Spreuken 1
1 Spreuken van Salomon, den zoon van David, Den koning van Israël:
Mudre izreke Salomona, sina Davidova, kralja izraelskog:
2 Ze leren u kennen wijsheid en tucht, Ze geven u begrip voor verstandige woorden;
da se spozna mudrost i pouka, da se shvate razumne riječi;
3 Ze voeden u op tot heilzame tucht, Rechtschapenheid, plichtsbesef en oprechtheid.
da se primi umna pouka, pravda i pravica i nepristranost;
4 Aan de onnozelen schenken ze ervaring, Aan jonge mensen doordachte kennis.
da se dade pamet neiskusnima, mladiću znanje i umijeće;
5 Als een wijze ze hoort, zal hij zijn inzicht verdiepen, Een verstandig mens zal er ideeën door krijgen;
kad mudar čuje, da umnoži znanje, a razuman steče mudrije misli;
6 Spreuk en strikvraag zal hij doorzien, De woorden der wijzen en hun problemen.
da razumije izreke i prispodobe, riječi mudraca i njihove zagonetke.
7 Het ontzag voor Jahweh is de grondslag der wijsheid; Maar ongelovigen lachen om wijsheid en tucht.
Strah je Gospodnji početak spoznaje, ali ludi preziru mudrost i pouku.
8 Mijn zoon, luister dus naar de wenken van uw vader, Sla niet in de wind, wat uw moeder u leerde;
Poslušaj, sine moj, pouku oca svoga i ne odbacuj naputka svoje majke!
9 Want het siert uw hoofd als een krans, Uw hals als een snoer.
Jer će ti biti ljupki vijenac na glavi i ogrlica oko tvoga vrata.
10 Mijn zoon, als zondaars u willen verleiden, stem niet toe,
Sine moj, ako te grešnici mame, ne pristaj;
11 Als ze u zeggen: Ga met ons mee, Laat ons loeren op bloed, Laat ons zo maar onschuldigen belagen,
ako bi rekli: “Hodi s nama, da vrebamo krv, čekamo u zasjedi nevina ni za što;
12 Gelijk de onderwereld hen levend verslinden, Als zij, die ten grave dalen, geheel en al; (Sheol h7585)
da ih progutamo žive kao carstvo smrti i cijele kao one koji silaze u grob; (Sheol h7585)
13 Allerlei kostbare schatten zullen we vinden, Onze huizen vullen met buit;
naplijenit ćemo svakojaka blaga, napuniti svoje kuće plijenom;
14 Ge moogt meeloten in onze kring, Eén buidel zullen we samen delen!
bacat ćeš s nama svoj ždrijeb, svi ćemo zajedno imati jednu kesu.”
15 Mijn zoon, ga dan niet met hen mee, En houd uw voet af van hun pad;
Sine moj, ne idi s njima na put, makni nogu od njihove staze.
16 Want hun voeten ijlen naar het kwade, En haasten zich, om bloed te vergieten.
Jer na zlo trče svojim nogama i hite prolijevati krv.
17 Maar zoals het niet geeft, of het net wordt gespannen, Terwijl alle vogels het zien:
Jer uzalud je razapinjati mrežu pred očima svima pticama.
18 Zo loeren ze slechts op hun eigen bloed, En belagen ze hun eigen leven!
A oni vrebaju vlastitu krv, postavljaju zasjedu svojemu životu.
19 Zo gaat het allen, die uit zijn op oneerlijke winst: Deze beneemt zijn bezitters het leven.
Takva je sudba svih lakomih na ružan dobitak: on ih života stane.
20 De wijsheid roept luid in de straten, Op de pleinen verheft ze haar stem;
Mudrost glasno uzvikuje na ulici, na trgovima diže svoj glas;
21 Ze roept op de tinne der muren, En spreekt aan de ingang der poorten:
propovijeda po bučnim uglovima, na otvorenim gradskim vratima govori svoje riječi:
22 Hoe lang nog, dommen, blijft gij liever onnozel, Blijven de eigenwijzen verwaand, Willen de dwazen van geen wijsheid horen?
“Dokle ćete, vi glupi, ljubiti glupost i dokle će podsmjevačima biti milo podsmijevanje, i dokle će bezumnici mrziti znanje?
23 Keert u tot mijn vermaning; Dan stort ik mijn geest over u uit, En maak u mijn woorden bekend.
Poslušajte moju opomenu! Gle, svoj duh pred vas izlijevam, hoću vas poučiti svojim riječima.
24 Maar zo ge weigert, als ik roep, En niemand er op let, als ik mijn hand verhef;
Koliko sam vas zvala, a vi ste odbijali; pružala sam ruku, ali je nitko ne opazi.
25 Zo ge mijn raad geheel en al in de wind slaat, En van mijn vermaning niet wilt weten:
Nego ste odbacili svaki moj savjet i niste poslušali moje opomene;
26 Zal ik lachen, wanneer het u slecht gaat, Zal ik spotten, wanneer uw verschrikking komt als een onweer;
zato ću se i ja smijati vašoj propasti, rugat ću se kad vas obuzme tjeskoba:
27 Wanneer uw ongeluk nadert als een orkaan, Wanneer benauwdheid en angst u overvallen!
kad navali na vas strah kao nevrijeme i zgrabi vas propast kao vihor, kad navali na vas nevolja i muka.
28 Dan zal men mij roepen, maar zal ik niet antwoorden, Zal men mij zoeken, maar mij niet vinden!
Tada će me zvati, ali se ja neću odazvati; tražit će me, ali me neće naći.
29 Omdat ze van wijsheid niets wilden weten, En het ontzag voor Jahweh niet hebben verkozen,
Jer su mrzili spoznaju i nisu izabrali Gospodnjeg straha
30 Van mijn raad niets moesten hebben, En al mijn vermaan in de wind hebben geslagen:
niti su poslušali moj savjet, nego su prezreli svaku moju opomenu.
31 Zullen ze eten de vrucht van hun wandel, Verzadigd worden met wat ze beraamden.
Zato će jesti plod svojeg vladanja i nasititi se vlastitih savjeta.
32 Want de onnozelen komen door hun onverschilligheid om, De dwazen storten door hun lichtzinnigheid in het verderf;
Jer glupe će ubiti njihovo odbijanje, a nemar će upropastiti bezumne.
33 Maar die naar mij luistert, zal in veiligheid wonen, Bevrijd van de vrees voor de rampen!
A tko sluša mene, bezbrižan ostaje i spokojno živi bez straha od zla.”
