Micha 2
1 Wee hun, die op slechtheid zinnen, En op hun legerstede boosheid beramen: Om het in de morgenstond ten uitvoer te brengen, Wanneer ze er de macht toe bezitten.
Woe to those who devise iniquity and work evil upon their beds! When the morning is light they practice it, because it is in the power of their hand.
2 Ze begeren akkers: ze roven ze weg; Huizen: ze nemen ze af; Ze maken zich meester van den man en zijn huis, Van den eigenaar en zijn bezit.
And they covet fields, and seize them, and houses, and take them away. And they oppress a man and his house, even a man and his heritage.
3 Daarom spreekt Jahweh: Zie, Ik beraam een onheil tegen dit ras, Dat ge niet van uw hals zult schudden, En waaronder ge niet rechtop kunt gaan. Ja, een boze tijd zal het zijn
Therefore thus says Jehovah: Behold, I devise an evil against this family, from which ye shall not remove your necks, nor shall ye walk haughtily, for it is an evil time.
4 Op die dag! Dan zal men dit spotlied, Deze klaagzang over u zingen: "Wij zijn verloren, verloren! Het erfdeel van mijn volk is reddeloos heen; Onze akkers worden als buit verdeeld,
In that day they shall take up a taunt against you, and lament with a doleful lamentation. And say, We are utterly ruined. He changes the portion of my people. How he removes it from me! He divides our fields to the rebellious.
5 Niemand werpt voor u het lot voor uw deel!"
Therefore thou shall have nobody to cast the line by lot in the assembly of Jehovah.
6 Profeteert toch niet in de gemeente van Jahweh, Voorspelt toch zulke dingen niet!
Prophesy ye not, they prophesy. They shall not prophesy to these, so reproaches shall not depart.
7 Neen, schande noch vloek Zal Jakobs huis kunnen treffen! Is Jahweh dan niet lankmoedig, Of zijn dàt soms zijn werken; Zijn zijn woorden niet vol goedheid Voor Israël, zijn volk?
Shall it be said, O house of Jacob, Is the Spirit of Jehovah restricted? Are these his doings? Do not my words do good to him who walks uprightly?
8 Maar gij zijt niet mijn volk, Gij treedt op als mijn vijand: Vreedzame lieden ontrooft gij hun mantel, Van argeloze wandelaars neemt gij buit.
But of late my people have risen up as an enemy. Ye strip off the robe with the garment from those who pass by securely as men turning back from war.
9 Gij verjaagt de vrouwen van mijn volk Uit het huis, dat haar lief is; En haar kinderen berooft ge Van mijn glorie voor immer.
Ye cast out the women of my people from their pleasant houses. Ye take away my glory from their young sons forever.
10 Staat op, en gaat heen, Want dit land is geen rustplaats voor u; Om zijn onreinheid Gaat het onherroepelijk te gronde.
Arise ye, and depart, for this is not your resting-place, because of uncleanness that destroys, even with a grievous destruction.
11 Als ik iemand was, Die u ijdele leugens verkondde, Dan profeteerde ik u van wijn en drank: Dat zou eerst een profeet zijn voor uw volk!
If a man walking in a spirit of falsehood lies, saying, I will prophesy to thee of wine and of strong drink, he shall even be the prophet of this people.
12 Maar Ik jaag heel Jakob bijeen, Haal de resten van Israël samen; Ik drijf ze opeen als benauwde schapen, Als een kudde in nood, verward door hun rampspoed.
I will surely assemble, O Jacob, all of thee. I will surely gather the remnant of Israel. I will put them together as the sheep of Bozrah, as a flock in the midst of their pasture. They shall make great noise because of the multitude of men.
13 De belhamel gaat voor hen uit, Ze dringen door de poort naar buiten; Hun koning trekt voor hen uit, En Jahweh is aan hun spits.
The breaker has gone up before them. They have broken forth and passed on to the gate, and have gone out there. And their king has passed on before them, and Jehovah at the head of them.
