Spreuken 17
1 Beter een droog stuk brood met vrede erbij, Dan een huis vol feestmaaltijden en twist.
Parempi kuiva kannikka rauhassa kuin talon täysi uhripaistia riidassa.
2 Een verstandige knecht heeft meer te zeggen dan een ontaarde zoon, En deelt met diens broeders de erfenis.
Taitava palvelija hallitsee kunnotonta poikaa ja pääsee perinnönjaolle veljesten rinnalla.
3 De smeltkroes voor het zilver, de oven voor het goud; Maar de harten toetst Jahweh!
Hopealle sulatin, kullalle uuni, mutta sydämet koettelee Herra.
4 De boosdoener luistert naar zondige taal, De valsaard heeft oor voor heilloze woorden.
Paha kuuntelee häijyjä huulia, petollisuus kuulee pahoja kieliä.
5 Wie een arme bespot, smaadt zijn Schepper; Wie leedvermaak heeft, blijft niet ongestraft.
Joka köyhää pilkkaa, se herjaa hänen luojaansa; joka toisen onnettomuudesta iloitsee, ei jää rankaisematta.
6 Kleinkinderen zijn de kroon der grijsaards, Vaders de trots van hun kinderen.
Vanhusten kruunu ovat lastenlapset, ja isät ovat lasten kunnia.
7 Als oprechte taal een dwaas niet staat, Past een edelman zeker geen leugentaal.
Ei sovi houkalle ylevä puhe, saati sitten ruhtinaalle valhe.
8 Het geschenk is een toversteen voor wie het geeft; Waarheen hij zich wendt, hij heeft succes.
Lahjus on käyttäjänsä silmissä kallis kivi: mihin vain hän kääntyy, hän menestyy.
9 Wie een misdaad bemantelt, zoekt de vrede te bewaren; Wie de zaak weer ophaalt, brengt onenigheid tussen vrienden.
Joka rikkeen peittää, se rakkautta harrastaa; mutta joka asioita kaivelee, se erottaa ystävykset.
10 Op een verstandig mens maakt één vermaning meer indruk, Dan honderd slagen op een dwaas.
Nuhde pystyy paremmin ymmärtäväiseen kuin sata lyöntiä tyhmään.
11 Een boze zoekt enkel verzet; Daarom stuurt men een wreden bode op hem af.
Pelkkää onnettomuutta hankkii kapinoitsija, mutta häntä vastaan lähetetään armoton sanansaattaja.
12 Beter een berin te ontmoeten, van haar jongen beroofd, Dan een dwaas in zijn dwaasheid.
Kohdatkoon miestä karhu, jolta on riistetty poikaset, mutta älköön tyhmä hulluudessansa.
13 Als iemand goed met kwaad vergeldt, Zal van zijn huis het kwaad niet wijken.
Joka hyvän pahalla palkitsee, sen kodista ei onnettomuus väisty.
14 Als ruzie ontstaat, is het hek van de dam; Bind dus in, voor de twist losbarst.
Alottaa tora on päästää vedet valloilleen; herkeä, ennenkuin riita syttyy.
15 Wie een boosdoener vrijspreekt en een onschuldige veroordeelt, Zijn beiden een even grote gruwel voor Jahweh.
Syyllisen syyttömäksi ja syyttömän syylliseksi tekijä ovat kumpikin Herralle kauhistus.
16 Waartoe dient geld in de hand van een dwaas, Om wijsheid te kopen, als hij toch geen verstand heeft?
Mitä hyötyä on rahasta tyhmän käsissä? Viisauden hankkimiseen ei ole ymmärrystä.
17 Een vriend laat altijd zijn genegenheid blijken, In tijd van nood toont hij zich als een broeder.
Ystävä rakastaa ainiaan ja veli syntyy varaksi hädässä.
18 Hoe kortzichtig de mens, die handslag geeft, En zich borg stelt voor zijn naaste.
Mieltä vailla on mies, joka kättä lyöpi, joka menee toista takaamaan.
19 Wie op ruzie gesteld is, is op zonde gesteld; Wie hooghartig spreekt, zoekt zijn eigen val.
Joka toraa rakastaa, se rikkomusta rakastaa; joka ovensa korottaa, se hankkii kukistumistaan.
20 Een vals karakter zal geen zegen ondervinden; Wie zijn woorden verdraait, zal in het ongeluk storten.
Väärämielinen ei onnea löydä, ja kavalakielinen suistuu onnettomuuteen.
21 Wie een domoor verwekt heeft, heeft zich hartzeer bezorgd; De vader van een zot kent geen vreugde.
Tyhmä on murheeksi siittäjällensä, ja houkan isä on iloa vailla.
22 Een blij hart doet het lichaam goed, Neerslachtigheid verdort het gebeente.
Terveydeksi on iloinen sydän, mutta murtunut mieli kuivuttaa luut.
23 De boze neemt een geschenk uit de buidel aan, Om de wegen van het recht te verdraaien.
Jumalaton ottaa lahjuksen vastaan toisen povelta vääristääksensä oikeuden tiet.
24 De verstandige houdt de wijsheid voor ogen, De ogen van een domoor dwalen af naar de uithoeken der aarde.
Ymmärtäväisellä on viisaus kasvojensa edessä, mutta tyhmän silmät kiertävät maailman rantaa.
25 Een dom kind is een ergernis voor zijn vader, Een verdriet voor haar, die het baarde.
Tyhmä poika on isällensä suruksi ja synnyttäjällensä mielihaikeaksi.
26 Onschuldigen beboeten is al niet goed; Maar edele mensen slaan, gaat alle perken te buiten!
Paha jo sekin, jos syytöntä sakotetaan; kovin kohtuutonta, jos jaloja lyödään.
27 Wie verstandig is, is spaarzaam met zijn woorden; Een man van ervaring is koelbloedig.
Joka hillitsee sanansa, on taitava, ja mielensä malttava on ymmärtäväinen mies.
28 Als hij zwijgt, geldt zelfs een dwaze voor wijs; Als hij zijn mond maar houdt, voor verstandig.
Hullukin käy viisaasta, jos vaiti on; joka huulensa sulkee, on ymmärtäväinen.
