Mattheüs 15
1 Toen kwamen schriftgeleerden en farizeën van Jerusalem op Hem af, en zeiden:
அபரம்’ யிரூஸா²லம்நக³ரீயா: கதிபயா அத்⁴யாபகா: பி²ரூஸி²நஸ்²ச யீஸோ²: ஸமீபமாக³த்ய கத²யாமாஸு: ,
2 Waarom overtreden uw leerlingen de overlevering der ouden? Zij wassen hun handen niet eens, als ze brood eten.
தவ ஸி²ஷ்யா: கிமர்த²ம் அப்ரக்ஷாலிதகரை ர்ப⁴க்ஷித்வா பரம்பராக³தம்’ ப்ராசீநாநாம்’ வ்யவஹாரம்’ லங்வந்தே?
3 Hij gaf hun ten antwoord: Waarom overtreedt gijzelf Gods gebod ter wille van uw overlevering? Want God heeft gezegd:
ததோ யீஸு²: ப்ரத்யுவாச, யூயம்’ பரம்பராக³தாசாரேண குத ஈஸ்²வராஜ்ஞாம்’ லங்வத்⁴வே|
4 Eert uw vader en moeder; en: Wie vader of moeder vloekt, moet sterven.
ஈஸ்²வர இத்யாஜ்ஞாபயத், த்வம்’ நிஜபிதரௌ ஸம்’மந்யேதா²: , யேந ச நிஜபிதரௌ நிந்த்³யேதே, ஸ நிஸ்²சிதம்’ ம்ரியேத;
5 Maar gij verklaart: Wie tot vader of moeder zegt: "Alles, waarmee ik u van dienst zou kunnen zijn, is tot offergave bestemd,"
கிந்து யூயம்’ வத³த², ய: ஸ்வஜநகம்’ ஸ்வஜநநீம்’ வா வாக்யமித³ம்’ வத³தி, யுவாம்’ மத்தோ யல்லபே⁴தே², தத் ந்யவித்³யத,
6 behoeft vader of moeder niet te eren. En om uw overlevering ziet gij Gods gebod over het hoofd.
ஸ நிஜபிதரௌ புந ர்ந ஸம்’மம்’ஸ்யதே| இத்த²ம்’ யூயம்’ பரம்பராக³தேந ஸ்வேஷாமாசாரேணேஸ்²வரீயாஜ்ஞாம்’ லும்பத²|
7 Huichelaars, terecht heeft Isaias van u geprofeteerd:
ரே கபடிந: ஸர்வ்வே யிஸ²யியோ யுஷ்மாநதி⁴ ப⁴விஷ்யத்³வசநாந்யேதாநி ஸம்யக்³ உக்தவாந்|
8 Dit volk eert Mij met de lippen, maar hun hart is verre van Mij.
வத³நை ர்மநுஜா ஏதே ஸமாயாந்தி மத³ந்திகம்’| ததா²த⁴ரை ர்மதீ³யஞ்ச மாநம்’ குர்வ்வந்தி தே நரா: |
9 Ze eren Mij tevergeefs, daar ze leerstellingen voordragen, die menselijke geboden zijn.
கிந்து தேஷாம்’ மநோ மத்தோ விதூ³ரஏவ திஷ்ட²தி| ஸி²க்ஷயந்தோ விதீ⁴ந் ந்ராஜ்ஞா ப⁴ஜந்தே மாம்’ முதை⁴வ தே|
10 En nadat Hij het volk tot Zich had geroepen, sprak Hij tot hen: Hoort en verstaat.
ததோ யீஸு² ர்லோகாந் ஆஹூய ப்ரோக்தவாந், யூயம்’ ஸ்²ருத்வா பு³த்⁴யத்⁴ப³ம்’|
11 Niet wat de mond ingaat, bezoedelt den mens; maar wat de mond uitkomt, dat bezoedelt den mens.
யந்முக²ம்’ ப்ரவிஸ²தி, தத் மநுஜம் அமேத்⁴யம்’ ந கரோதி, கிந்து யதா³ஸ்யாத் நிர்க³ச்ச²தி, ததே³வ மாநுஷமமேத்⁴யீ கரோதீ|
12 Nu naderden zijn leerlingen, en zeiden tot Hem: Weet Gij wel, dat de farizeën bij het horen van dit woord zich hebben geërgerd?
ததா³நீம்’ ஸி²ஷ்யா ஆக³த்ய தஸ்மை கத²யாஞ்சக்ரு: , ஏதாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா பி²ரூஸி²நோ வ்யரஜ்யந்த, தத் கிம்’ ப⁴வதா ஜ்ஞாயதே?
13 Hij antwoordde: Iedere plant, die mijn hemelse Vader niet heeft geplant, zal worden uitgerukt.
ஸ ப்ரத்யவத³த், மம ஸ்வர்க³ஸ்த²: பிதா யம்’ கஞ்சித³ங்குரம்’ நாரோபயத், ஸ உத்பாவ்த்³யதே|
14 Laat hen begaan; ze zijn blinde leiders van blinden; maar als de ene blinde den anderen leidt, vallen ze allebei in de kuil.
தே திஷ்ட²ந்து, தே அந்த⁴மநுஜாநாம் அந்த⁴மார்க³த³ர்ஸ²கா ஏவ; யத்³யந்தோ⁴(அ)ந்த⁴ம்’ பந்தா²நம்’ த³ர்ஸ²யதி, தர்ஹ்யுபௌ⁴ க³ர்த்தே பதத: |
15 Toen nam Petrus het woord, en zeide: Verklaar ons deze gelijkenis.
ததா³ பிதரஸ்தம்’ ப்ரத்யவத³த், த்³ரு’ஷ்டாந்தமிமமஸ்மாந் போ³த⁴யது|
16 Hij sprak: Zijt ook gij nog zonder inzicht?
யீஸு²நா ப்ரோக்தம்’, யூயமத்³ய யாவத் கிமபோ³தா⁴: ஸ்த²?
17 Begrijpt gij niet, dat alles wat de mond ingaat, in de buik terecht komt, en op zekere plaats wordt uitgeworpen?
கதா²மிமாம்’ கிம்’ ந பு³த்⁴யத்⁴பே³? யதா³ஸ்யம்’ ப்ரேவிஸ²தி, தத்³ உத³ரே பதந் ப³ஹிர்நிர்யாதி,
18 Maar wat de mond uitgaat, komt voort uit het hart, en dat verontreinigt den mens.
கிந்த்வாஸ்யாத்³ யந்நிர்யாதி, தத்³ அந்த: கரணாத் நிர்யாதத்வாத் மநுஜமமேத்⁴யம்’ கரோதி|
19 Want uit het hart komen slechte gedachten voort, moord, overspel, ontucht, diefstal, valse getuigenissen, godslasteringen.
யதோ(அ)ந்த: கரணாத் குசிந்தா ப³த⁴: பாரதா³ரிகதா வேஸ்²யாக³மநம்’ சைர்ய்யம்’ மித்²யாஸாக்ஷ்யம் ஈஸ்²வரநிந்தா³ சைதாநி ஸர்வ்வாணி நிர்ய்யாந்தி|
20 Dit is het, wat den mens bezoedelt. Maar met ongewassen handen eten, bezoedelt den mens niet.
ஏதாநி மநுஷ்யமபவித்ரீ குர்வ்வந்தி கிந்த்வப்ரக்ஷாலிதகரேண போ⁴ஜநம்’ மநுஜமமேத்⁴யம்’ ந கரோதி|
21 Toen vertrok Jesus van daar, en begaf zich naar de streek van Tyrus en Sidon.
அநந்தரம்’ யீஸு²ஸ்தஸ்மாத் ஸ்தா²நாத் ப்ரஸ்தா²ய ஸோரஸீதோ³ந்நக³ரயோ: ஸீமாமுபதஸ்யௌ|
22 En zie, een kanaänietische vrouw, afkomstig uit die streek, riep Hem toe: Heb medelijden met mij, Heer, Zoon van David; mijn dochter wordt vreselijk door den duivel gekweld.
ததா³ தத்ஸீமாத: காசித் கிநாநீயா யோஷித்³ ஆக³த்ய தமுச்சைருவாச, ஹே ப்ரபோ⁴ தா³யூத³: ஸந்தாந, மமைகா து³ஹிதாஸ்தே ஸா பூ⁴தக்³ரஸ்தா ஸதீ மஹாக்லேஸ²ம்’ ப்ராப்நோதி மம த³யஸ்வ|
23 Hij gaf haar geen antwoord. En zijn leerlingen kwamen, en verzochten Hem: Stel haar tevreden; want ze roept ons achterna.
கிந்து யீஸு²ஸ்தாம்’ கிமபி நோக்தவாந், தத: ஸி²ஷ்யா ஆக³த்ய தம்’ நிவேத³யாமாஸு: , ஏஷா யோஷித்³ அஸ்மாகம்’ பஸ்²சாத்³ உச்சைராஹூயாக³ச்ச²தி, ஏநாம்’ விஸ்ரு’ஜது|
24 Hij antwoordde: Alleen tot de verloren schapen van het huis van Israël ben Ik gezonden.
ததா³ ஸ ப்ரத்யவத³த், இஸ்ராயேல்கோ³த்ரஸ்ய ஹாரிதமேஷாந் விநா கஸ்யாப்யந்யஸ்ய ஸமீபம்’ நாஹம்’ ப்ரேஷிதோஸ்மி|
25 Maar ze kwam naar Hem toe, wierp zich voor Hem neer, en zeide: Heer, help mij.
தத: ஸா நாரீஸமாக³த்ய தம்’ ப்ரணம்ய ஜகா³த³, ஹே ப்ரபோ⁴ மாமுபகுரு|
26 Hij gaf haar ten antwoord: Het is niet goed, het brood der kinderen te nemen, en het voor de hondjes te werpen.
ஸ உக்தவாந், பா³லகாநாம்’ ப⁴க்ஷ்யமாதா³ய ஸாரமேயேப்⁴யோ தா³நம்’ நோசிதம்’|
27 Maar ze zeide: Ja wel, Heer; ook de hondjes eten toch van de kruimels, die van de tafel hunner meesters vallen.
ததா³ ஸா ப³பா⁴ஷே, ஹே ப்ரபோ⁴, தத் ஸத்யம்’, ததா²பி ப்ரபோ⁴ ர்ப⁴ஞ்சாத்³ யது³ச்சி²ஷ்டம்’ பததி, தத் ஸாரமேயா: கா²த³ந்தி|
28 Toen antwoordde Jesus: O vrouw, groot is uw geloof; u geschiede, zoals ge verlangt. Van dat ogenblik af was haar dochter genezen.
ததோ யீஸு²: ப்ரத்யவத³த், ஹே யோஷித், தவ விஸ்²வாஸோ மஹாந் தஸ்மாத் தவ மநோபி⁴லஷிதம்’ ஸித்³ய்யது, தேந தஸ்யா: கந்யா தஸ்மிந்நேவ த³ண்டே³ நிராமயாப⁴வத்|
29 Toen Jesus van daar was vertrokken, kwam Hij aan het meer van Galilea, ging de berg op, en zette Zich daar neer.
அநந்தரம்’ யீஸ²ஸ்தஸ்மாத் ஸ்தா²நாத் ப்ரஸ்தா²ய கா³லீல்ஸாக³ரஸ்ய ஸந்நிதி⁴மாக³த்ய த⁴ராத⁴ரமாருஹ்ய தத்ரோபவிவேஸ²|
30 Daar kwamen grote scharen naar Hem toe, die kreupelen, lammen, blinden, stommen en vele anderen bij zich hadden; men legde ze aan zijn voeten neer, en Hij genas ze.
பஸ்²சாத் ஜநநிவஹோ ப³ஹூந் க²ஞ்சாந்த⁴மூகஸு²ஷ்ககரமாநுஷாந் ஆதா³ய யீஸோ²: ஸமீபமாக³த்ய தச்சரணாந்திகே ஸ்தா²பயாமாஸு: , தத: ஸா தாந் நிராமயாந் அகரோத்|
31 De menigte stond verbaasd bij het zien, hoe stommen spraken, lammen genazen, kreupelen liepen, blinden zagen; en ze verheerlijkten den God van Israël.
இத்த²ம்’ மூகா வாக்யம்’ வத³ந்தி, ஸு²ஷ்ககரா: ஸ்வாஸ்த்²யமாயாந்தி, பங்க³வோ க³ச்ச²ந்தி, அந்தா⁴ வீக்ஷந்தே, இதி விலோக்ய லோகா விஸ்மயம்’ மந்யமாநா இஸ்ராயேல ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ ப³பா⁴ஷிரே|
32 Nu riep Jesus zijn leerlingen bijeen, en sprak: Ik heb medelijden met de schare; want reeds drie dagen zijn ze bij Mij, en ze hebben niets te eten. Ik wil ze dus niet ongespijsd laten gaan, opdat ze onderweg niet bezwijken.
ததா³நீம்’ யீஸு²: ஸ்வஸி²ஷ்யாந் ஆஹூய க³தி³தவாந், ஏதஜ்ஜநநிவஹேஷு மம த³யா ஜாயதே, ஏதே தி³நத்ரயம்’ மயா ஸாகம்’ ஸந்தி, ஏஷாம்’ ப⁴க்ஷ்யவஸ்து ச கஞ்சித³பி நாஸ்தி, தஸ்மாத³ஹமேதாநக்ரு’தாஹாராந் ந விஸ்ரக்ஷ்யாமி, ததா²த்வே வர்த்மமத்⁴யே க்லாம்யேஷு: |
33 Maar de leerlingen zeiden tot Hem: Hoe zullen we ons in een woestijn genoeg brood verschaffen, om zulk een grote menigte te verzadigen?
ததா³ ஸி²ஷ்யா ஊசு: , ஏதஸ்மிந் ப்ராந்தரமத்⁴ய ஏதாவதோ மர்த்யாந் தர்பயிதும்’ வயம்’ குத்ர பூபாந் ப்ராப்ஸ்யாம: ?
34 Jesus zei hun: Hoeveel broden hebt gij? Ze antwoordden: Zeven, en enkele visjes.
யீஸு²ரப்ரு’ச்ச²த், யுஷ்மாகம்’ நிகடே கதி பூபா ஆஸதே? த ஊசு: , ஸப்தபூபா அல்பா: க்ஷுத்³ரமீநாஸ்²ச ஸந்தி|
35 Toen beval Hij het volk, op de grond te gaan zitten.
ததா³நீம்’ ஸ லோகநிவஹம்’ பூ⁴மாவுபவேஷ்டும் ஆதி³ஸ்²ய
36 Hij nam de zeven broden en de vissen, sprak een dankzegging uit, brak ze, en gaf ze aan zijn leerlingen; en de leerlingen gaven ze aan het volk.
தாந் ஸப்தபூபாந் மீநாம்’ஸ்²ச க்³ரு’ஹ்லந் ஈஸ்²வரீயகு³ணாந் அநூத்³ய ப⁴ம்’க்த்வா ஸி²ஷ்யேப்⁴யோ த³தௌ³, ஸி²ஷ்யா லோகேப்⁴யோ த³து³: |
37 Allen aten, en werden verzadigd. En ze verzamelden de overgeschoten brokken: zeven korven vol.
தத: ஸர்வ்வே பு⁴க்த்வா த்ரு’ப்தவந்த: ; தத³வஸி²ஷ்டப⁴க்ஷ்யேண ஸப்தட³லகாந் பரிபூர்ய்ய ஸம்’ஜக்³ரு’ஹு: |
38 Het waren ongeveer vier duizend mannen, die hadden gegeten, behalve nog de vrouwen en kinderen.
தே போ⁴க்தாரோ யோஷிதோ பா³லகாம்’ஸ்²ச விஹாய ப்ராயேண சது: ஸஹஸ்ராணி புருஷா ஆஸந்|
39 En nadat Hij de menigte had heengezonden, ging Hij de boot in, en vertrok naar het gebied van Magadán.
தத: பரம்’ ஸ ஜநநிவஹம்’ விஸ்ரு’ஜ்ய தரிமாருஹ்ய மக்³த³லாப்ரதே³ஸ²ம்’ க³தவாந்|
