Spreuken 13
1 Een verstandig kind volgt de tucht van zijn vader, Een deugniet is doof voor verwijten.
En vis son låter fadren tukta sig; men en bespottare lyder icke straff.
2 De goede geniet van de vrucht der gerechtigheid Het verlangen der zondaars gaat uit naar geweld.
Munsens frukt nyttjar man; men de föraktare tänka icke annat än vrånghet.
3 Wie op zijn mond let, behoedt zichzelf; Maar wie zijn lippen openspalkt, hèm dreigt gevaar.
Den sin mun bevarar, han bevarar sitt lif; men den som sin mun orådeliga upplåter, han kommer i förskräckelse.
4 De begeerte van den luiaard blijft onvervuld, Het verlangen der vlijtigen wordt ruimschoots bevredigd.
Den late begärar, och får dock intet; men de trefne få nog.
5 De rechtvaardige heeft een afkeer van leugentaal, Maar de boze smaadt en schimpt.
Den rättfärdige är lögnenes fiende; men den ogudaktiga skämmer, och försmäder.
6 De deugd beschermt hem, die onberispelijk wandelt, De boosheid brengt de zondaars ten val.
Rättfärdighet bevarar den oskyldiga; men det ogudaktiga väsendet förer en till synd.
7 Er zijn er, die zich rijk houden, maar alles ontberen; Ook, die zich arm voordoen, en kapitalen bezitten.
Mången är fattig i stor rikedom, och mången är rik i sinom fattigdom.
8 Met rijkdom kan men zijn leven kopen, Maar de arme kan geen losprijs vinden.
Med rikedom kan en hjelpa sitt lif; men en fattig man hörer icke straff.
9 Het licht der rechtvaardigen brandt lustig, De lamp der bozen gaat uit.
De rättfärdigas ljus gör gladsamma; men de ogudaktigas lykta skall utslockna.
10 Overmoed geeft enkel twist, Alleen bij ootmoedigen is wijsheid.
Ibland de högmodiga är alltid träta; men vishet gör förnuftigt folk.
11 Snel verworven rijkdom slinkt even vlug weg; Alleen wie gestadig verzamelt, wordt rijk.
Rikedom varder liten, när man förslöser honom; men det man tillsammanhåller, det varder stort.
12 Langdurig wachten sloopt het hart, Maar een vervulde wens is een boom des levens.
Det hopp, som fördröjes, gör ängslo i hjertat; men när det kommer, som man begärar, det är ett lifsträ.
13 Wie het bevel niet telt, wordt ervoor gestraft; Wie het voorschrift eerbiedigt, wordt beloond.
Den som föraktar ordet, han förderfvar sig sjelf; men den som fruktar budet, han skall få frid.
14 Het onderricht van den wijze is een bron van leven; Men vermijdt er mee de strikken des doods.
Dens visas lära är en lefvandes källa, till att undvika dödsens snaro.
15 Gezond verstand maakt bemind, Het gedrag der veinzaards leidt tot hun eigen verderf.
Ett godt råd bekommer väl; men de föraktares väg gör ondt.
16 Een wijze doet alles met beleid, Maar een zot kraamt zijn dwaasheid uit.
En kloker gör all ting med förnuft men en dåre utsprider dårskap.
17 Een onbekwaam boodschapper brengt ongeluk aan, Een betrouwbaar gezant wendt het af.
Ett ogudaktigt bådskap bär ondt fram; men ett troget båd är helsosamt.
18 Armoe en schande voor wie de berisping niet telt; Maar wie een vermaning ter harte neemt, wordt geëerd.
Den som tuktan låter fara, han hafver fattigdom och skam; den sig gerna straffa låter, han skall till äro komma.
19 Een vervulde wens is zoet voor de ziel, Het kwaad te mijden is voor de bozen een gruwel.
När det kommer, som man begärar, det gör hjertana godt; men den som flyr det onda, han är dem galnom en styggelse.
20 Wie met wijzen omgaat wordt wijs; Wie het met dwazen houdt, vergaat het slecht.
Den som med visom omgår, han varder vis; men den som de dårars stallbroder är, han får olycko.
21 De zondaars zit het ongeluk op de hielen, Welvaart is het deel der rechtvaardigen.
Det onda följer syndarena efter; men dem rättfärdigom varder godt vedergullet.
22 De deugdzame laat zijn kleinkinderen een erfenis na, Wat een zondaar bezit, is voor den rechtvaardige bestemd.
Den gode skall hafva arfvingar intill barnabarn, men syndarens gods skall varda spardt till den rättfärdiga.
23 Veel voedsel geeft het braakland der armen, Maar door onrecht gaat het meeste verloren.
Mycken spis är uti de fattigas åker; men somliga församla med orätt.
24 Wie de roede spaart, houdt niet van zijn kind; Want wie het liefheeft, kastijdt het.
Den sitt ris spar, han hatar sitt barn; men den som det kärt hafver, han näpser det i tid.
25 De rechtvaardige kan eten tot verzadigens toe, De maag der bozen komt te kort.
Den rättfärdige äter, att hans själ må mätt varda; men de ogudaktigas buk hafver aldrig nog.
