Lukas 24
1 Maar op de eerste dag der week, zeer vroeg in de morgen, gingen ze naar het graf met de specerijen, die ze hadden bereid.
Ni sarihto thung ih ni hmaloe koek, khawnthaw ah, nongpatanawk loe kalah nongpatanawk hoi nawnto, a sak o ih hmuihoihtuinawk to sin o moe, taprong ah caeh o.
2 Ze vonden de steen van het graf op zij gerold;
Taprong ah a phak o naah kamlet ving tangqom kraenghaih thlung to a hnuk o.
3 en toen ze er in waren gegaan, vonden ze het lichaam van den Heer Jesus niet.
Nihcae loe a thungah akun o, toe Angraeng Jesu ih qok to hnu o ai.
4 Terwijl ze nu niet goed wisten, wat ze er van moesten denken, zie, daar stonden twee mannen bij haar in schitterend gewaad.
Nihcae dawnraihaih hoiah oh o nathuem ah, khenah, a aengh kampha kahni angkhuk kami hnetto nihcae taengah angdoet:
5 Toen ze hevig verschrikt het hoofd ter aarde bogen, spraken ze tot haar: Wat zoekt gij den Levende bij de doden?
nihcae loe zit o moe, a mikhmai long ah akuep o, to naah nihnik mah nongpatanawk khaeah, Tikhoe kadueh kaminawk salakah kahing kami na pakrong o loe?
6 Hier is Hij niet; Hij is verrezen. Herinnert u, wat Hij tot u heeft gezegd, toen Hij nog in Galilea was:
Anih loe haeah om ai, angthawk boeh: Kami Capa loe kazae kaminawk ban ah paek o ueloe, thinglam pongah takhing o tih, toe ni thumto naah angthawk let tih, tiah Kalili prae ah a oh naah, ang thuih o ih lok to poek oh, tiah a naa.
7 "De Mensenzoon moet in de handen van zondaars worden overgeleverd en gekruisigd, maar de derde dag zal Hij verrijzen".
8 Nu herinnerden ze zich zijn woorden.
To naah a thuih ih loknawk to nihcae mah panoek o let,
9 Ze gingen heen van het graf, en vertelden dit alles aan al de elf en de overigen.
taprong hoiah amlaem o moe, toah kaom hmuen kawngnawk boih to kami hatlaito hoi kalah kaminawk khaeah a thuih pae o.
10 Het waren Maria Magdalena, Johanna, en Maria van Jakobus; ook de andere vrouwen, die bij haar waren, zeiden hetzelfde aan de apostelen.
Toah kaom nongpatanawk thungah Meri Magdalene, Joanna, Jokob amno Meri hoi nihcae hoi nawnto kaom nongpatanawk athum o, nihcae mah patoeh ih kaminawk khaeah thuih pae o.
11 Maar ze hielden haar woorden voor beuzelpraat, en ze geloofden haar niet.
Toe nihcae mah thuih pae o ih loknawk to amsawn ah poek o pongah, nongpatanawk ih lok to nihcae mah tang pae o ai.
12 Toch stond Petrus op, en liep naar het graf; hij bukte zich voorover, en zag alleen de windsels liggen. Hij ging heen, verbaasd over wat er gebeurd was.
Piter loe angthawk moe, taprong ah cawnh; bih tathuk moe, khet naah, anih ayawhaih puu kahni khue to a hnuk, anih mah to tiah kaom hmuen to hnuk naah dawnrai moe, im ah amlaem.
13 En zie, diezelfde dag waren er twee van hen op weg naar een dorp, Emmaus genaamd, dat zestig stadiën van Jerusalem ligt.
Khenah, to na niah nihcae thung ih kami long hnetto loe, Jerusalem hoiah meng sarihto kangthla, Emmau, tiah kawk ih avang ah caeh hoi.
14 Ze spraken met elkander over al wat er gebeurd was.
A caeh hoi li naah toah kaom hmuen kawngnawk boih to a thuih hoi.
15 Terwijl ze met elkander spraken en van gedachten wisselden, kwam ook Jesus er bij, en ging met hen mee.
Nihnik mah thuih hoi moe, poek hoi li naah, Jesu angmah roe to angzoh moe, nihnik hoi nawnto a caeh.
16 Maar hun ogen waren gesloten, zodat ze Hem niet erkenden.
Toe nihnik mah Anih to panoek hoi han ai ah nihnik ih mik to amtuengsak ai.
17 Hij zei hun: Wat bespreekt gij zo druk met elkaar onderweg? Verdrietig bleven ze staan;
Anih mah nihnik khaeah, Lam na caeh hoi naah tih lok maw na caep hoi moe, palung na set hoi? tiah a naa.
18 en een van hen, die Kléofas heette, gaf Hem ten antwoord: Zijt Gij dan vreemdeling in Jerusalem, dat Gij alleen niet weet, wat daar dezer dagen gebeurd is?
Kleopa, tiah ahmin kaom kami mah anih khaeah, Jerusalem ah angvin ah na oh to mah, vaihi thuem ah kaom hmuen kawng to na panoek ai maw? tiah a naa.
19 Hij zei hun: Wat dan? Ze zeiden Hem: Het betreft Jesus van Názaret, die een profeet was, machtig in werk en in woord, voor God en voor het hele volk,
Anih mah nihnik khaeah, Tih hmuen kawngnawk maw? tiah a naa. Nihnik mah anih khaeah, Nazareth Jesu kawng, anih loe Sithaw hoi kaminawk boih hmaa ah thacakhaih hoiah toksak moe, lok a thuih.
20 en dien onze opperpriesters en oversten ter dood hebben overgeleverd en gekruisigd.
Kalen koek qaima hoi aicae ukkungnawk mah anih to hum hanah paek o, anih loe thinglam pongah takhing o.
21 Wij zelf hadden gehoopt, dat Hij het was, die Israël zou verlossen; maar met dat al is het nu reeds de derde dag, sinds dat alles gebeurd is.
Toe kaicae mah loe anih loe Israel kaminawk akrang kami ni, tiah oephaih ka tawnh o: hae tiah kaom hmuen loe vaihni hoiah loe ni thumto oh boeh.
22 Toch hebben enige vrouwen, die bij ons behoren, ons doen ontstellen. Ze waren in de vroegte bij het graf gekomen,
Ue, khawnthaw ah taprong ah kacaeh, kaicae thung ih thoemto nongpatanawk mah doeh dawn ang rai o sak;
23 en hadden zijn lichaam niet gevonden; maar ze zijn komen zeggen, dat ze een verschijning van engelen hadden gehad, die zeiden, dat Hij leeft.
nihcae mah anih ih qok to hnu o ai, nihcae im ah amlaem o naah, Anih loe hing let boeh, tiah thuikung van kaminawk to ka hnuk o, tiah a thuih o.
24 Daarop zijn sommigen van ons naar het graf gegaan, en hebben alles bevonden, zoals de vrouwen het hadden verteld; maar Hemzelf hebben ze niet gezien.
Kaicae thung ih thoemto kaminawk to taprong ah caeh o, nongpatanawk mah thuih o ih baktih toengah kaom hmuen to a hnuk o: toe Anih to hnu o ai, tiah thuih pae hoi.
25 Nu sprak Hij tot hen: O onverstandigen en tragen van hart, dat gij niet beter gelooft aan al wat de profeten hebben gezegd.
Anih mah nihnik khaeah, Kamthunawk, Tahmaanawk mah thuih o ih loknawk boih tang hanah rai o parai:
26 Moest de Christus dit alles niet lijden, en zó zijn glorie binnengaan?
A lensawkhaih thungah akun hanah, Kri mah hae karai hmuennawk hae tongh mak ai maw? tiah a naa.
27 En te beginnen met Moses en al de profeten, verklaarde Hij hun, wat in heel de Schrift over Hem was voorspeld.
Mosi hoi kamtong tahmaanawk boih mah thuih ih, Cabu thungah kaom Anih kawng thuih koehhaih loknawk boih to nihnik khaeah a thuih pae.
28 Toen ze bij het dorp waren gekomen, waar ze naar toe gingen, hield Hij Zich, alsof Hij verder wilde gaan.
A caeh hoi han ih avang phak hoi tom naah, Anih loe avang to poeng hanah a poek.
29 Maar ze drongen bij Hem aan, en zeiden: Blijf bij ons, want het wordt avond, en de dag is al voorbij. Hij ging dus naar binnen, om bij hen te blijven.
Toe nihnik mah, Kaihnik hoi nawnto om ah: niduem boeh, kho doeh ving boeh, tiah anih to kaang pae hoi. To pongah anih loe nihnik hoi nawnto oh hanah a caeh.
30 Nadat Hij Zich met hen aan tafel had aangelegd, nam Hij het brood, sprak een dankgebed uit, brak het, en reikte het hun toe.
Anih buhcaak hanah nihnik hoi nawnto anghnut naah, takaw to a lak, oephaih lawkthuih moe, a aeh pacoengah, nihnik hanah a paek.
31 Nu gingen hun de ogen open, en herkenden ze Hem. Maar Hij verdween uit hun gezicht.
To naah a mik amtueng hoi moe, Anih to panoek hoi; anih loe nihnik khae hoiah anghmat pae ving.
32 Ze zeiden tot elkander: Brandde ons hart niet in ons, toen Hij onderweg tot ons sprak, en ons de Schriften verklaarde?
Loklam ah anih mah cabu thung ih loknawk aihnik khaeah thuih naah, aihnik ih palung loe hmai mah kang ih baktiah oh roe na ai maw? tiah maeto hoi maeto thuih hoi.
33 Onmiddellijk stonden ze op, en keerden naar Jerusalem terug. Ze vonden er alle elf met hun gezellen bijeen,
Nihnik loe angthawk hoi moe, Jerusalem ah amlaem hoi, toah kami hatlaito hoi nawnto kaom kalah kaminawk to a hnuk hoi,
34 die hun zeiden: De Heer is waarachtig verrezen, en is aan Simon verschenen.
nihnik mah, Angraeng loe angthawk tangtang boeh, Simon khaeah amtueng pae, tiah a thuih hoi.
35 Nu verhaalden ook zij, wat er onderweg was gebeurd, en hoe ze Hem hadden herkend door het breken van het brood.
Nihnik mah loklam ah kaom hmuennawk, takaw a aeh naah Anih panoek hoi haih kawngnawk to nihcae khaeah thuih pae hoi.
36 Terwijl ze nog daarover spraken, stond Hij zelf in hun midden, en zeide hun: Vrede zij u.
To loknawk a thuih o li naah, Jesu angmah roe to nihcae salakah angdoet, nihcae khaeah, Nangcae khaeah monghaih om nasoe, tiah a naa.
37 Ze werden van schrik en vrees bevangen, en meenden een geest te zien.
Toe nihcae mah angpae o, zit o moe, ka hnuk o ih loe pakhra mue, tiah a poek o.
38 Maar Hij sprak tot hen: Waarom zijt gij ontsteld, en waarom komt er twijfel op in uw hart?
Anih mah nihcae khaeah, Tipongah na tasoeh o moe, palunghaenghaih na tawnh o loe?
39 Beziet mijn handen en voeten: Ik ben het zelf. Betast Mij, en ziet toe; want een geest heeft geen vlees en geen beenderen, zoals gij ziet, dat Ik heb.
Ka ban hoi ka khok hae khen oh, kaimah boeh ni: na sui oh loe, khen oh; muithla loe ahuh hoi angan to om ai, toe nang hnuk o ih baktih toengah kai loe ahuh hoi angan ka tawnh, tiah a naa.
40 En bij die woorden toonde Hij hun zijn handen en voeten.
Hae tiah a thuih pacoengah, nihcae khaeah a ban hoi a khok to patuek pae.
41 En toen ze van blijdschap het nog niet geloofden, maar vol verbazing waren, zeide Hij hun: Hebt gij hier iets te eten?
Nihcae loe anghoehaih hoi dawnraihaih hoiah oh o, to tiah kaom hmuen to tang o ai. Jesu mah nihcae khaeah, Caak koi buh na tawnh o maw? tiah a naa.
42 Ze gaven Hem een stuk gebraden vis.
Nihcae mah anih hanah hmai pahaih ih tanga tetta hoi khoiphae maeto paek o.
43 Hij nam het, en at er van voor hun ogen.
Anih mah lak moe, nihcae hma ah caak pae.
44 Hij sprak tot hen: Dit is het, wat Ik tot u heb gesproken, toen Ik nog bij u was: "Alles moet worden vervuld, wat in de Wet van Moses, in Profeten en Psalmen van Mij staat geschreven".
Anih mah nihcae khaeah, Nangcae hoi nawnto ka oh naah, Mosi ih kaalok, Tahmaanawk ih lok, Saam Cabu thungah tarik ih kai kawng loe akoep boih tih, tiah kang thuih o boeh to loe, tiah a naa.
45 Toen verhelderden Hij hun inzicht, zodat ze de Schriften konden verstaan.
Nihcae mah Cabu thung ih loknawk panoek o thai hanah, anih mah nihcae panoekhaih to paongh pae.
46 En Hij zeide hun: Zó staat er geschreven: dat de Christus zou lijden en op de derde dag uit de doden verrijzen;
Nihcae khaeah, Kri loe patangkhang ueloe, ni thumto naah angthawk let tih, tiah tarik ih oh:
47 en dat in zijn Naam bekering tot vergiffenis der zonden zou worden gepreekt aan alle volken, te beginnen bij Jerusalem.
dawnpakhuemhaih hoi zae tahmenhaih kawng to Jerusalem hoiah amtong ueloe, acaeng kaminawk boih khaeah, anih ih ahmin hoiah taphong o tih.
48 Gij zijt de getuigen hiervan.
Nangcae loe hae hmuennawk hnukung ah na oh o.
49 Zie, Ik zend de belofte van mijn Vader over u neer; blijft in de stad, totdat gij bekleed zijt met kracht uit den hogen.
Khenah, Kam Pa lokkamhaih nangcae nuiah kang patoeh: toe ranui bang thacakhaih na hak o ai karoek to, Jerusalem vangpui ah om oh, tiah a naa.
50 Toen leidde Hij hen naar Betánië, hief zijn handen op, en zegende hen.
Anih mah nihcae to Bethany vangpui ah caeh haih, a ban to payangh moe, nihcae to tahamhoihaih a paek.
51 En terwijl Hij ze zegende, scheidde Hij van hen, en werd opgenomen ten hemel.
Nihcae tahamhoihaih paek nathuem ah, van ah lak tahang boeh pongah, nihcae to a caehtaak.
52 Ze aanbaden Hem, en keerden met grote blijdschap naar Jerusalem terug.
Nihcae mah anih to bok o, paroeai anghoehaih hoiah Jerusalem ah amlaem o:
53 En onafgebroken bleven ze God verheerlijken in de tempel.
nihcae loe tempul thungah oh o poe, Sithaw to saphaw o moe, tahamhoihaih paek o. Amen.
