< Numeri 9 >

1 Jahweh sprak in de woestijn van de Sinaï tot Moses in de eerste maand van het tweede jaar na hun uittocht uit Egypte:
Izip prae hoi tacawt o pacoeng, saning hnetto haih, khrah hmaloe koek naah, Sinai praezaek ah Angraeng mah Mosi khaeah,
2 De Israëlieten moeten het Pascha vieren op de daarvoor vastgestelde tijd.
atue phak naah Israel kaminawk misong loihaih ni to uumsak ah.
3 Op de veertiende dag van deze maand, bij het vallen van de avond, moeten zij het op de juiste tijd vieren, en daarbij al de voorschriften en wetten erover in acht nemen.
Sakhaih atawk baktih, sakhaih daan baktih toengah, hae khrah hatlai palito, duembang phak naah loe, uumhaih poih to sah oh, tiah a naa.
4 Moses beval dus de Israëlieten, het Pascha te vieren.
To pongah Mosi mah Israel kaminawk khaeah, misong loihaih poih to sak o hanah a thuih pae.
5 En de Israëlieten vierden het in de woestijn van de Sinaï op de veertiende dag der eerste maand, bij het vallen van den avond, en zij namen alles in acht, wat Jahweh Moses bevolen had.
To pongah khrah tangsuek, ni hatlai palito naah, Sinai praezaek ah misong loihaih poih to a sak o; Angraeng mah Mosi khaeah thuih ih lok baktih toengah, Israel kaminawk mah sak o.
6 Maar er waren toen enige mannen, die zich aan een lijk hadden verontreinigd, en dus op die dag het Pascha niet konden vieren. Die mannen verschenen die dag voor Moses en Aäron,
Toe kadueh kami pongah kaciim ai thoemto kaminawk loe, misong loihaih poih to sah o thai ai pongah, Mosi hoi Aaron khaeah angzoh o moe,
7 en zeiden tot hen: Wij hebben ons aan een lijk verontreinigd. Maar waarom is het ons nu niet vergund, het offer van Jahweh te brengen op de vastgestelde tijd te midden van de Israëlieten?
Mosi khaeah, Kadueh kami pongah kaicae loe ka ciim o ai boeh; tipongah atue phak naah kalah Israel kaminawk baktih toengah, Angraeng khaeah hmuen tathlanghaih nang sahsak ai loe? tiah a naa o.
8 Moses gaf hun ten antwoord: Blijft hier wachten; dan ga ik horen, wat Jahweh over u beveelt.
Mosi mah nihcae khaeah, Nangcae kawng pongah Angraeng mah lok na paek ai karoek to, zing o raeh, tiah a naa.
9 En Jahweh sprak tot Moses:
To naah Angraeng mah Mosi khaeah,
10 Zeg aan de Israëlieten: Wanneer iemand van u of uw nageslacht zich aan een lijk heeft verontreinigd, of ver weg is op reis, dan moet hij toch het Pascha houden ter ere van Jahweh.
Israel kaminawk khaeah, Nangcae hoi na caanawk loe kadueh kami pongah ciimcai ai ah na oh o moe, kholong kangthla ah na caeh o cadoeh, misong loihaih poih to na sah o thai tih.
11 Ze moeten het dan vieren in de tweede maand, op de veertiende dag, bij het vallen van de avond. Ook zij moeten het met ongedesemde broden en bittere kruiden eten,
Khrah hnetto haih, ni hatlai palito, duembang ah sah oh; nihcae mah tuucaa moi hoi aan kakhaa to taeh thuh ai ih takaw hoiah nawnto caak o han oh.
12 mogen er niets van tot de volgende morgen bewaren, geen been er van breken, en moeten alle voorschriften van het Pascha er bij in acht nemen.
Moi to khawnbang khoek to amtlai o sak han om ai; ahuh to khaek ai ah, misong loihaih poih sakhaih atawk baktih toengah sak o han oh.
13 Maar wie verzuimt, het Pascha te vieren, ofschoon hij rein is en niet op reis, zal van zijn volk worden afgesneden, omdat hij het offer van Jahweh niet op de vastgestelde tijd heeft gebracht. Zo iemand zal zijn zonde boeten!
Toe amhnonghaih om ai, kholong ah doeh caeh ai to mah, misong loihaih poih to sah ai kami loe, atue phak naah Angraeng khaeah hmuen tathlanghaih sah ai pongah, anih to angmah ih kaminawk salak hoiah takhoe ving han oh; anih loe zaehaih atho to hnu tih.
14 Wanneer een vreemdeling bij u woont, en het Pascha ter ere van Jahweh wil vieren, moet ook hij de voorschriften en wetten van het Pascha in acht nemen. Hetzelfde voorschrift geldt voor u allen, voor den vreemdeling zowel als voor het kind van het land.
Nangcae khaeah kaom angvin mah Angraeng hanah misong loihaih ni to uum han koeh nahaeloe, sak zong ih misong loihaih baktih, poih sakhaih atawk baktih toengah a sak han oh; prae kami hoi angvin hanah poih sakhaih dan kangvan ah sah paeh, tiah a naa.
15 Op de dag, dat men de tabernakel had opgericht, bedekte de wolk de tabernakel van de verbondstent, en des avonds rustte er als het ware een vuurgloed op de tabernakel tot aan de morgen.
Kahni im sakhaih niah, hnukung ah kaom, kahni im to tamai mah khuk hmoek; duembang hoi akhawnbang khoek to kahni im ranui ah hmai baktiah amtueng.
16 Zo bleef het voortdurend: de wolk bedekte hem overdag, en een vuurgloed des nachts.
To tiah oh poe; athun ah tamai mah khuk moe, aqum ah hmai baktiah amtueng.
17 Zodra nu de wolk zich boven de tent verhief, trokken de Israëlieten verder, en op de plaats, waar de wolk zich neerliet, sloegen zij hun legerplaats op.
Tamai mah kahni im to caehtaak naah, Israel kaminawk kholong caeh o moe, tamai tabok naah, Israel kaminawk mah im to sak o.
18 Op bevel van Jahweh trokken de Israëlieten verder, op bevel van Jahweh sloegen zij hun legerplaats op, en zolang de wolk op de tabernakel bleef rusten, bleven zij in hun legerplaats.
Angraeng mah paek ih lok baktih toengah, Israel kaminawk kholong caeh o moe, Angraeng mah paek ih lok baktih toengah nihcae mah im to sak o; kahni im nuiah tamai oh nathung, nihcae loe angmacae ih kahni im ah anghak o.
19 Wanneer de wolk langere tijd op de tabernakel bleef rusten, richtten de Israëlieten zich naar Jahweh’s beschikking, en trokken niet verder.
Kahni im nuiah atue kasawk ah tamai oh naah, Israel kaminawk kholong caeh o ai, Angraeng mah paek ih lok to a zing o.
20 Soms bleef de wolk maar enige dagen boven de tabernakel; ook dan legerden zij zich op Jahweh’s bevel en trokken verder op Jahweh’s bevel.
Kahni im nuiah atue setta thung tamai tabok naah loe, Angraeng mah paek ih lok baktih toengah anghak o; to pacoengah Angraeng mah paek ih lok baktih toengah kholong caeh o let.
21 Soms bleef de wolk slechts van de avond tot de morgen; maar als de wolk zich des morgens verhief, braken zij op. En of het dag was of nacht, als de wolk zich verhief, braken zij op.
Duembang hoi akhawnbang khoek to tamai tabok moe, akhawnbang ah tamai van bangah angkhong tahang naah, Israel kaminawk kholong caeh o; khodai ah doeh, khoving ah doeh, tamai angkhong tahang kruek, kholong a caeh o.
22 En of de wolk twee dagen, of een maand of nog langer, op de tabernakel bleef rusten, zolang zij daarop bleef rusten, bleven de Israëlieten gelegerd en braken niet op; eerst als zij opsteeg, trokken zij verder.
Kahni im nuiah ni hnetto maw, to tih ai boeh loe khrah to maw, to tih ai boeh loe saningto maw, tamai mah khuk nahaeloe, Israel kaminawk loe tamai oh nathung kholong caeh o mak ai, anghak o tih; toe tamai van ah angkhong tahang nahaeloe, nihcae mah kholong caeh amsak o tih.
23 Dus op bevel van Jahweh sloegen zij hun legerplaats op, en op bevel van Jahweh trokken zij verder. Steeds richtten zij zich naar de beschikking van Jahweh, zoals Jahweh het door Moses bevolen had.
Angraeng mah paek ih lok baktih toengah, nihcae loe im ah anghak o moe, Angraeng mah paek ih lok baktih toengah, nihcae loe kholong caeh amsak o; Angraeng mah Mosi ban ah paek ih lok baktih toengah, Angraeng ih lok to tahngaih o.

< Numeri 9 >