Numeri 11

1 Eens begon het volk tegen Jahweh te klagen, dat het hun slecht ging. Toen Jahweh dat hoorde, ontstak Hij in gramschap; en het vuur van Jahweh laaide onder hen op, en vernielde een hoek van de legerplaats.

Phat chomkhat jouvin mipite hochu hahsat genthei jeh a lunglhei louna ahin phong doh tauvin, chule Pakai in aseidohho jouseu abonchan ajasoh keiyin ahi. Hiche Pathen lunghanna chu amaho chunga akoujah jengtan, amaho hal vam ding meikong asoltan, chule ngahmun polam a um mi phabeppi chu asumang tan ahi.

2 Nu riep het volk tot Moses om hulp; Moses bad tot Jahweh, en het vuur doofde uit.

Hichun mite hochu Mose henga kithopina ngaichan akap un amao tauvin, chuin Mose chun Pathen henga taona anei phat in, meikong chu athiptai.

3 Hij noemde die plaats Tabera, omdat het vuur van Jahweh onder hen was ontbrand.

Phat chomkhat jouchun, hiche lai lhang chu Taberah(Hichu 'mei kou namun' tina ahi) tin akihetai ajehchu Pathenna konna meikong chun amaho lah a mi phabep ahal lhah namun ahi.

4 Een andere keer liet het uitvaagsel, dat zich onder hen ophield, zich door zijn begeerlijkheid meeslepen, zodat ook de Israëlieten weer begonnen te klagen, en zeiden: Gaf men ons maar eens vlees te eten!

Israel mite toh lamjot khom namdang ho chun Egypt gam'a neh le chah ho chu ahin ngaicha tauvin, hichun Israel chate jong ahung kiphin kit tauvin, “Oh, Sa themkhat beh neipe un!” tin a eujah tauvin ahi.

5 Wij denken nog terug aan de vis, die we in Egypte voor niets konden eten, en aan de augurken, meloenen, prei, uien en knoflook;

Egypt gam sung a nga aman beija kaneh jiu ka lhangai jun ahi. Chule changmaiho, donkhoho, leeks, louthul atil neiho, chule changnam(Garlic) ho akingai cha chan akimutheije tin asam uve.

6 nu drogen we uit, en krijgen we niets dan dat manna te zien.

Ahinlah tuhin imacha ka duchat hou kanei tapouvin, Tua kamu kaneh jing uhi hiche Manna bou hi ahitai.

7 Het manna leek op korianderzaad, en zag er uit als geurige hars.

Manna kiti chule louthul amu neocha cha hotobang ahin hiche ai-eng tobanga eng dup a kiselum a ahi.

8 Het volk trok er op uit, om het bijeen te rapen, maalde het met de molen of stampte het fijn in de vijzel, kookte het in een pot, en maakte er koeken van; en het had de smaak van oliegebak.

Mipi chu pamlam a gache uva ahin kilokhom uva, changbong tobang asothei nadia khutpei changsuhgoina manchah amangcha jiuvin ahilou jong leh agoi nel tho jiu ahiye. Hiche amahon changbong tobang chu bel lah ahon uva changlhah pheng ahin sodoh sah jiu ahi. Changlhah pheng chu Olive thao toh kihal jia nehthei tui in atui in ahi.

9 En wanneer des nachts de dauw op de legerplaats viel, daalde ook het manna erop neer.

Hiche manna chu ngahmuna jankim teng daitui toh hung khelha tha jia ahiye.

10 Toen Moses het volk hoorde klagen, het ene gezin na het andere, iedereen bij de ingang van zijn tent, ontstak Jahweh in heftige toorn. Maar ook Moses werd boos,

Hichun Mose’n mipi ho jouse ama ama insunga amaponbuh a in kotbul a kiphinna husa ajan, chule Pakai lunghanna akhong gei leutan, Mose jong alung nopmo asah lheh in ahi.

11 en hij sprak tot Jahweh: Waarom doet Gij uw dienaar dit leed aan, en vind ik zo weinig genade in uw ogen, dat Gij mij de last van heel dit volk maar laat torsen?

Chu in Mose’n Pakai henga aseijin, “Ipidia nasoh hi hiti lom lom a hi nei gimbol hitam? Kachung a khotona nei nei in! Bolkhel ipi kanei a, mipi ho pohgih jouse kapoh ding naphal ham?

12 Heb ik al dat volk soms ontvangen of gebaard, dat Gij tegen mij zegt: Draag het in uw schoot, zoals een verpleegster een zuigeling draagt, naar het land, dat Gij aan hun vaderen onder ede beloofd hebt.

Keiman amaho hi kahindoh sa hiuvem? hiche vannoiya hi ka hin poh lut hiuvem? Minun naosen ajenle a apoh le bang a ipi dia amaho hi kaban a kadople ding a neiseipeh ham? Apu apateo nana peh na gam a chu iti keiman amaho hi ka puilut jou ding ham?

13 Waar haal ik het vlees vandaan, om aan al dat volk te geven; want het jammert tegen mij: Geef ons toch vlees te eten!

Keiman hoilam a hiche mipi ho neh dinga saphe ka lah ding hitam? Amaho akiphin phin jeng un, “Saphe kaneh ding nei piuvin!” atiuve.

14 Ik kan al dat volk niet alleen dragen: het is mij te zwaar.

Keiman hiche mipi ho hi kachangin ka jou tapoi! Hiche pohgih hi kapohjou kalval in agihtai!

15 Wanneer Gij mij zo blijft behandelen, dood mij dan liever, indien ik genade gevonden heb in uw ogen, opdat ik mijn ellende niet langer hoef aan te zien.

Hitobang tah a hi gimsah ding mong neitileh, kipat in lang nei that doh tan. Neihin khohsah in lang hiche gim genthei ho a kon hin nei huidoh o!”

16 Toen sprak Jahweh tot Moses: Kies Mij zeventig mannen uit onder de oudsten van Israël, van wie ge weet, dat ze de oudsten van het volk en zijn leiders zijn; breng ze bij de openbaringstent en dat zij zich daar met u opstellen.

Hichun Pathen in Mose kom a ahinsei in, “Keima angsung a Israel mipi te lamkai leh Upa ho som sagi hin puilut in. Hiche lamkai hochu Houbuh a nang doh ding khom uhen.

17 Dan zal Ik afdalen, en daar met u spreken; Ik zal een deel van de geest nemen, die op u rust, en die over hen uitstorten, zodat zij te zamen met u de last van het volk kunnen dragen, en gij die niet alleen hoeft te torsen.

Keima hung kumlha ingting kahin houpi ding nahi. Keiman nang a um lhagao phabep khat la ingting amaho chunga hiche lhagao chu ka khumlut peh ding ahi. Amahon mipiho pohgih chu a pohhu diu, nang in nachang a napoh ngailou ding ahitai.

18 En tot het volk moet gij zeggen: Heiligt u voor morgen; dan zult gij vlees eten. Want Jahweh heeft u horen klagen: "Gaf men ons maar eens vlees te eten; wat hadden we het in Egypte toch goed!" Ja, Jahweh zal u vlees te eten geven!

“Chule mipi ho chu seipeh un, 'nangho kisutheng un, ajehchu jing nikho teng nang hon sa nehding nanei ding u ahitai. Nangho na kiphin un, chuleh Pathen in naka nau ajatai. 'Saphe themkhat jeh in Egypt ma um kanom jouve! na tiuve' tuahi Pakai in nang ho nahin peh diu naneh tei dingu ahi tai.

19 En ge zult het eten, niet enkel één dag, niet twee, vijf, tien of twintig dagen,

Hichu nikhat ahi louleh nini tina jong ahi tapon, ni nga, nisom chule nisomni tina jong ahi tapoi, ati.

20 maar een hele maand lang, totdat het uw neus uitkomt en gij ervan walgt; want gij hebt Jahweh veracht, die in uw midden woont, en tegen Hem durven klagen: "Waarom zijn wij uit Egypte getrokken?"

Nang hon lhakhat sunga nachimdeh tokah uva naneh diu ahi. Ajeh chu nanghon nakom uva umjing Pakai napampai un, chuleh ama kom a kiphinnan naseiyun, “Idia Egypt gam ihin dalhah mong mong uham” natiuve.””

21 En Moses zei: Het volk waaronder ik toef, is zeshonderd duizend man sterk, en Gij zegt: "Ik zal het een maand lang vlees laten eten!"

Ahin Mose chun Pakai chu adonbut nin, “tuahi mihem sang jagup keima toh um kahiuve, ahin Pakai nangma in 'lhakhat sungse aneh diu kapeh ding ahi! nati.'

22 Kunnen er voor hen genoeg schapen en runderen worden geslacht; of als men alle vissen uit de zee voor hen ving, zou dat genoeg voor hen zijn?

Kaganchan neihou jouse kithat jongleh, mihem hijat kipejou nantem? tui khanglen’a um nga jouse kiman hen lang hita jong leh hiche ho jeh achu lhing mong ding hinam?

23 Jahweh gaf Moses ten antwoord: Is Jahweh’s hand soms te kort? Nu zult ge zien, of mijn woord uitkomt, of niet!

Hichun Pakaiyin Mose henga thu aseijin, “Ka khut hin atha lhasam aham? Tua hi nang man kathusei hi atah ahi alhem ahi na hetchen ding ahitai!” ati.

24 Toen trad Moses naar buiten, en deelde het volk mee, wat Jahweh gezegd had. Hij koos zeventig mannen uit onder de oudsten van het volk, en stelde ze op rond de Tent.

Hichun Mose aga potdoh tan Pakaiyin ahenga asei bang chun mipi ho aga hetsah tan ahi. Mosen Upa ho mi som sagi asukhom in chu Houbuh kim vella chun adin sah tan ahi.

25 Nu daalde Jahweh neer in de wolk, en sprak tot hem; en Hij nam een deel van de geest, die op Moses rustte, en stortte die over de zeventig oudsten uit. Zodra de geest op hen rustte, profeteerden zij en hielden niet op.

Chuin meilom lah a kon chun Pakai ahung kumlhan Mose chu akihoulim pitai. Hichun Upa somsagi ho chu Mose apeh bang bang Lhagao chu amaho jouse chungnga apetan ahi. Chule lhagao ho chun mi somsagiho chunga achuh phatun, gaova thu aphongdoh tauvin ahi. Ahinlah hiche tobang thil umchan dol chu asoh kit tapon ahi.

26 Nu waren er twee van die mannen in de legerplaats achtergebleven; de een heette Eldad, de ander Medad. Daar ze waren opgetekend, rustte de geest ook op hen. En ofschoon ze niet naar de Tent waren gegaan, profeteerden ze toch in de legerplaats.

Mipa ni Eldad le Medad chu ngahmun nunglam ah aum lhon in ahi. Amani chu upa ho min kijih lut na a ajao lhon in, ahinlah amanin houbuh chu adalhah hon lou beh ahi tai. Ahijeng vang in amani chunga jong chun Lhagao chu aum tan, hichun amani jong chun gaothu aphong doh lhon e.

27 Een knaap ging het ijlings aan Moses berichten, en zeide: Eldad en Medad zijn in de legerplaats aan het profeteren.

Pasal gollhang khat alhaiyin Mose koma thu chu agah lhut tan, “Eldad le Medad in gaothu aphong doh lhon tai!” ahung ti.

28 En Josuë, de zoon van Noen, die Moses van zijn jeugd af gediend had, drong aan: Moses, mijn meester, belet het hun.

Nun chapa Joshua, aneo laiya pat a Mose kithopi a hung pang pa vang chun lunglhai louna aphong doh in “Mose kapu, Eldad le Medad khu kicholdo sah tan!” tin aseiye.

29 Maar Moses gaf hem ten antwoord: Zijt gij afgunstig om mijnentwille? O, mocht heel het volk van Jahweh profeet zijn, omdat Jahweh zijn geest op hen had gelegd!

Ahinlah Mosen a donbut in, “Keima a ding ngaito na a ipi na thangset pi ham? Keiman ka dei pha ka sah vang chu mi jouse hi themgao hihen lang chuleh Pakai in alhagao chu amaho jouse chung nga jong chun koi cheh le kati!” atin ahi.

30 Daarna trok Moses zich met de oudsten van Israël in het legerkamp terug.

Hichun Mose jong chu Upa ho chutoh ngahmun kom langa akile kit tauve.

31 Daarop zond Jahweh een wind, die uit de zee kwartels aanvoerde, en ze twee ellen boven de grond over de legerplaats joeg, en rondom de legerplaats een dagreis ver naar alle kanten.

Hitichun Pakaiyin Vamin puiding in tuikhanglen a huipi ahin nunsah tan, ngahmun chung leh kimvel jousea vamin akhehsah tan ahi. Amaho umna akon a avetna lamlam u miles a gamlha chan a chun tol a kon feet thum sang bou leng thei Vamim adimsoh tan ahi.

32 En het volk bleef heel die dag en die nacht, en nog heel de volgende dag in de weer, om de kwartels te vangen; die het minst ving had nog tien chómer. Zij spreidden ze wijd rond de legerplaats uit.

Hichun mipi chu a potdoh'un hiche Vamim chu nilhum kei jin aman un hiche ni jan khovah keijin jong chuleh ajing gei jong chun aloh khom na laijun ahi. Koiman bushels somnga sang a lhomjo amanpouvin ahi! Ngahmun kimvel a chun Vamin sa ho chu agot nading in aphou un ahi.

33 Maar nog was het vlees onverteerd tussen hun tanden of daar barstte Jahweh’s gramschap los tegen het volk, en richtte Jahweh een grote slachting onder hen aan.

Ahinlah Israelten saphe chu akam uva alhai’u aval lhah ding kontah u chun Pakai lung hanna achung'uva ahung chu tan, pul gimneitah alhunsah tan ahi.

34 Daarom noemde men die plaats Kibrot-Hattaäwa; want men begroef daar het volk, dat gulzig was geweest.

Hiti ahijeh chun hilaimun chu Kibroth-Hattaavah(milop ho lhankhuh) aki sahtai ajehchu amahon Egypt lamah saphe ngai cha jing miho avuinao chu ahi.

35 Van Kibrot-Hattaäwa trok het volk naar Chaserot op, en het bleef te Chaserot.

Kibroth-Hattaavah apat chun Israel mite chu Hazeroth gei chu ahung kitol un, phat chomkhat hilai mun a chun ahung kichol uve.