Klaagliederen 5
1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
Ao Awurade, kae deɛ aba yɛn so; hwɛ, na hunu yɛn animguaseɛ.
2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
Wɔadane yɛn agyapadeɛ ama ahɔhoɔ, wɔde yɛn afie ama ananafoɔ.
3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
Yɛayɛ nwisiaa na yɛnni agyanom, yɛn maamenom ayɛ sɛ akunafoɔ.
4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
Ɛsɛ sɛ yɛtɔ nsuo a yɛnom; yɛbɛnya nnyina a, gye sɛ yɛtɔ.
5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
Wɔn a wɔtaa yɛn no abɛn yɛn pɛɛ; Yɛabrɛ na yɛnnya ahomegyeɛ.
6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
Yɛde yɛn ho maa Misraim ne Asiria sɛdeɛ yɛbɛnya aduane a ɛbɛso yɛn.
7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
Yɛn agyanom yɛɛ bɔne, na wɔnni hɔ bio, na yɛn na wɔn asotwe abɛda yɛn so.
8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
Nkoa di yɛn so, na obiara nni hɔ a ɔbɛgye yɛn afiri wɔn nsam.
9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
Yɛde yɛn nkwa bɔ afɔdeɛ de pɛ yɛn anoduane, akofena a ɛwɔ ɛserɛ so no enti.
10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
Yɛn honam adɔ sɛ fononoo. Ɛkɔm ama huraeɛ abɔ yɛn.
11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
Wɔato mmaa monnaa wɔ Sion, ne mmaabunu a wɔwɔ Yuda nkuro so.
12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
Wɔkyekyere mmapɔmma nsa na wɔasɛn wɔn; wɔmmfa anidie mma mpanimfoɔ.
13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
Mmeranteɛ yɛ adwuma den wɔ ayuoyammoɔ so; na mmerantewaa nan toto wɔ nnyina duruduru ase.
14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
Mpanimfoɔ ntena kuropɔn apono ano bio; mmeranteɛ agyae wɔn nnwontoɔ.
15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
Ahosɛpɛ afiri yɛn akoma mu; yɛn asa adane agyaadwotwa.
16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
Ahenkyɛ afiri yɛn tiri so. Yɛn ara, yɛnnue sɛ yɛayɛ bɔne!
17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
Yei enti yɛn akoma atɔ piti, yeinom enti yɛn ani so ayɛ kusuu
18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
wɔ Sion bepɔ a ada mpan na sakraman nenam soɔ no enti.
19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
Wo, Ao Awurade, di ɔhene afebɔɔ; wʼahennwa firi awoɔ ntoatoasoɔ kɔsi awoɔ ntoatoasoɔ.
20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
Adɛn enti na wo werɛ firi yɛn daa yi? Adɛn enti na wagya yɛn mmerɛ tenten mu yi?
21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
Ka yɛn bata wo ho bio, Ao, Awurade, na yɛatumi aba wo nkyɛn; yɛ yɛn nna foforɔ sɛ tete no
22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
agye sɛ wapo yɛn koraa anaa sɛ wo bo afu yɛn mmorosoɔ.
