Spreuken 26
1 Als sneeuw bij zomer, en regen bij oogst: Zo slecht past eerbetoon bij een dwaas.
As snow in summer, and as rain in harvest, So honor [is] not fitting for a fool.
2 Als een vogel, die fladdert, en een zwaluw, die vliegt: Zo is een onverdiende verwensing; zij treft geen doel.
As a bird by wandering, as a swallow by flying, So reviling without cause does not come.
3 Voor het paard een zweep, voor den ezel een toom, Voor de rug der dwazen een stok.
A whip is for a horse, a bridle for a donkey, And a rod for the back of fools.
4 Antwoord een dwaas niet naar zijn dwaasheid, Anders mocht ge zelf eens op hem lijken.
Do not answer a fool according to his folly, Lest you are like to him—even you.
5 Antwoord een dwaas naar zijn dwaasheid, Anders denkt hij nog, dat hij wijs is
Answer a fool according to his folly, Lest he is wise in his own eyes.
6 Men snijdt zich de voeten af en mishandelt zichzelf, Wie een dwaas een boodschap laat doen.
He is cutting off feet, he is drinking injury, Who is sending things by the hand of a fool.
7 Voor een lamme hebben zijn benen geen nut; Zo is het met een spreuk in de mond van dwazen.
The two legs of the lame have been weak, And an allegory in the mouth of fools.
8 Als iemand, die een kei bij een edelsteen legt, Is hij, die eerbetoon schenkt aan een dwaas
As one who is binding a stone in a sling, So [is] he who is giving honor to a fool.
9 Als een doornstok in de hand van een dronkaard, Is een spreuk in de mond van dwazen.
A thorn has gone up into the hand of a drunkard, And an allegory in the mouth of fools.
10 Als een schutter, die alle voorbijgangers verwondt, Is hij, die een dwaas en een dronkaard in dienst neemt.
The Former of all [is] great, And He is rewarding a fool, And is rewarding transgressors.
11 Als een hond, die naar zijn braaksel terugkeert, Is een dwaas, die zijn dwaasheid herhaalt.
As a dog has returned to its vomit, A fool is repeating his folly.
12 Als ge iemand ziet, die meent dat hij wijs is: Dan is er meer hoop voor een dwaas dan voor hem.
You have seen a man wise in his own eyes, More hope of a fool than of him!
13 De luiaard zegt: "Er loopt een wild beest op de weg, Er is een leeuw in de straten!"
The slothful has said, “A lion [is] in the way, A lion [is] in the broad places.”
14 Zoals een deur draait op haar hengsels, Zo draait een luiaard zich om in zijn bed.
The door turns around on its hinge, And the slothful on his bed.
15 Al heeft een luiaard zijn hand in de schotel gestoken, Hij is nog te traag, om haar naar de mond te brengen.
The slothful has hid his hand in a dish, He is weary of bringing it back to his mouth.
16 Een luiaard denkt, dat hij wijzer is Dan zeven mensen, die verstandige antwoorden geven.
Wiser [is] the slothful in his own eyes, Than seven [men] returning a reason.
17 Als iemand, die een hond bij zijn staart pakt, Is hij, die zich bemoeit met een twist, die hem niet raakt.
Laying hold on the ears of a dog, [Is] a passer-by making himself wrath for strife [that is] not his own.
18 Als iemand, die als een dolleman Dodelijke fakkels en pijlen wegslingert,
As [one] pretending to be feeble, Who is casting sparks, arrows, and death,
19 Zo is de man, die zijn naaste bedriegt, En dan zegt: Ik deed het maar voor de grap!
So has a man deceived his neighbor, And has said, “Am I not playing?”
20 Bij gebrek aan hout gaat het vuur uit; Waar geen lastertong is, bedaart de twist.
Fire is going out without wood, And contention ceases without a tale-bearer,
21 Een blaasbalg bij gloeiende kolen, en hout op het vuur: Zo is een twistziek mens bij het ruziestoken.
Coal to burning coals, and wood to fire, And a man of contentions to kindle strife.
22 De woorden van een lastertong zijn als lekkernijen, Ze glijden af naar het diepst van de maag.
The words of a tale-bearer [are] as self-inflicted wounds, And they have gone down [to] the inner parts of the heart.
23 Als een aarden pot, met zilverglazuur overtrokken, Zijn vleiende woorden, als het hart ze niet meent.
Silver of dross spread over potsherd, [Are] burning lips and an evil heart.
24 De vijand veinst met zijn lippen, Maar innerlijk bergt hij bedrog.
A hater pretends by his lips, And he places deceit in his heart,
25 Al spreekt hij vriendelijk, vertrouw hem niet; Want zeven gruwelen zijn in zijn hart.
When his voice is gracious do not trust in him, For seven abominations [are] in his heart.
26 Al weet iemand zijn haat bedriegelijk te verbergen, Zijn slechtheid komt in de vergadering aan het licht.
Hatred is covered by deceit, Its wickedness is revealed in an assembly.
27 Wie een kuil graaft, valt er zelf in; Wie een steen voortwentelt, op hem rolt die terug.
Whoever is digging a pit falls into it, And the roller of a stone, it turns to him.
28 Een leugentong haat oprechtheid, Een gladde tong verwekt onrust.
A lying tongue hates its bruised ones, And a flattering mouth works an overthrow!
