Lukas 14

1 Eens kwam Hij op een sabbat in het huis van een der voornaamsten van de farizeën, om de maaltijd te gebruiken; en men bespiedde Hem.

ଅନନ୍ତରଂ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ଯୀଶୌ ପ୍ରଧାନସ୍ୟ ଫିରୂଶିନୋ ଗୃହେ ଭୋକ୍ତୁଂ ଗତୱତି ତେ ତଂ ୱୀକ୍ଷିତୁମ୍ ଆରେଭିରେ|

2 En zie, daar stond een man voor Hem, die aan waterzucht leed.

ତଦା ଜଲୋଦରୀ ତସ୍ୟ ସମ୍ମୁଖେ ସ୍ଥିତଃ|

3 Jesus nam het woord, en sprak tot de wetgeleerden en farizeën: Mag men op sabbat genezen, of niet?

ତତଃ ସ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାପକାନ୍ ଫିରୂଶିନଶ୍ଚ ପପ୍ରଚ୍ଛ, ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟଂ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ ନ ୱା? ତତସ୍ତେ କିମପି ନ ପ୍ରତ୍ୟୂଚୁଃ|

4 Ze zwegen. Toen raakte Hij hem aan, genas hem, en zond hem heen.

ତଦା ସ ତଂ ରୋଗିଣଂ ସ୍ୱସ୍ଥଂ କୃତ୍ୱା ୱିସସର୍ଜ;

5 Nu sprak Hij tot hen: Wie van u zal zijn zoon of zijn os, die in de put is gevallen, niet aanstonds, ook op de sabbat, er uit trekken?

ତାନୁୱାଚ ଚ ଯୁଷ୍ମାକଂ କସ୍ୟଚିଦ୍ ଗର୍ଦ୍ଦଭୋ ୱୃଷଭୋ ୱା ଚେଦ୍ ଗର୍ତ୍ତେ ପତତି ତର୍ହି ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ତତ୍କ୍ଷଣଂ ସ କିଂ ତଂ ନୋତ୍ଥାପଯିଷ୍ୟତି?

6 Ze wisten hier niets tegen in te brengen.

ତତସ୍ତେ କଥାଯା ଏତସ୍ୟାଃ କିମପି ପ୍ରତିୱକ୍ତୁଂ ନ ଶେକୁଃ|

7 En daar Hij bemerkte, dat de gasten zich de beste plaatsen hadden uitgezocht, sprak Hij hun in een gelijkenis toe:

ଅପରଞ୍ଚ ପ୍ରଧାନସ୍ଥାନମନୋନୀତତ୍ୱକରଣଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ସ ନିମନ୍ତ୍ରିତାନ୍ ଏତଦୁପଦେଶକଥାଂ ଜଗାଦ,

8 Wanneer ge door iemand op een bruiloft zijt uitgenodigd, ga dan niet op de beste plaats zitten. Want misschien is er een door hem uitgenodigd, die voornamer is dan gij.

ତ୍ୱଂ ୱିୱାହାଦିଭୋଜ୍ୟେଷୁ ନିମନ୍ତ୍ରିତଃ ସନ୍ ପ୍ରଧାନସ୍ଥାନେ ମୋପାୱେକ୍ଷୀଃ| ତ୍ୱତ୍ତୋ ଗୌରୱାନ୍ୱିତନିମନ୍ତ୍ରିତଜନ ଆଯାତେ

9 Dan zou hij, die u en hem heeft genodigd, u komen zeggen: Maak plaats voor hem. En ge zoudt vol schaamte de minste plaats moeten innemen.

ନିମନ୍ତ୍ରଯିତାଗତ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟାଯୈତସ୍ମୈ ସ୍ଥାନଂ ଦେହୀତି ୱାକ୍ୟଂ ଚେଦ୍ ୱକ୍ଷ୍ୟତି ତର୍ହି ତ୍ୱଂ ସଙ୍କୁଚିତୋ ଭୂତ୍ୱା ସ୍ଥାନ ଇତରସ୍ମିନ୍ ଉପୱେଷ୍ଟୁମ୍ ଉଦ୍ୟଂସ୍ୟସି|

10 Maar wanneer ge genodigd zijt, ga dan op de minste plaats zitten: opdat uw gastheer u zegt, als hij komt: Vriend, ga hoger op. Dat zal een eer voor u zijn in het oog van al de disgenoten.

ଅସ୍ମାତ୍ କାରଣାଦେୱ ତ୍ୱଂ ନିମନ୍ତ୍ରିତୋ ଗତ୍ୱାଽପ୍ରଧାନସ୍ଥାନ ଉପୱିଶ, ତତୋ ନିମନ୍ତ୍ରଯିତାଗତ୍ୟ ୱଦିଷ୍ୟତି, ହେ ବନ୍ଧୋ ପ୍ରୋଚ୍ଚସ୍ଥାନଂ ଗତ୍ୱୋପୱିଶ, ତଥା ସତି ଭୋଜନୋପୱିଷ୍ଟାନାଂ ସକଲାନାଂ ସାକ୍ଷାତ୍ ତ୍ୱଂ ମାନ୍ୟୋ ଭୱିଷ୍ୟସି|

11 Want wie zich verheft, zal vernederd, en wie zich vernedert, zal verheven worden.

ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ସ୍ୱମୁନ୍ନମଯତି ସ ନମଯିଷ୍ୟତେ, କିନ୍ତୁ ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ସ୍ୱଂ ନମଯତି ସ ଉନ୍ନମଯିଷ୍ୟତେ|

12 En tot zijn gastheer zeide Hij: Wanneer ge een middag- of avondmaal houdt, nodig dan niet uw vrienden of broers, uw bloedverwanten of rijke buren; want misschien nodigen ze u terug, en ge krijgt het vergolden.

ତଦା ସ ନିମନ୍ତ୍ରଯିତାରଂ ଜନମପି ଜଗାଦ, ମଧ୍ୟାହ୍ନେ ରାତ୍ରୌ ୱା ଭୋଜ୍ୟେ କୃତେ ନିଜବନ୍ଧୁଗଣୋ ୱା ଭ୍ରାତୃଗଣୋ ୱା ଜ୍ଞାତିଗଣୋ ୱା ଧନିଗଣୋ ୱା ସମୀପୱାସିଗଣୋ ୱା ଏତାନ୍ ନ ନିମନ୍ତ୍ରଯ, ତଥା କୃତେ ଚେତ୍ ତେ ତ୍ୱାଂ ନିମନ୍ତ୍ରଯିଷ୍ୟନ୍ତି, ତର୍ହି ପରିଶୋଧୋ ଭୱିଷ୍ୟତି|

13 Maar als ge een maaltijd houdt, nodig dan armen, gebrekkigen, kreupelen, blinden.

କିନ୍ତୁ ଯଦା ଭେଜ୍ୟଂ କରୋଷି ତଦା ଦରିଦ୍ରଶୁଷ୍କକରଖଞ୍ଜାନ୍ଧାନ୍ ନିମନ୍ତ୍ରଯ,

14 Dan zult ge gelukkig zijn, omdat ze het u niet kunnen vergelden; want dan zal men het u bij de opstanding der rechtvaardigen vergelden.

ତତ ଆଶିଷଂ ଲପ୍ସ୍ୟସେ, ତେଷୁ ପରିଶୋଧଂ କର୍ତ୍ତୁମଶକ୍ନୁୱତ୍ସୁ ଶ୍ମଶାନାଦ୍ଧାର୍ମ୍ମିକାନାମୁତ୍ଥାନକାଲେ ତ୍ୱଂ ଫଲାଂ ଲପ୍ସ୍ୟସେ|

15 Een der disgenoten, die dit hoorde, sprak tot Hem: Zalig hij, die maaltijd zal houden in het koninkrijk Gods.

ଅନନ୍ତରଂ ତାଂ କଥାଂ ନିଶମ୍ୟ ଭୋଜନୋପୱିଷ୍ଟଃ କଶ୍ଚିତ୍ କଥଯାମାସ, ଯୋ ଜନ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟେ ଭୋକ୍ତୁଂ ଲପ୍ସ୍ୟତେ ସଏୱ ଧନ୍ୟଃ|

16 Maar Hij zei hem: Zeker iemand gaf een groot feestmaal, en nodigde velen uit.

ତତଃ ସ ଉୱାଚ, କଶ୍ଚିତ୍ ଜନୋ ରାତ୍ରୌ ଭେଜ୍ୟଂ କୃତ୍ୱା ବହୂନ୍ ନିମନ୍ତ୍ରଯାମାସ|

17 Tegen het uur van de maaltijd zond hij zijn dienaar, om aan de gasten te zeggen: Komt, want alles staat klaar.

ତତୋ ଭୋଜନସମଯେ ନିମନ୍ତ୍ରିତଲୋକାନ୍ ଆହ୍ୱାତୁଂ ଦାସଦ୍ୱାରା କଥଯାମାସ, ଖଦ୍ୟଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ସର୍ୱ୍ୱାଣି ସମାସାଦିତାନି ସନ୍ତି, ଯୂଯମାଗଚ୍ଛତ|

18 Maar eenparig begonnen allen zich te verontschuldigen. De eerste zei hem: Ik heb een stuk land gekocht, en moet het noodzakelijk gaan zien: ik bid u, verontschuldig me.

କିନ୍ତୁ ତେ ସର୍ୱ୍ୱ ଏକୈକଂ ଛଲଂ କୃତ୍ୱା କ୍ଷମାଂ ପ୍ରାର୍ଥଯାଞ୍ଚକ୍ରିରେ| ପ୍ରଥମୋ ଜନଃ କଥଯାମାସ, କ୍ଷେତ୍ରମେକଂ କ୍ରୀତୱାନହଂ ତଦେୱ ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ମଯା ଗନ୍ତୱ୍ୟମ୍, ଅତଏୱ ମାଂ କ୍ଷନ୍ତୁଂ ତଂ ନିୱେଦଯ|

19 Een ander zei: Ik heb vijf paar ossen gekocht, en ga ze keuren; ik bid u, verontschuldig me.

ଅନ୍ୟୋ ଜନଃ କଥଯାମାସ, ଦଶୱୃଷାନହଂ କ୍ରୀତୱାନ୍ ତାନ୍ ପରୀକ୍ଷିତୁଂ ଯାମି ତସ୍ମାଦେୱ ମାଂ କ୍ଷନ୍ତୁଂ ତଂ ନିୱେଦଯ|

20 Weer een ander zei: Ik heb een vrouw gehuwd, en kan dus niet komen.

ଅପରଃ କଥଯାମାସ, ୱ୍ୟୂଢୱାନହଂ ତସ୍ମାତ୍ କାରଣାଦ୍ ଯାତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋମି|

21 De dienaar kwam thuis, en boodschapte het aan zijn heer. Toen werd de heer des huizes vergramd, en hij sprak tot zijn dienaar: Spoed u naar de pleinen en straten der stad, en breng de armen en gebrekkigen, de blinden en kreupelen hier binnen.

ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ଦାସୋ ଗତ୍ୱା ନିଜପ୍ରଭୋଃ ସାକ୍ଷାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱୱୃତ୍ତାନ୍ତଂ ନିୱେଦଯାମାସ, ତତୋସୌ ଗୃହପତିଃ କୁପିତ୍ୱା ସ୍ୱଦାସଂ ୱ୍ୟାଜହାର, ତ୍ୱଂ ସତ୍ୱରଂ ନଗରସ୍ୟ ସନ୍ନିୱେଶାନ୍ ମାର୍ଗାଂଶ୍ଚ ଗତ୍ୱା ଦରିଦ୍ରଶୁଷ୍କକରଖଞ୍ଜାନ୍ଧାନ୍ ଅତ୍ରାନଯ|

22 De dienaar zei: Heer, er is gedaan wat ge bevolen hebt; en nog is er plaats.

ତତୋ ଦାସୋଽୱଦତ୍, ହେ ପ୍ରଭୋ ଭୱତ ଆଜ୍ଞାନୁସାରେଣାକ୍ରିଯତ ତଥାପି ସ୍ଥାନମସ୍ତି|

23 Nu sprak de heer tot zijn dienaar: Ga uit naar wegen en heggen, en dwing ze, om binnen te komen; want mijn huis moet vol zijn.

ତଦା ପ୍ରଭୁଃ ପୁନ ର୍ଦାସାଯାକଥଯତ୍, ରାଜପଥାନ୍ ୱୃକ୍ଷମୂଲାନି ଚ ଯାତ୍ୱା ମଦୀଯଗୃହପୂରଣାର୍ଥଂ ଲୋକାନାଗନ୍ତୁଂ ପ୍ରୱର୍ତ୍ତଯ|

24 Ik zeg u: Niet één van die mannen, die waren genodigd, zal van mijn feestmaal genieten.

ଅହଂ ଯୁଷ୍ମଭ୍ୟଂ କଥଯାମି, ପୂର୍ୱ୍ୱନିମନ୍ତ୍ରିତାନମେକୋପି ମମାସ୍ୟ ରାତ୍ରିଭୋଜ୍ୟସ୍ୟାସ୍ୱାଦଂ ନ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟତି|

25 Toen eens een talrijke menigte Hem volgde, keerde Hij Zich om, en sprak tot hen:

ଅନନ୍ତରଂ ବହୁଷୁ ଲୋକେଷୁ ଯୀଶୋଃ ପଶ୍ଚାଦ୍ ୱ୍ରଜିତେଷୁ ସତ୍ସୁ ସ ୱ୍ୟାଘୁଟ୍ୟ ତେଭ୍ୟଃ କଥଯାମାସ,

26 Zo iemand tot Mij komt, en zijn vader niet haat, zijn moeder, zijn vrouw en kinderen, zijn broers en zusters, ja zelfs zijn eigen leven, hij kan mijn leerling niet zijn.

ଯଃ କଶ୍ଚିନ୍ ମମ ସମୀପମ୍ ଆଗତ୍ୟ ସ୍ୱସ୍ୟ ମାତା ପିତା ପତ୍ନୀ ସନ୍ତାନା ଭ୍ରାତରୋ ଭଗିମ୍ୟୋ ନିଜପ୍ରାଣାଶ୍ଚ, ଏତେଭ୍ୟଃ ସର୍ୱ୍ୱେଭ୍ୟୋ ମଯ୍ୟଧିକଂ ପ୍ରେମ ନ କରୋତି, ସ ମମ ଶିଷ୍ୟୋ ଭୱିତୁଂ ନ ଶକ୍ଷ୍ୟତି|

27 En wie zijn kruis niet opneemt, en Mij niet volgt, kan mijn leerling niet zijn.

ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ସ୍ୱୀଯଂ କ୍ରୁଶଂ ୱହନ୍ ମମ ପଶ୍ଚାନ୍ନ ଗଚ୍ଛତି, ସୋପି ମମ ଶିଷ୍ୟୋ ଭୱିତୁଂ ନ ଶକ୍ଷ୍ୟତି|

28 Want wie van u, die een toren wil bouwen, gaat niet eerst de kosten zitten berekenen, of hij wel de middelen bezit, om het werk te voltooien.

ଦୁର୍ଗନିର୍ମ୍ମାଣେ କତିୱ୍ୟଯୋ ଭୱିଷ୍ୟତି, ତଥା ତସ୍ୟ ସମାପ୍ତିକରଣାର୍ଥଂ ସମ୍ପତ୍ତିରସ୍ତି ନ ୱା, ପ୍ରଥମମୁପୱିଶ୍ୟ ଏତନ୍ନ ଗଣଯତି, ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟ ଏତାଦୃଶଃ କୋସ୍ତି?

29 Anders zou hij misschien wel de grondslag leggen, maar niet af kunnen bouwen. Dan zouden allen, die het zagen, hem uit gaan lachen,

ନୋଚେଦ୍ ଭିତ୍ତିଂ କୃତ୍ୱା ଶେଷେ ଯଦି ସମାପଯିତୁଂ ନ ଶକ୍ଷ୍ୟତି,

30 en zeggen: Die man is begonnen te bouwen, en is blijven steken.

ତର୍ହି ମାନୁଷୋଯଂ ନିଚେତୁମ୍ ଆରଭତ ସମାପଯିତୁଂ ନାଶକ୍ନୋତ୍, ଇତି ୱ୍ୟାହୃତ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱେ ତମୁପହସିଷ୍ୟନ୍ତି|

31 Of welke koning, die een anderen koning de oorlog gaat aandoen, zit niet eerst te overleggen, of hij met tienduizend man het hoofd kan bieden aan hem, die met twintigduizend man op hem afkomt?

ଅପରଞ୍ଚ ଭିନ୍ନଭୂପତିନା ସହ ଯୁଦ୍ଧଂ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଉଦ୍ୟମ୍ୟ ଦଶସହସ୍ରାଣି ସୈନ୍ୟାନି ଗୃହୀତ୍ୱା ୱିଂଶତିସହସ୍ରେଃ ସୈନ୍ୟୈଃ ସହିତସ୍ୟ ସମୀପୱାସିନଃ ସମ୍ମୁଖଂ ଯାତୁଂ ଶକ୍ଷ୍ୟାମି ନ ୱେତି ପ୍ରଥମଂ ଉପୱିଶ୍ୟ ନ ୱିଚାରଯତି ଏତାଦୃଶୋ ଭୂମିପତିଃ କଃ?

32 Zo niet, dan zendt hij een gezantschap, terwijl de ander nog ver af is, en vraagt om de vrede.

ଯଦି ନ ଶକ୍ନୋତି ତର୍ହି ରିପାୱତିଦୂରେ ତିଷ୍ଠତି ସତି ନିଜଦୂତଂ ପ୍ରେଷ୍ୟ ସନ୍ଧିଂ କର୍ତ୍ତୁଂ ପ୍ରାର୍ଥଯେତ|

33 Zo ook kan dus niemand van u mijn leerling zijn, die geen afstand doet van al wat hij bezit.

ତଦ୍ୱଦ୍ ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟେ ଯଃ କଶ୍ଚିନ୍ ମଦର୍ଥଂ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ୱଂ ହାତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି ସ ମମ ଶିଷ୍ୟୋ ଭୱିତୁଂ ନ ଶକ୍ଷ୍ୟତି|

34 Het zout is dus goed; maar als het zout zelf smakeloos is geworden, waar zal men het dan mee zouten?

ଲୱଣମ୍ ଉତ୍ତମମ୍ ଇତି ସତ୍ୟଂ, କିନ୍ତୁ ଯଦି ଲୱଣସ୍ୟ ଲୱଣତ୍ୱମ୍ ଅପଗଚ୍ଛତି ତର୍ହି ତତ୍ କଥଂ ସ୍ୱାଦୁଯୁକ୍ତଂ ଭୱିଷ୍ୟତି?

35 Dan deugt het noch voor het land noch voor de mesthoop; men gooit het weg. Wie oren heeft om te horen, hij hore.

ତଦ ଭୂମ୍ୟର୍ଥମ୍ ଆଲୱାଲରାଶ୍ୟର୍ଥମପି ଭଦ୍ରଂ ନ ଭୱତି; ଲୋକାସ୍ତଦ୍ ବହିଃ କ୍ଷିପନ୍ତି| ଯସ୍ୟ ଶ୍ରୋତୁଂ ଶ୍ରୋତ୍ରେ ସ୍ତଃ ସ ଶୃଣୋତୁ|