Klaagliederen 5
1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
Béshimizgha chüshkenlerni ésingge keltürgeysen, i Perwerdigar; Qara, bizning reswachiliqta qalghinimizni neziringge alghaysen!
2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
Mirasimiz yatlargha, Öylirimiz yaqa yurtluqlargha tapshuruldi.
3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
Biz yétim-yésirler, atisizlar bolup qalduq; Anilirimizmu tul qaldi.
4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
Ichidighan suni sétiwélishimiz kérek; Otunni peqet pulgha alghili bolidu.
5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
Bizni qoghlighuchilar tap basturup kéliwatidu; Halsirap, héch aram tapalmaymiz.
6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
Jan saqlighudek bir chishlem nanni dep, Misir hem Asuriyege qol bérip boysun’ghanmiz.
7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
Ata-bowilirimiz gunah sadir qilip dunyadin ketti; Biz bolsaq, ularning qebihlikining jazasini kötürüshke qalduq.
8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
Üstimizdin höküm sürgüchiler qullardur; Bizni ularning qolidin azad qilghuchi yoqtur.
9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
Dalada qilich tüpeylidin, Nénimizni tépishqa jénimizni tewekkul qilmaqtimiz.
10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
Térimiz tonurdek qiziq, Achliq tüpeylidin qizitma bizni basmaqta.
11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
Zionda ayallar, Yehuda sheherliride pak qizlar ayagh asti qilindi.
12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
Emirler qolidin dargha ésip qoyuldi; Aqsaqallarning hörmiti héch qilinmidi.
13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
Yash yigitler yarghunchaqta japa tartmaqta, Oghul balilirimiz otun yüklerni yüdüp deldengship mangmaqta.
14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
Aqsaqallar sheher derwazisida olturmas boldi; Yigitler neghme-nawadin qaldi.
15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
Shad-xuramliq könglimizdin ketti, Ussul oynishimiz matemge aylandi.
16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
Béshimizdin taj yiqildi; Halimizgha way! Chünki biz gunah sadir qilduq!
17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
Buning tüpeylidin yüreklirimiz mujuldi; Bular tüpeylidin közlirimiz qarangghulashti —
18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
— Zion téghigha qarap közlirimiz qarangghulashti, Chünki u chölderep ketti, Chilböre uningda paylap yürmekte.
19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
Sen, i Perwerdigar, menggüge höküm sürisen; Texting dewrdin-dewrge dawamlishidu.
20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
Sen némishqa bizni daim untuysen? Némishqa shunche uzun’ghiche bizdin waz kéchisen?
21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
Bizni yéninggha qayturghaysen, i Perwerdigar! Shundaq bolghanda biz qaytalaymiz! Künlirimizni qedimkidek eslige keltürgeysen,
22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
— Eger sen bizni mutleq chetke qaqmighan bolsang, Eger bizdin cheksiz ghezeplenmigen bolsang!
