Lukas 17
1 Nog sprak Hij tot zijn leerlingen: Het is onvermijdelijk, dat er ergernissen komen; maar wee hem, door wien ze komen.
| اِتَح پَرَں یِیشُح شِشْیانْ اُواچَ، وِگھْنَیرَوَشْیَمْ آگَنْتَوْیَں کِنْتُ وِگھْنا یینَ گھَٹِشْیَنْتے تَسْیَ دُرْگَتِ رْبھَوِشْیَتِ۔ |
2 Het ware hem beter, dat hem een molensteen om de hals werd gehangen, en hij zó in de zee werd geworpen, dan dat hij aan een dezer kleinen ergernis geeft.
| ایتیشاں کْشُدْرَپْرانِنامْ ایکَسْیاپِ وِگھْنَجَنَناتْ کَنْٹھَبَدّھَپیشَنِیکَسْیَ تَسْیَ ساگَراگادھَجَلے مَجَّنَں بھَدْرَں۔ |
3 Neemt u in acht. Als uw broeder zondigt, berisp hem; en als hij tot inkeer komt, vergeef hem.
| یُویَں سْویشُ ساوَدھاناسْتِشْٹھَتَ؛ تَوَ بھْراتا یَدِ تَوَ کِنْچِدْ اَپَرادھْیَتِ تَرْہِ تَں تَرْجَیَ، تینَ یَدِ مَنَح پَرِوَرْتَّیَتِ تَرْہِ تَں کْشَمَسْوَ۔ |
4 En als hij zevenmaal daags tegen u misdoet en zevenmaal tot u terugkeert, en zegt: Het spijt me: dan moet ge hem vergeven.
| پُنَریکَدِنَمَدھْیے یَدِ سَ تَوَ سَپْتَکرِتْووپَرادھْیَتِ کِنْتُ سَپْتَکرِتْوَ آگَتْیَ مَنَح پَرِوَرْتْیَ مَیاپَرادّھَمْ اِتِ وَدَتِ تَرْہِ تَں کْشَمَسْوَ۔ |
5 En de apostelen zeiden tot den Heer: Vermeerder ons geloof.
| تَدا پْریرِتاح پْرَبھُمْ اَوَدَنْ اَسْماکَں وِشْواسَں وَرْدّھَیَ۔ |
6 En de Heer sprak: Zo gij een geloof hadt als een mosterdzaadje, dan zoudt gij tot deze moerbei zeggen: Trek uw wortels uit, en plant u in zee; en hij zou u gehoorzamen.
| پْرَبھُرُواچَ، یَدِ یُشْماکَں سَرْشَپَیکَپْرَمانو وِشْواسوسْتِ تَرْہِ تْوَں سَمُولَمُتْپاٹِتو بھُوتْوا سَمُدْرے روپِتو بھَوَ کَتھایامْ ایتَسْیامْ ایتَدُڈُمْبَرایَ کَتھِتایاں سَ یُشْماکَماجْناوَہو بھَوِشْیَتِ۔ |
7 Wie van u, die een knecht heeft, ploeger of veehoeder, zal tot hem zeggen. als hij thuis komt van het veld: Kom gauw hier aan tafel?
| اَپَرَں سْوَداسے ہَلَں واہَیِتْوا وا پَشُونْ چارَیِتْوا کْشیتْرادْ آگَتے سَتِ تَں وَدَتِ، ایہِ بھوکْتُمُپَوِشَ، یُشْماکَمْ ایتادرِشَح کوسْتِ؟ |
8 Neen; zal hij niet tot hem zeggen: Maak mijn eten klaar; omgord u, en bedien me, totdat ik klaar ben met eten en drinken; daarna kunt ge zelf eten en drinken?
| وَرَنْچَ پُورْوَّں مَمَ کھادْیَماسادْیَ یاوَدْ بھُنْجے پِوامِ چَ تاوَدْ بَدّھَکَٹِح پَرِچَرَ پَشْچاتْ تْوَمَپِ بھوکْشْیَسے پاسْیَسِ چَ کَتھامِیدرِشِیں کِں نَ وَکْشْیَتِ؟ |
9 Is hij den knecht soms dankbaar, omdat hij deed wat bevolen was?
| تینَ داسینَ پْرَبھوراجْنانُرُوپے کَرْمَّنِ کرِتے پْرَبھُح کِں تَسْمِنْ بادھِتو جاتَح؟ نیتّھَں بُدھْیَتے مَیا۔ |
10 Zo moet ook gij, wanneer gij alles gedaan hebt wat u bevolen is, nog zeggen: We zijn onnutte knechten; we hebben alleen maar gedaan, wat we moesten doen.
| اِتّھَں نِرُوپِتیشُ سَرْوَّکَرْمَّسُ کرِتیشُ سَتْمُ یُویَمَپِیدَں واکْیَں وَدَتھَ، وَیَمْ اَنُپَکارِنو داسا اَسْمابھِرْیَدْیَتْکَرْتَّوْیَں تَنْماتْرَمیوَ کرِتَں۔ |
11 Op zijn reis naar Jerusalem trok Hij langs de grens van Samaria en Galilea heen.
| سَ یِرُوشالَمِ یاتْراں کُرْوَّنْ شومِرونْگالِیلْپْرَدیشَمَدھْیینَ گَچّھَتِ، |
12 Toen Hij zeker dorp binnenging, kwamen Hem tien melaatsen tegemoet. Ze bleven op een afstand staan,
| ایتَرْہِ کُتْرَچِدْ گْرامے پْرَویشَماتْرے دَشَکُشْٹھِنَسْتَں ساکْشاتْ کرِتْوا |
13 en riepen luid: Jesus, Meester, ontferm U onzer.
| دُورے تِشْٹھَنَتَ اُچَّے رْوَکْتُماریبھِرے، ہے پْرَبھو یِیشو دَیَسْواسْمانْ۔ |
14 Toen Hij ze zag, zei Hij hun: Gaat heen, vertoont u aan de priesters. En terwijl ze er heen gingen, werden ze rein.
| تَتَح سَ تانْ درِشْٹْوا جَگادَ، یُویَں یاجَکاناں سَمِیپے سْوانْ دَرْشَیَتَ، تَتَسْتے گَچّھَنْتو روگاتْ پَرِشْکرِتاح۔ |
15 Eén van hen keerde terug, zodra hij zich genezen zag. Met luider stem verheerlijkte hij God;
| تَدا تیشامیکَح سْوَں سْوَسْتھَں درِشْٹْوا پْروچَّیرِیشْوَرَں دھَنْیَں وَدَنْ وْیاگھُٹْیایاتو یِیشو رْگُنانَنُوَدَنْ تَچَّرَنادھوبھُومَو پَپاتَ؛ |
16 en hij viel op zijn aangezicht neer voor zijn voeten, en dankte Hem: en dat was een Samaritaan.
| سَ چاسِیتْ شومِرونِی۔ |
17 Nu nam Jesus het woord, en sprak: Zijn er geen tien gereinigd? Waar zijn de negen anderen?
| تَدا یِیشُرَوَدَتْ، دَشَجَناح کِں نَ پَرِشْکرِتاح؟ تَہْیَنْیے نَوَجَناح کُتْرَ؟ |
18 Heeft men niemand anders terug zien keren, om eer te brengen aan God, dan dezen vreemdeling alleen?
| اِیشْوَرَں دھَنْیَں وَدَنْتَمْ اینَں وِدیشِنَں وِنا کوپْیَنْیو نَ پْراپْیَتَ۔ |
19 En Hij zeide tot hem: Sta op, en ga heen; uw geloof heeft u gered.
| تَدا سَ تَمُواچَ، تْوَمُتّھایَ یاہِ وِشْواسَسْتے تْواں سْوَسْتھَں کرِتَوانْ۔ |
20 De farizeën vroegen Hem: Wanneer komt het koninkrijk Gods? Hij gaf hun ten antwoord: Het koninkrijk Gods komt zonder opzien te verwekken.
| اَتھَ کَدیشْوَرَسْیَ راجَتْوَں بھَوِشْیَتِیتِ پھِرُوشِبھِح پرِشْٹے سَ پْرَتْیُواچَ، اِیشْوَرَسْیَ راجَتْوَمْ اَیشْوَرْیَّدَرْشَنینَ نَ بھَوِشْیَتِ۔ |
21 Men zal niet zeggen: Zie, hier is het; zie, daar is het. Want zie, het koninkrijk Gods is midden onder u.
| اَتَ ایتَسْمِنْ پَشْیَ تَسْمِنْ وا پَشْیَ، اِتِ واکْیَں لوکا وَکْتُں نَ شَکْشْیَنْتِ، اِیشْوَرَسْیَ راجَتْوَں یُشْماکَمْ اَنْتَریواسْتے۔ |
22 Nu sprak Hij tot zijn leerlingen: Er zullen dagen komen, dat gij zult wensen, één der dagen van den Mensenzoon te zien; en gij zult Hem niet zien.
| تَتَح سَ شِشْیانْ جَگادَ، یَدا یُشْمابھِ رْمَنُجَسُتَسْیَ دِنَمیکَں دْرَشْٹُمْ وانْچھِشْیَتے کِنْتُ نَ دَرْشِشْیَتے، اِیدرِکّالَ آیاتِ۔ |
23 Men zal tot u zeggen: Zie, ginds is Hij; zie, hier is Hij. Gaat er niet heen, en loopt niemand na.
| تَداتْرَ پَشْیَ وا تَتْرَ پَشْییتِ واکْیَں لوکا وَکْشْیَنْتِ، کِنْتُ تیشاں پَشْچاتْ ما یاتَ، مانُگَچّھَتَ چَ۔ |
24 Want zoals de bliksem flikkert, en van de ene kant van de hemel naar de andere flitst, zó zal de Mensenzoon er zijn op zijn dag.
| یَتَسْتَڈِدْ یَتھاکاشَیکَدِشْیُدِیَ تَدَنْیامَپِ دِشَں وْیاپْیَ پْرَکاشَتے تَدْوَتْ نِجَدِنے مَنُجَسُونُح پْرَکاشِشْیَتے۔ |
25 Maar eerst moet Hij veel lijden, en verworpen worden door dit geslacht.
| کِنْتُ تَتْپُورْوَّں تینانیکانِ دُحکھانِ بھوکْتَوْیانْییتَدْوَرْتَّمانَلوکَیشْچَ سووَجْناتَوْیَح۔ |
26 En zoals het was in de dagen van Noë, zo zal het ook in de dagen van den Mensenzoon zijn.
| نوہَسْیَ وِدْیَمانَکالے یَتھابھَوَتْ مَنُشْیَسُونوح کالیپِ تَتھا بھَوِشْیَتِ۔ |
27 Men at en dronk, huwde en huwde uit, tot op de dag, dat Noë de ark binnentrad, en de zondvloed kwam en allen verzwolg.
| یاوَتْکالَں نوہو مَہاپوتَں ناروہَدْ آپْلاوِوارْیّیتْیَ سَرْوَّں ناناشَیَچَّ تاوَتْکالَں یَتھا لوکا اَبھُنْجَتاپِوَنْ وْیَوَہَنْ وْیَواہَیَںشْچَ؛ |
28 Of zoals het was in de dagen van Lot: men at en dronk, kocht en verkocht, plantte en bouwde.
| اِتّھَں لوٹو وَرْتَّمانَکالیپِ یَتھا لوکا بھوجَنَپانَکْرَیَوِکْرَیَروپَنَگرِہَنِرْمّانَکَرْمَّسُ پْراوَرْتَّنْتَ، |
29 Maar op de dag, dat Lot uit Sódoma ging, liet God het vuur en zwavel uit de hemel regenen, en verdelgde allen.
| کِنْتُ یَدا لوٹْ سِدومو نِرْجَگامَ تَدا نَبھَسَح سَگَنْدھَکاگْنِورِشْٹِ رْبھُوتْوا سَرْوَّں وْیَناشَیَتْ |
30 Zo zal het ook gaan op de dag, waarop de Mensenzoon verschijnt.
| تَدْوَنْ مانَوَپُتْرَپْرَکاشَدِنیپِ بھَوِشْیَتِ۔ |
31 Wie die dag op het dakterras is en zijn meubels in huis heeft hij dale niet af, om ze mee te nemen; en wie op het veld is, kere niet terug.
| تَدا یَدِ کَشْچِدْ گرِہوپَرِ تِشْٹھَتِ تَرْہِ سَ گرِہَمَدھْیاتْ کِمَپِ دْرَوْیَمانیتُمْ اَوَرُہْیَ نَیتُ؛ یَشْچَ کْشیتْرے تِشْٹھَتِ سوپِ وْیاگھُٹْیَ نایاتُ۔ |
32 Denkt aan de vrouw van Lot.
| لوٹَح پَتْنِیں سْمَرَتَ۔ |
33 Wie zijn leven tracht te redden, zal het verliezen; en wie het verliest, zal het behouden.
| یَح پْرانانْ رَکْشِتُں چیشْٹِشْیَتے سَ پْرانانْ ہارَیِشْیَتِ یَسْتُ پْرانانْ ہارَیِشْیَتِ سَایوَ پْرانانْ رَکْشِشْیَتِ۔ |
34 Ik zeg u: In die nacht zullen er twee op één bed liggen: de een wordt opgenomen, de ander achtergelaten;
| یُشْمانَہَں وَچْمِ تَسْیاں راتْرَو شَیَّیکَگَتَیو رْلوکَیوریکو دھارِشْیَتے پَرَسْتْیَکْشْیَتے۔ |
35 twee zullen er niet de handmolen malen: de een wordt opgenomen, de ander achtergelaten;
| سْتْرِیَو یُگَپَتْ پیشَنِیں وْیاوَرْتَّیِشْیَتَسْتَیوریکا دھارِشْیَتے پَراتْیَکْشْیَتے۔ |
| پُرُشَو کْشیتْرے سْتھاسْیَتَسْتَیوریکو دھارِشْیَتے پَرَسْتْیَکْشْیَتے۔ |
37 Ze antwoordden Hem: Waar, Heer? Hij zei hun: Waar het aas ligt, daar zullen zich ook de gieren verzamelen.
| تَدا تے پَپْرَچّھُح، ہے پْرَبھو کُتْریتّھَں بھَوِشْیَتِ؟ تَتَح سَ اُواچَ، یَتْرَ شَوَسْتِشْٹھَتِ تَتْرَ گرِدھْرا مِلَنْتِ۔ |
