Spreuken 23
1 Als ge bij den koning aan tafel zit, Let dan enkel op wat voor u staat,
När du sitter och äter med enom herra, så gif akt uppå, hvad för dig handladt varder;
2 En zet een mes op uw keel Als ge een goede eetlust hebt;
Och sätt en knif på din hals, om du vill behålla lifvet.
3 Wees niet belust op zijn lekkernijen, Want ze zijn een bedriegelijke spijs.
Önska dig icke af hans mat; ty det är falskt bröd.
4 Doe geen moeite, om rijkdom te verwerven, Zie van uw voornemen af;
Möd dig icke till att varda rik, och vänd igen af dina funder.
5 Zodra ge uw zinnen daarop zet, Is hij al heen! Want hij maakt zich vleugels, En vliegt als een arend de lucht in.
Låt icke din ögon flyga efter det som du icke få kan; ty detsamma gör sig vingar såsom en örn, och flyger upp åt himmelen.
6 Ga niet eten bij een vrek, Wees niet belust op zijn lekkernijen;
Ät icke bröd med en afundsfull, och önska dig icke hans mat;
7 Want het is iemand, die bij zichzelf zit te rekenen, Die "Eet en drink" tot u zegt, maar het niet meent.
Ty såsom ett spökelse är han innantill. Han säger: Ät och drick; och hans hjerta är dock icke till dig.
8 De spijs, die ge gegeten hebt, spuwt ge weer uit, En uw vriendelijke woorden hebt ge verspild.
Dine betar, som du ätit hafver, måste du utspy; och måste din vänliga ord förtappat hafva.
9 Spreek niet ten aanhoren van een dwaas; Hij geeft niets om uw wijze woorden.
Tala icke för ens dåras öron; ty han föraktar dins tals klokhet.
10 Verleg de grenzen van weduwen niet En raak niet aan de akker van wezen;
För icke tillbaka de förra råmärke, och gack icke in uppå de faderlösas åker;
11 Want hun Losser is sterk, Hij neemt het voor hen tegen u op.
Ty deras förlösare är mägtig; han skall uträtta deras sak emot dig.
12 Neem een vermaning wel ter harte Open uw oren voor verstandige taal.
Gif ditt hjerta till tuktan, och din öron till förnuftigt tal.
13 Ge moet een knaap geen vermaning sparen, Al slaat ge hem met een stok, hij gaat er niet van dood;
Låt icke af att tukta pilten; ty om du slår honom med ris, så betorf man icke dräpa honom.
Du slår honom med ris; men du friar hans själ ifrå helvetet. (Sheol h7585)
15 Mijn kind, als úw hart wijs is, Zal ook mijn hart zich verheugen;
Min son, om du vis är, så gläder sig ock mitt hjerta;
16 Mijn ziel zal jubelen, Als uw lippen juiste dingen zeggen.
Och mine njurar äro glade, när dina läppar tala det rätt är.
17 Laat uw hart niet jaloers zijn op zondaars, Maar ijveren voor de vrees voor Jahweh, iedere dag;
Ditt hjerta följe icke syndarom; utan var dagliga uti Herrans fruktan.
18 Als ge die bewaart, is er toekomst, En zal uw verwachting niet worden beschaamd.
Ty det skall vara dig framdeles godt, och ditt väntande skall icke fela.
19 Mijn zoon, luister en wees wijs, Breng uw hart op het rechte pad.
Hör, min son, och var vis; och styr ditt hjerta in på vägen.
20 Doe niet mee met wijnslempers, Met hen, die zich aan vlees te buiten gaan;
Var icke ibland drinkare och slösare;
21 Want een drinker en een veelvraat verarmt, De roes hult iemand in lompen.
Ty de drinkare och slösare varda fattige, och en sofvare måste rifven kläder bära.
22 Luister naar uw vader, die u heeft verwekt, Minacht uw moeder niet, als ze oud is geworden.
Hör din fader, den dig födt hafver, och förakta icke dina moder, då hon gammal varder.
23 Verwerf u waarheid, en verkoop ze niet, Wijsheid, tucht en inzicht.
Köp sanningena, och sälj icke bort henne; vishet, tuktan och förstånd.
24 Innig verheugt zich de vader van een rechtschapene, Wie een wijze baarde, beleeft genoegen aan hem:
Dens rättfärdigas fader gläder sig; och den som en visan födt hafver, han är glad deröfver.
25 Zo moge uw vader zich over u verheugen, Zij zich verblijden, die u ter wereld bracht.
Låt din fader och dina moder glädja sig, och glädje sig den dig födt hafver.
26 Mijn zoon, schenk mij uw hart, Laat uw ogen op mijn wegen letten;
Gif mig, min son, ditt hjerta, och låt dinom ögom mina vägar behaga.
27 Want een deerne is een diepe kuil, Een vreemde vrouw een nauwe put.
Ty en sköka är en djup grop, och horkonan är en trång grop.
28 Ja, zij ligt op de loer als een rover, En maakt vele mensen ontrouw.
Och vaktar hon såsom en röfvare, och de oaktsamma ibland menniskorna samkar hon till sig.
29 Waar klinkt ach, en waar klinkt wee; Waar heerst twist, waar nijpen de zorgen? Waar worden zonder reden wonden geslagen, Waar worden de blikken beneveld?
Hvar är ve? Hvar är sorg? Hvar är kif? Hvar är klagan? Hvar äro sår utan sak? Hvar äro röd ögon?
30 Waar men nog laat aan de wijn zit, Waar men komt, om de drank te keuren.
Nämliga der man dryckenskap öfvar, och kommer till att utdricka hvad inskänkt är.
31 Zie niet om naar de wijn, hoe rood hij is, Hoe hij fonkelt in het glas. Wel glijdt hij zachtjes naar binnen, Vloeiend langs lippen en tanden.
Se icke till vinet, att det så rödt är, och står så dägeligit i glasena, och går lätteliga in;
32 Maar ten leste bijt hij als een slang, Is hij giftig als een adder.
Men på sistone biter det såsom en orm, och stinger såsom en huggorm.
33 Uw ogen zien vreemde dingen, Uw hart slaat wartaal uit;
Så se din ögon efter andra qvinnor; och ditt hjerta talar oskälig ting;
34 Ge voelt u als iemand, die dobbert op zee, Als een matroos bij zware storm:
Och du blifver såsom en den der sofver midt i hafvet, och såsom den der sofver ofvanpå en mast.
35 "Ze hebben me geslagen, en ik voelde het niet, Ze hebben me gebeukt, en ik merkte het niet! Wanneer ben ik weer wakker? Dan ga ik er nog eens op uit!"
De slå mig, och det gör mig intet ondt; de stöta mig, men jag känner det intet. När skall jag uppvaka, att jag måtte komma till drycks igen?
