Klaagliederen 5
1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
Rangarirai Jehovha, zvakatiwira; tarirai, mugoona kunyadziswa kwedu.
2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
Nhaka yedu yakapiwa kuvatorwa, misha yedu kumabvakure.
3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
Tava nherera, hatina vabereki, vanamai vedu sechirikadzi.
4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
Tinofanira kutenga mvura yatinonwa; huni dzedu dzinongowanikwa chete nomutengo.
5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
Avo vanotidzinganisa vari pedyo pedyo; taneta uye hatina zororo.
6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
Takazviisa pasi peIjipiti neAsiria, kuti tiwane chingwa chakakwana.
7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
Madzibaba edu akatadza uye vakafa, uye tava kurangwa nokuda kwavo.
8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
Varanda vanotitonga, uye hapana angatisunungura kubva pamaoko avo.
9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
Tinowana chingwa chedu nokuisa upenyu hwedu munjodzi, nokuda kwomunondo murenje.
10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
Ganda redu rava kupisa sechoto, nokuda kwokupisa kwenzara.
11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
Vakachinya vakadzi muZioni, mhandara, mumaguta eJudha.
12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
Machinda akasungirirwa namaoko avo; vakuru havakudzwi.
13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
Majaya anoshanda paguyo; vakomana vanotatarika vakatakura mitoro yehuni.
14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
Vakuru vakabva pasuo reguta; majaya akarega kuimba kwavo.
15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
Mufaro mumwoyo medu waguma; kutamba kwedu kwapinduka kukava kuchema.
16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
Korona yawa kubva pamusoro wedu. Tine nhamo isu, nokuti takatadza!
17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
Nokuda kwaizvozvi mwoyo yedu yapera simba, nokuda kwezvinhu izvi meso edu otadza kuona,
18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
nokuti Gomo reZioni rava dongo, makava ofambamo.
19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
Imi Jehovha, munotonga nokusingaperi; chigaro chenyu choushe chiripo kuzvizvarwa zvose.
20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
Sei muchigara muchitikanganwa? Sei muchitikanganwa kwenguva yakareba kudai?
21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
Tidzoserei kwamuri, Jehovha, kuti tigodzoka; vandudzai mazuva edu senguva yekare,
22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
kana musina kutiramba zvachose kana kutitsamwira zvikuru kwazvo.
