Markus 11
1 Toen zij Jerusalem naderden, bij Bétfage en Betánië op de Olijfberg, zond Hij twee van zijn leerlingen vooruit,
Кынд с-ау апропият де Иерусалим ши ау фост лынгэ Бетфаге ши Бетания, ынспре Мунтеле Мэслинилор, Исус а тримис пе дой дин ученичий Сэй
2 en zei tot hen: Gaat naar het dorp, dat tegenover u ligt. Zodra ge daar binnenkomt, zult ge er een veulen vinden vastgebonden, waarop nog geen mens heeft gezeten; maakt het los, en brengt het hier.
ши ле-а зис: „Дучеци-вэ ын сатул динаинтя воастрэ. Ындатэ че вець интра ын ел, вець гэси ун мэгэруш легат, пе каре н-а ынкэлекат ынкэ ничун ом; дезлегаци-л ши адучеци-Ми-л.
3 Zo iemand u zegt: Wat doet ge daar? zegt dan: de Heer heeft het nodig, maar Hij stuurt het dadelijk hier terug.
Дакэ вэ ва ынтреба чинева: ‘Пентру че фачець лукрул ачеста?’ сэ рэспундець: ‘Домнул аре требуинцэ де ел.’ Ши ындатэ ыл ва тримите ынапой аич.”
4 Ze gingen heen, en vonden een veulen, vastgebonden voor de deur buiten op straat; en ze maakten het los.
Ученичий с-ау дус, ау гэсит мэгэрушул легат афарэ, лынгэ о ушэ, ла котитура друмулуй, ши л-ау дезлегат.
5 Enige omstanders zeiden tot hen: Wat hebt ge dat veulen los te maken?
Уний дин чей че стэтяу аколо ле-ау зис: „Че фачець? Де че дезлегаць мэгэрушул ачеста?”
6 Ze antwoordden hun, zoals Jesus hun bevolen had; en men liet ze begaan
Ей ау рэспунс кум ле порунчисе Исус. Ши й-ау лэсат сэ плече.
7 Ze brachten het veulen bij Jesus, en legden er hun mantels op; en Hij zette Zich daarop neer.
Ау адус мэгэрушул ла Исус, шь-ау арункат хайнеле пе ел ши Исус а ынкэлекат пе ел.
8 Nu spreidden velen hun mantels over de weg, en anderen de groene twijgen, die ze op de velden hadden gekapt.
Мулць оамень ышь аштерняу хайнеле пе друм, яр алций пресэрау рамурь пе каре ле тэясерэ де пе кымп.
9 En zij, die voorop gingen en volgden, riepen: Hosanna!
Чей че мерӂяу ынаинте ши чей че веняу дупэ Исус стригау: „Осана! Бинекувынтат есте Чел че вине ын Нумеле Домнулуй!
10 Gezegend die komt in de naam des Heren; Gezegend het rijk van onzen vader David, dat komt; Hosanna in den hogen!
Бинекувынтатэ есте Ымпэрэция каре вине, Ымпэрэция пэринтелуй ностру Давид! Осана ын черуриле пряыналте!”
11 Zo trok Hij Jerusalem en de tempel binnen. En toen Hij alles had afgezien, en het intussen laat was geworden, keerde Hij met de twaalf naar Betánië terug.
Исус а интрат ын Иерусалим ши С-а дус ын Темплу. Дупэ че С-а уйтат ла тоате лукруриле де жур ымпрежур, фииндкэ ера пе ынсерате, а плекат ла Бетания ку чей дойспрезече.
12 Toen zij de volgende dag uit Betánië vertrokken, kreeg Hij honger.
А доуа зи, дупэ че ау ешит дин Бетания, Исус а флэмынзит.
13 Van verre zag Hij een vijgeboom, die in het blad stond: Hij ging er heen, om te zien, of Hij er misschien iets aan kon vinden. Maar toen Hij er bij kwam, vond Hij er niets dan bladeren aan; want het was de tijd der vijgen niet.
А зэрит де департе ун смокин каре авя фрунзе ши а венит сэ вадэ поате ва гэси чева ын ел. С-а апропият де смокин, дар н-а гэсит декыт фрунзе, кэч ну ера ынкэ время смокинелор.
14 En Hij sprak tot hem: Nooit in der eeuwigheid eet iemand nog vruchten van u! Zijn leerlingen hoorden het. (aiōn g165)
Атунч а луат кувынтул ши а зис смокинулуй: „Ын вяк сэ ну май мэнынче нимень род дин тине!” Ши ученичий ау аузит ачесте ворбе. (aiōn g165)
15 Zij kwamen in Jerusalem. Hij ging de tempel binnen, en begon er allen uit te drijven, die in de tempel verkochten en kochten; Hij smeet de tafels der wisselaars en de stoelen der duivenverkopers omver,
Ау ажунс ын Иерусалим ши Исус а интрат ын Темплу. А ынчепут сэ скоатэ афарэ пе чей че виндяу ши кумпэрау ын Темплу; а рэстурнат меселе скимбэторилор де бань ши скаунеле челор че виндяу порумбей.
16 en liet niet toe, dat nog iemand koopwaar door de tempel droeg.
Ши ну лэса пе нимень сэ поарте вреун вас прин Темплу.
17 En Hij leerde aldus: Staat er niet geschreven: "Mijn huis zal heten een huis van gebed voor alle volkeren; maar gij hebt er een rovershol van gemaakt".
Ши-й ынвэца ши зичя: „Оаре ну есте скрис: ‘КасаМя се ва кема о касэ де ругэчуне пентру тоате нямуриле’? Дар войаць фэкут дин еа о пештерэ де тылхарь.”
18 De opperpriesters en schriftgeleerden hoorden het, en zochten een middel om Hem te doden; want ze waren bang voor Hem, daar al het volk in bewondering stond voor zijn leer.
Преоций чей май де сямэ ши кэртурарий, кынд ау аузит кувинтеле ачестя, кэутау кум сэ-Л омоаре, кэч се темяу де Ел, пентру кэ тот нородул ера уймит де ынвэцэтура Луй.
19 Tegen de avond verlieten ze de stad.
Орь де кыте орь се ынсера, Исус ешя дин четате.
20 De volgende morgen kwamen zij langs de vijgeboom, en zagen, dat hij van de wortel af was verdord.
Диминяца, кынд тречяу пе лынгэ смокин, ученичий л-ау вэзут ускат дин рэдэчинь.
21 Petrus herinnerde zich het gebeurde, en sprak tot Hem: Rabbi, zie eens: de vijgeboom, die Gij gevloekt hebt, is verdord.
Петру шь-а адус аминте де челе петрекуте ши а зис луй Исус: „Ынвэцэторуле, уйте кэ смокинул пе каре л-ай блестемат с-а ускат.”
22 Jesus gaf hun ten antwoord: Hebt Godsgeloof!
Исус а луат кувынтул ши ле-а зис: „Авець крединцэ ын Думнезеу!
23 Voorwaar, Ik zeg u: Zo iemand zegt tot deze berg: Hef u op, en werp u in zee; als hij niet twijfelt in zijn hart, maar gelooft, dat er gebeurt wat hij zegt, dan zal het gebeuren.
Адевэратвэ спун кэ, дакэ ва зиче чинева мунтелуй ачестуя: ‘Ридикэ-те ши арункэ-те ын маре’ ши дакэ ну се ва ындои ын инима луй, чи ва креде кэ че зиче се ва фаче, ва авя лукрул черут.
24 Daarom zeg Ik u: Zo gij iets vraagt in het gebed, gelooft dan, dat gij het verkrijgt; en gij zult het verkrijgen.
Де ачея вэ спун кэ, орьчелукру вець чере, кынд вэ ругаць, сэ кредець кэ л-аць ши примит, ши-л вець авя.
25 Maar wanneer gij staat te bidden, en gij iets tegen iemand hebt, vergeeft het dan: opdat uw Vader, die in de hemel is, ook u uw zonden vergeeft.
Ши, кынд стаць ын пичоаре де вэ ругаць, сэ ертацьорьче авець ымпотрива куйва, пентру ка ши Татэл востру, каре есте ын черурь, сэ вэ ерте грешелиле воастре.
Дар дакэну ертаць, нич Татэл востру, каре есте ын черурь, ну вэ ва ерта грешелиле воастре.”
27 Zo kwamen zij weer in Jerusalem terug. En terwijl Hij rondwandelde in de tempel, traden de opperpriesters, schriftgeleerden en oudsten op Hem toe,
С-ау дус дин ноу ын Иерусалим. Ши, пе кынд Се плимба Исус прин Темплу, ау венит ла Ел преоций чей май де сямэ, кэртурарий ши бэтрыний
28 en zeiden tot Hem: Met wat recht doet Gij dit alles; of wie heeft U het recht gegeven, om dit te doen?
ши Й-ау зис: „Ку че путере фачь Ту ачесте лукрурь? Ши чине Ць-а дат путеря ачаста ка сэ ле фачь?”
29 Jesus sprak tot hen: Ook Ik zal U één vraag stellen; zo gij Mij daarop antwoordt, dan zal ook Ik u zeggen, met welk recht Ik dit alles doe.
Исус ле-а рэспунс: „Ам сэ вэ пун ши Еу о ынтребаре. Рэспундеци-Мь ла еа ши апой вэ вой спуне ши Еу ку че путере фак ачесте лукрурь.
30 Was het doopsel van Johannes van de hemel of van de mensen? Antwoordt Mij!
Ботезул луй Иоан веня дин чер орь де ла оамень? Рэспундеци-Мь!”
31 Ze overlegden bij zichzelf: Zo we zeggen: "van de hemel", dan zal Hij antwoorden: waarom hebt gij hem dan niet geloofd?
Ей ынсэ ворбяу астфел ынтре ей: „Дакэ рэспундем: ‘Дин чер’, ва зиче: ‘Дар де че ну л-аць крезут?’
32 Zouden we zeggen: "van de mensen"? …. Maar ze waren bang voor het volk; want allen hielden Johannes voor een echten profeet.
Ши дакэ вом рэспунде: ‘Де ла оамень…’”, се темяу де нород, кэч тоць сокотяу кэ Иоан а фост ын адевэр ун пророк.
33 Ze gaven dus Jesus ten antwoord: We weten het niet. Nu sprak Jesus tot hen: Dan zeg Ik u evenmin, met welk recht Ik dit alles doe.
Атунч ау рэспунс луй Исус: „Ну штим.” Ши Исус ле-а зис: „Нич Еу н-ам сэ вэ спун ку че путере фак ачесте лукрурь.”
