Klaagliederen 5
1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
Rabbiyow, bal xusuuso wixii nagu soo degay. Ka fiirso oo bal eeg caydii nalagu caayay.
2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
Dhaxalkayagii waxaa helay shisheeyayaal. Guryahayagiina waxaa iska qaatay ajnabiyo.
3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
Waxaannu nahay agoommo, aabbayaal ma lihin, Oo hooyooyinkayana carmallay noqdeen
4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
Biyahayagii lacag baannu ku cabnay, Oo qoryahayagiina waa nalaga iibiyey.
5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
Kuwii na eryanayayna way na gaadheen, Waannu daalan nahay oo nasasho ma lihin.
6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
Waxaannu gacanta u dhiibannay Masriyiinta Iyo reer Ashuur si aannu kibis uga dheregno.
7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
Aabbayaashayo waa dembaabeen, mana joogaan, Oo annagaa xumaatooyinkoodii xambaarannay.
8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
Addoommaa noo taliya, Oo mid gacantooda naga samatabbixiyaana ma jiro,
9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
Waxaannu kibistayada ku helnaa naftayadoo aan biimayno, Waana seefta cidlada aawadeed.
10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
Haraggayagii wuxuu u madoobaaday sidii foorno oo kale, Waana kulaylkii abaarta daraaddiis.
11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
Naagihii Siyoon dhexdeedaa lagu kufsaday, Hablihii bikradaha ahaana magaalooyinka dalka Yahuudah waa lagu kufsaday.
12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
Amiirradii gacmahoodaa lagu deldelay, Oo odayaashiina lama sharfin.
13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
Barbaarradii dhagaxshiidkay qaadeen, Oo carruurtiina rarkii qoryaha bay la kufeen.
14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
Odayaashii iridday ka joogsadeen, Oo barbaarradiina muusikadoodii farahay ka qaadeen.
15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
Farxaddii qalbigayagay ka dhammaatay, Oo cayaartayadiina baroorashay u rogmatay.
16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
Taajkii madaxayaguu ka dhacay. Annagaa iska hoognay, waayo, waannu dembaabnay!
17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
Taas darteed qalbigayagu wuu itaal darnaaday. Oo waxyaalahaas aawadoodna indhahayagii way arag darnaayeen.
18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
Maxaa yeelay, Buur Siyoon waa cidlowday, Oo dawacooyin baa ku dul socda.
19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
Rabbiyow, weligaaba sida boqor baad u fadhidaa, Oo carshigaaguna ab ka ab buu waaraa.
20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
Haddaba bal maxaad weligaaba noo illowdaa, Oo maxaad wakhti dheer noo dayrisaa?
21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
Rabbiyow, xaggaaga noo soo celi, oo waannu soo noqon doonnaa. Maalmahayagana sida kuwii hore oo kale nooga dhig.
22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
Laakiinse dhammaantayoba waad na diidday. Oo aad baad noogu cadhootay.
