Micha 7
1 Wee mij; ik ben als een vruchten-plukker, Als hij nalezing houdt na de oogst: Er is geen druif meer om te eten, Geen vroege vijg, waarnaar ik smacht.
Ada kahitai! Ajeh chu thingga akilona nunga koiman nehding kimu talou bangbeple lengpi theiga leh theichang kichomna nung tabang in kaumdoh tai.
2 De vrome is uit het land verdwenen, Geen rechtschapene onder de mensen: Allen loeren op bloed, vangen elkander in netten,
Leiset chunga Pathen gingte la amangthah gamtan, mihemte laha lungdih pua khatcha Jong aumpon, thisan soa tolthat jeng ahiuve. Ami jousen asopi kipalna dinga thang kamjeng ahiuve.
3 Hun handen deugen enkel voor kwaad. De vorst zuigt uit, de rechter is veil, De grote roept openlijk wat hij wil;
Akhutuvin thilse jeng a boluvin lung nachang mongin thilse aboluve. Thutanna pang milen milalhon jong nehguh ding akithum thum'un ahi.
4 De besten kronkelen zich als een heg, De eerlijksten als een doornenhaag. Wee, de dag van hun straf is gekomen, Nu ligt het vernield,
Alahuva aphapena kisei jong chu ling tobang ahin, lungdih pentaha kiseipa jong chu ponlah abang’e, min akailuht nadiu nikho leh talen amat nadiu nikho chu hung lhung ding ahitai.
5 Vertrouwt geen vriend, Verlaat u niet op uw makker; Voor haar die in uw armen rust, Bewaak de poort van uw mond.
Koimacha tahsan hihin, nagol ngaitah jeng jong ahilou leh na inneipi jeng jong tahsan hih in.
6 Want de zoon veracht den vader, De dochter staat tegen haar moeder op, De schoondochter tegen haar schoonmoeder, Vijanden zijn de huisgenoten!
Chapan jong apa, chanun jong anu, mounu in jong atehpi chunga, namelma chu na insung taha kon hiding ahi.
7 En toch zal Ik uitzien naar Jahweh, En hopen op de God van mijn heil: Mijn God zal mij verhoren!
Keiman Paki jeng bou eipanpi din vejing ingting, eihuhhing ka Pathen kanga jing ding ahi, Chutileh ka Pathen in kataona angai tei ding ahi.
8 Verheug u niet over mij, mijn vijandin: Want al ben ik gevallen, ik sta weer op; Al zit ik in duisternis, Jahweh is mij een licht!
Kagal miten duchatah in neive hihun, lhujong leng kathodoh kit ding ahi. Muthim laha toujong leng Pakai chu kameivah hiding ahi.
9 Jahweh’s gramschap zal ik dragen, Omdat ik tegen Hem heb gezondigd: Tot Hij het opneemt voor mij, mij recht verschaft, Mij tot het licht geleid, en ik zijn gerechtigheid zie.
Pakaiy in eigimbol jongle kathoh hat ding, ajeh chu ama dounaa kachonset jeh in. Ahinlah aman kachung thu hinkhol nante. Kei dinga thu atan masang sea kangai ngai ding ahi. Pakai in khovah a eipuidoh intin, chuteng chon dihna kamu ding ahi.
10 Mijn vijandin zal het aanschouwen, En met schande worden bedekt; Aan haar, die mij zeide: "Waar is Jahweh, uw God", Zullen mijn ogen zich verlustigen. Zij zal worden vertrapt Als de modder op straat,
Chuteng kamelmaten Pakai kei langa apan ahetdoh diu, na Pakai hoiya umem tia aseiju chu kijumsoa jahchabeh seh diu ahi. Hichenu chu kamit in noise taha avet ding ahi. Amanu chu lamlen kholai dunga min achotpha a leivui chil banga kichil ding ahi.
11 Op de dag, dat mijn muren worden gebouwd, Al mijn grenzen verbreed.
Hiche niteng chule Israel, nakhopi kisapha kit ding, chule nagamgi ho jong kikehlen ding.
12 Op die dag stromen ze naar mij toe, Van Assjoer naar Egypte, Van Egypte tot de rivier, Van zee tot zee, van berg tot berg!
Gam tamtah'a kona mipite hunga Assyria a kipana gam latah Egypt, Egypt a kipana Euphrate luipi changei, twipi leh mol ho kallanga, molsang jousea kona lhang sang jouse geija hung diu ahi.
13 Het land verwoest om zijn bewoners, Tot straf voor hun werken!
Leiset vang hi agoh keova hunglum ding, ajeh chu masanga ana cheng masaho chonset jeh ahi.
14 Weid met de herderstaf uw volk, De schapen, die uw erfdeel zijn, Die eenzaam wonen in het woud: Midden op de Karmel. Laat hen grazen in Basjan en Gilad Als in de dagen van weleer;
O Pakai nakelngoi china tenggollin namite neichingun, nakelngoi honte neilam kaijun, gammang laha hin achangsehin cheng jong leo, amahohi Bashan gamle Gilead gam'a kelngoi lhat bangin lhauhen, gollui laiya bangin umuhen.
15 Toen Gij uit Egypte zijt getrokken, En ons uw wonderen deedt aanschouwen.
Henge, tin Pakaiyin aseije. “Keiman thil kidang nasatah tah kabol peh diu Aigupta a kona nahung potdohuva kanabol banga kabol
16 De heidenen zullen het zien, Zich schamen, als de macht hun ontzinkt; Ze leggen de hand op hun mond, En hun oren worden doof.
Leiset pumpia namtin vaipin kidang asah sahdiu, Pakaiyin nang hi dinga thil kidang abol tengleh jachatna aneidiu, anakoluva jong kho ajah lou diu ahitai.
17 Dan zullen ze stof als de slangen lekken, Bevend uit hun schuilhoeken kruipen als de wormen der aarde, Rillen voor Jahweh, onzen God, En voor U vrezen!
Gul banga levui aleija aledio, leisetna a-opma kithol ganhing banga umdiu ahi. Akulpiuva konna kihot hotna hung potdoh diu, akichat behseh jeh uva Pakai ahin beldiu ahi. Nangma jeh'a amaho hi abonchauva kichasoh kei ding ahiuve.
18 Welke God, die als Gij de zonde vergeeft, En de misdaad vergeet van de Rest van uw erfdeel; Die zijn gramschap niet eeuwig laat duren, Want Hij heeft de barmhartigheid lief!
Nang banga agoulo amite ahungdoh amoh chengse dinga themmona, ngaidamna, suhkhelna, subei soh thei Pathen koipen um ding ham? Pathen chu alunghang jing jengpoi, ajeh chu Pakai hi alungset longlou anei hi kipah jo ahibouve.
19 Hij zal zich weer onzer ontfermen, Met voeten treden onze schuld, En in de diepten der zee Slingert Hij al onze misdaden heen.
Neihin lungset kit’un natin; ka chonsetnau chengse jong nakengto noija koi in natin; twikhanglen'a na lelutding ahi.
20 Gij zult uw trouw aan Jakob gestand doen, Uw ontferming aan Abraham: Zoals Gij onze vaderen hebt gezworen, Sinds de dagen vanouds.
Jacob jong kitahna neitaha nabolla, long louva Abraham nalungset ding, masanglai a kapu kapateu koma na kihahsel banga nabol tei ding ahi.
