvinderne din Kraft, og giv dig ikke ind paa en Vej, der ødelægger Konger.
4 Dat past geen koningen, Lemoeël! Het past geen koningen, wijn te drinken; Vorsten mogen niet verzot zijn op drank.
Det bør ikke Konger, Lemuel! det bør ikke Konger at drikke Vin, ej heller Fyrster at drikke stærk Drik,
5 Anders vergeten zij al drinkend de wet, En verdraaien het recht van alle verdrukten.
at han ikke skal drikke og glemme det, som er Lov, og forvende alle elendige Folks Ret.
6 Geef de drank maar aan hen, die ontredderd zijn, Schenk wijn aan bedroefden:
Giver stærk Drik til den, som er ved at omkomme, og Vin til den, som er beskelig bedrøvet i Sjælen,
7 Al drinkend vergeten ze hun armoe, En denken niet meer aan hun zorgen.
at han maa drikke og glemme sin Armod og ikke mere komme sin Møje i Hu.
8 Kom op voor hen, die niets weten te zeggen, Voor het recht van allen, die verkwijnen;
Oplad din Mund for den stumme til alle forladte Børns Ret.
9 Open uw mond, geef een billijk vonnis, Verschaf recht aan armen en tobbers.
Oplad din Mund, døm Retfærdighed, og skaf den elendige og fattige Ret!
10 Een flinke vrouw! Men vindt haar niet licht; Haar waarde is hoger dan die van juwelen!
Hvo finder en duelig Hustru? hun er langt mere værd end Perler.
11 Haar man kan vast op haar bouwen, Hem ontgaat geen winst.
Hendes Mands Hjerte forlader sig paa hende, og Indtægt mangler ikke.
12 Ze brengt hem voordeel, zolang hij leeft, Nimmer zal ze hem schaden;
Hun gør ham godt og intet ondt i alle sit Livs Dage.
13 Ze haalt wol en linnen in huis, En verwerkt die met willige handen.
Hun søger efter Uld og Hør og arbejder gerne med sine Hænder.
14 Als een handelsschip haalt ze van verre haar spijs,
Hun er ligesom en Købmands Skibe, hun lader sit Brød komme langvejs fra.
15 En als het nog nacht is, staat ze al op, Bereidt ze het eten voor haar gezin, En wijst haar dienstboden de dagtaak aan.
Og hun staar op, medens det endnu er Nat, og giver sit Hus Mad og sine Piger deres bestemte Arbejde.
16 Na rijp beraad koopt ze een akker, Van wat ze verdiende plant ze een wijngaard;
Hun tænker paa Agerland og faar det; af sine Hænders Frugt planter hun en Vingaard.
17 Ze gordelt haar lenden met kracht, De handen steekt ze uit de mouwen.
Hun omgjorder sine Lænder med Kraft og gør sine Arme stærke.
18 Ze onderzoekt, of haar huishouden loopt, Zelfs in de nacht gaat haar lamp niet uit;
Hun skønner, at hendes Handel er god; hendes Lampe slukkes ikke om Natten.
19 Ze slaat de hand aan het spinnewiel, Haar vingers grijpen de klos.
Hun udstrækker sine Hænder til Rokken, og hendes Hænder tage fat paa Tenen.
20 Ze is vrijgevig voor den arme, Den behoeftige stopt ze iets toe;
Hun udbreder sin Haand til den elendige og udstrækker sine Hænder til den fattige.
21 Voor haar gezin hoeft ze de kou niet te vrezen, Want heel haar gezin heeft een dubbel stel kleren.
Hun frygter ikke for sit Hus, naar der er Sne; thi hele hendes Hus er klædt i karmesinrødt Tøj.
22 Zelf maakt ze haar mantels, Ze gaat in lijnwaad en purper gekleed;
Hun gør sig Tæpper; fint Linned og Purpur er hendes Klædning.
23 Ook haar man valt op in de poorten, Waar hij zetelt met de oudsten van het land.
Hendes Mand er navnkundig i Portene, naar han sidder sammen med de ældste i Landet.
24 Ze verkoopt de eigengemaakte gewaden, En levert den handelaar gordels;
Hun gør kosteligt Linklæde og sælger det og bringer Købmanden Bælter til Salgs.
25 Ze is met kracht en voornaamheid bekleed, En kent geen angst voor de komende dag.
Kraft og Herlighed er hendes Klædebon, og hun ler ad den kommende Tid.
26 Haar mond is vol wijsheid, Een vriendelijke wenk ligt op haar tong:
Hun oplader sin Mund med Visdom, og Kærligheds Lov er paa hendes Tunge.
27 Zo gaat ze de gangen na van haar gezin, Niet in ledigheid eet ze haar brood!
Hun ser efter, hvorledes det gaar til i hendes Hus, og æder ikke Ladheds Brød.
28 Haar zonen staan op, en prijzen haar gelukkig, Haar man ook geeft haar deze lof:
Hendes Sønner staa op og prise hende; hendes Husbond roser hende ogsaa:
29 "Menige vrouw weert zich dapper, Maar gij hebt ze allen overtroffen!"
„Mange Døtre forhverve Formue; men du staar over dem alle sammen‟.
30 Bedriegelijk is de bevalligheid, en broos is de schoonheid; Maar een vrouw, die Jahweh vreest, blijft geëerd.
Yndighed er Bedrag, og Skønhed er Forfængelighed; men en Kvinde, som frygter Herren, hun skal roses.
31 Laat haar genieten van wat haar handen wrochtten, In de poorten zullen haar daden haar prijzen!
Giver hende af hendes Hænders Frugt, og hendes Gerninger skulle prise hende i Portene.

< Spreuken 31 >