< Klaagliederen 5 >
1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
Ten en mente, oh Señor, lo que nos ha llegado; toma nota y ve nuestra vergüenza.
2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
Nuestra herencia se entrega a los hombres extranjeros, nuestras casas a aquellos que no son nuestros compatriotas.
3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
Somos hijos sin padres, nuestras madres son como viudas.
4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
Pagamos dinero por un vaso de agua, obtenemos nuestra madera por un precio.
5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
Nuestros atacantes están sobre nuestros cuellos; vencidos con cansancio, no tenemos descanso.
6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
Hemos dado nuestras manos a los egipcios y a los asirios para que podamos tener suficiente pan.
7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
Nuestros padres fueron pecadores y están muertos; y el peso de su maldad está sobre nosotros.
8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
Los siervos gobiernan sobre nosotros, y no hay nadie que nos libere de sus manos.
9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
Ponemos nuestras vidas en peligro para obtener nuestro pan, enfrentándonos a la espada del desierto.
10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
Nuestra piel se calienta como un horno, debido a la fiebre que nos causa la necesidad de alimentos.
11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
Tomaron por la fuerza a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá.
12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
Los príncipes fueron colgados de las manos; los rostros de los ancianos no fueron honrados.
13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
Los jóvenes trituraban el grano y los niños caían bajo el peso de la leña.
14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
Los ancianos ya no están sentados en la puerta, y la música de los jóvenes ha llegado a su fin.
15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
El gozo de nuestros corazones ha terminado; Nuestro baile se transforma en dolor.
16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
La corona ha sido quitada de nuestra cabeza; el dolor es nuestro, porque somos pecadores.
17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
Por esto nuestros corazones son débiles; por estas cosas nuestros ojos son oscuros;
18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
Por la montaña de Sión que es una ruina; los chacales van y vienen.
19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
Tú, oh Señor, estás sentado como Rey para siempre; El asiento de tu poder es de generación en generación.
20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
¿Por qué te olvidarás de nosotros para siempre? ¿Por qué has estado alejado de nosotros durante tanto tiempo?
21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
Haz que volvamos a ti, Señor, y volveremos; Renueva nuestros días como en el pasado.
22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
Pero nos has rechazado por completo; Estás lleno de ira contra nosotros.