Spreuken 23
1 Als ge bij den koning aan tafel zit, Let dan enkel op wat voor u staat,
Kad tu sēdies, maizi ēst ar valdnieku, tad ņem labi vērā, kas tavā priekšā.
2 En zet een mes op uw keel Als ge een goede eetlust hebt;
Tu nazi lieci pie savas rīkles, ja esi negausis cilvēks.
3 Wees niet belust op zijn lekkernijen, Want ze zijn een bedriegelijke spijs.
Neiegribies viņa gardumu; jo tā ir viltus maize.
4 Doe geen moeite, om rijkdom te verwerven, Zie van uw voornemen af;
Nedzenies bagāts tapt, atmet tādu savu padomu.
5 Zodra ge uw zinnen daarop zet, Is hij al heen! Want hij maakt zich vleugels, En vliegt als een arend de lucht in.
Vai tu savām acīm ļausi laisties, kur nav nekā? Jo tas tiešām ņemsies spārnus, kā ērglis, kas pret debesi skrien.
6 Ga niet eten bij een vrek, Wees niet belust op zijn lekkernijen;
Neēd tā maizi, kam skaudīga acs, un nekāro viņa gardumus;
7 Want het is iemand, die bij zichzelf zit te rekenen, Die "Eet en drink" tot u zegt, maar het niet meent.
Jo kādas viņa sirds domas, tāds viņš ir. „Ēd un dzer!“tā viņš tev saka, bet viņa sirds nav ar tevi.
8 De spijs, die ge gegeten hebt, spuwt ge weer uit, En uw vriendelijke woorden hebt ge verspild.
Tavi kumosi, ko tu ieēdis, tev būs jāaizvemj, un tavi mīlīgie vārdi būs bijuši veltīgi.
9 Spreek niet ten aanhoren van een dwaas; Hij geeft niets om uw wijze woorden.
Nerunā priekš ģeķa ausīm; jo viņš tik nievās tavus prātīgos vārdus.
10 Verleg de grenzen van weduwen niet En raak niet aan de akker van wezen;
Neatcel vecās robežas un nenāc uz bāreņu tīrumiem;
11 Want hun Losser is sterk, Hij neemt het voor hen tegen u op.
Jo viņu atriebējs ir varens; tas iztiesās viņu tiesu pret tevi.
12 Neem een vermaning wel ter harte Open uw oren voor verstandige taal.
Loki savu sirdi pie pamācīšanas un savas ausis pie prātīgas valodas.
13 Ge moet een knaap geen vermaning sparen, Al slaat ge hem met een stok, hij gaat er niet van dood;
Neatrauj bērnam pārmācību; ja tu viņu ar rīkstēm šaustīsi, tad tādēļ jau nemirs.
Tu viņu šaustīsi ar rīkstēm un izglābsi viņa dvēseli no elles. (Sheol h7585)
15 Mijn kind, als úw hart wijs is, Zal ook mijn hart zich verheugen;
Mans dēls, ja tava sirds gudra, tad mana sirds priecāsies, tiešām tā priecāsies;
16 Mijn ziel zal jubelen, Als uw lippen juiste dingen zeggen.
Un manas īkstis no prieka lēks, ja tavas lūpas runās skaidrību.
17 Laat uw hart niet jaloers zijn op zondaars, Maar ijveren voor de vrees voor Jahweh, iedere dag;
Lai tava sirds nedeg uz grēciniekiem; bet turies vienmēr Tā Kunga bijāšanā.
18 Als ge die bewaart, is er toekomst, En zal uw verwachting niet worden beschaamd.
Jo tiešām nāks pastara diena, un tava gaidīšana nebūs veltīga.
19 Mijn zoon, luister en wees wijs, Breng uw hart op het rechte pad.
Klausies tu, mans bērns, un esi gudrs un turi savu sirdi taisnā ceļā.
20 Doe niet mee met wijnslempers, Met hen, die zich aan vlees te buiten gaan;
Neesi ar vīna dzērājiem, kas rijot savu pašu miesu rij;
21 Want een drinker en een veelvraat verarmt, De roes hult iemand in lompen.
Jo dzērājs un rijējs panīks, un paģiras vilks skrandas mugurā.
22 Luister naar uw vader, die u heeft verwekt, Minacht uw moeder niet, als ze oud is geworden.
Klausi savam tēvam, kas tevi dzemdinājis, un nenicini savu māti, kad tā būs veca.
23 Verwerf u waarheid, en verkoop ze niet, Wijsheid, tucht en inzicht.
Pērc patiesību, un nepārdod gudrību, pamācīšanu un atzīšanu.
24 Innig verheugt zich de vader van een rechtschapene, Wie een wijze baarde, beleeft genoegen aan hem:
Ar lielu prieku priecāsies taisnā tēvs, un kas gudru dzemdina, tas līksmosies par viņu.
25 Zo moge uw vader zich over u verheugen, Zij zich verblijden, die u ter wereld bracht.
Lai tavs tēvs un tava māte priecājās, un lai līksmojās, kas tevi dzemdējusi.
26 Mijn zoon, schenk mij uw hart, Laat uw ogen op mijn wegen letten;
Dod man savu sirdi, mans dēls, un lai mans ceļš tavām acīm labi patīk.
27 Want een deerne is een diepe kuil, Een vreemde vrouw een nauwe put.
Jo mauka ir dziļa bedre, un sveša sieva šaura aka.
28 Ja, zij ligt op de loer als een rover, En maakt vele mensen ontrouw.
Tiešām tā glūn kā laupītājs, un vairo atkāpējus pasaulē.
29 Waar klinkt ach, en waar klinkt wee; Waar heerst twist, waar nijpen de zorgen? Waar worden zonder reden wonden geslagen, Waar worden de blikken beneveld?
Kam gaudas? Kam vaidi? Kam bāršanās? Kam žēlabas? Kam skrambas par velti? Kam neskaidras acis?
30 Waar men nog laat aan de wijn zit, Waar men komt, om de drank te keuren.
Tiem, kas pie vīna kavējās, tiem, kas nāk salda dzēriena meklēt.
31 Zie niet om naar de wijn, hoe rood hij is, Hoe hij fonkelt in het glas. Wel glijdt hij zachtjes naar binnen, Vloeiend langs lippen en tanden.
Neskaties pēc vīna, ka viņš tāds sarkans, ka biķerī tas zvīļo, ka tik vēlīgi nostaigā lejā.
32 Maar ten leste bijt hij als een slang, Is hij giftig als een adder.
Pēc viņš dzeļ kā čūska un dur kā odze.
33 Uw ogen zien vreemde dingen, Uw hart slaat wartaal uit;
Tavas acis skatās pēc svešām sievām, un tava sirds runā netiklību,
34 Ge voelt u als iemand, die dobbert op zee, Als een matroos bij zware storm:
Un tu esi, kā kas jūras vidū guļ, un kā kas masta virsgalā guļ.
35 "Ze hebben me geslagen, en ik voelde het niet, Ze hebben me gebeukt, en ik merkte het niet! Wanneer ben ik weer wakker? Dan ga ik er nog eens op uit!"
„Mani sit, bet man nesāp; mani grūsta, bet es nejūtu. Kad jel uzmodīšos? Tad sākšu atkal no gala!“
