زن دانا خانه خود را بنا میکند، اما زن نادان با دست خود خانهاش را خراب میکند. |
کسانی که به راستی عمل میکنند به خداوند احترام میگذارند، ولی اشخاص بدکار او را تحقیر میکنند. |
نادان چوب سخنانِ متکبرانهٔ خود را میخورد، ولی سخنان مرد دانا او را محافظت میکند. |
اگر در طویله گاو نباشد، طویله تمیز میماند، اما بدون گاو نمیتوان محصول زیادی به دست آورد. |
شاهد امین دروغ نمیگوید، ولی از دهان شاهد ناراست دروغ میبارد. |
کسی که همه چیز را به باد مسخره میگیرد هرگز نمیتواند حکمت پیدا کند، اما شخص فهیم به آسانی آن را به دست میآورد. |
از احمقان دوری کن زیرا چیزی ندارند به تو یاد دهند. |
حکمت شخص عاقل راهنمای اوست، اما حماقت احمقان باعث گمراهی آنان میشود. |
نادانان با گناه بازی میکنند، اما درستکاران رضایت خدا را میطلبند. |
تنها دل شخص است که تلخی جان او را احساس میکند و در شادی او نیز کسی جز خودش نمیتواند سهیم باشد. |
خانهٔ بدکاران خراب میشود، اما خیمهٔ درستکاران وسعت مییابد. |
راههایی هستند که به نظر انسان راست میآیند اما عاقبت به مرگ منتهی میشوند. |
خنده نمیتواند اندوه دل را پنهان سازد؛ هنگامی که خنده پایان مییابد، درد و اندوه برجای خود باقی میماند. |
آدم خدانشناس نتیجهٔ کارهای خود را خواهد دید و شخص نیک از ثمرهٔ اعمال خویش بهره خواهد برد. |
آدم ساده لوح هر حرفی را باور میکند، اما شخص زیرک سنجیده رفتار مینماید. |
شخص دانا محتاط است و از خطر دوری میکند، ولی آدم نادان از روی غرور، خود را به خطر میاندازد. |
آدم تندخو کارهای احمقانه میکند و شخص حیلهگر مورد نفرت قرار میگیرد. |
حماقت نصیب جاهلان میشود و دانایی نصیب زیرکان. |
بدکاران عاقبت در برابر نیکان سر تعظیم فرود خواهند آورد و محتاج آنان خواهند شد. |
ثروتمندان دوستان بسیار دارند، اما شخص فقیر را حتی همسایههایش تحقیر میکند. |
خوار شمردن فقرا گناه است. خوشا به حال کسی که بر آنها ترحم کند. |
کسانی که نقشههای پلید در سر میپرورانند گمراه خواهند شد، ولی آنانی که نیت خوب دارند مورد محبت و اعتماد قرار خواهند گرفت. |
کسی که زحمت میکشد منفعت عایدش میشود، ولی آنکه فقط حرف میزند فقیر خواهد شد. |
ثروت نصیب دانایان خواهد شد، اما پاداش احمقان حماقت ایشان است. |
شاهد راستگو جان مردم را نجات میدهد، اما شاهد دروغگو به مردم خیانت میکند. |
کسی که از خداوند میترسد تکیهگاه محکمی دارد و فرزندانش در امان خواهند بود. |
خداترسی چشمهٔ حیات است و انسان را از دامهای مرگ دور نگه میدارد. |
عظمت یک پادشاه بستگی به تعداد مردمی دارد که بر آنها فرمان میراند. پادشاه بدون قوم نابود میشود. |
کسی که صبر و تحمل دارد شخص بسیار عاقلی است، اما از آدم تندخو حماقت سر میزند. |
آرامش فکر به بدن سلامتی میبخشد، اما حسادت مانند خوره جان را میخورد. |
هر که به فقرا ظلم کند به آفرینندهٔ آنها اهانت کرده است و هر که به فقرا ترحم نماید، به خدا احترام گذاشته است. |
خداشناسان وقتی بمیرند پناهگاهی دارند، اما گناهکاران بهوسیلۀ گناهان خودشان تباه میشوند. |
حکمت در دل دانایان ساکن است، اما در میان نادانان جای ندارد. |
درستکاری مایه سرافرازی یک قوم است و گناه مایه رسوایی آن. |
پادشاه از خدمتگزاران کاردان خشنود میگردد، ولی کسانی که دردسر ایجاد میکنند مورد غضب او واقع میشوند. |