Klaagliederen 5
1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
Lembra-te, SENHOR, do que tem nos acontecido; presta atenção e olha nossa humilhação.
2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
Nossa herança passou a ser de estrangeiros, nossas casas de forasteiros.
3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
Órfãos somos sem pai, nossas mães são como viúvas.
4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
Bebemos nossa água por dinheiro; nossa lenha temos que pagar.
5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
Perseguição sofremos sobre nossos pescoços; estamos cansados, mas não temos descanso.
6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
Nós nos rendemos aos egípcios e aos assírios para nos saciarmos de pão.
7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
Nossos pais pecaram, e não existem mais; porém nós levamos seus castigos.
8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
Servos passaram a nos dominar; ninguém há que [nos] livre de suas mãos.
9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
Com risco de vida trazemos nosso pão, por causa da espada do deserto.
10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
Nossa pele se tornou negra como um forno, por causa do ardor da fome.
11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
Abusaram das mulheres em Sião, das virgens nas cidades de Judá.
12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
Os príncipes foram enforcados por sua mãos; não respeitaram as faces dos velhos.
13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
Levaram os rapazes para moer, e os moços caíram debaixo da lenha [que carregavam].
14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
Os anciãos deixaram de [se sentarem] junto as portas, os rapazes de suas canções.
15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
Acabou a alegria de nosso coração; nossa dança se tornou em luto.
16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
Caiu a coroa de nossa cabeça; ai agora de nós, porque pecamos.
17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
Por isso nosso coração ficou fraco, por isso nossos olhos escureceram;
18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
Por causa do monte de Sião, que está desolado; raposas andam nele.
19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
Tu, SENHOR, permanecerás para sempre; [e] teu trono de geração após geração.
20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
Por que te esquecerias de nós para sempre e nos abandonarias por tanto tempo?
21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
Converte-nos, SENHOR, a ti, e seremos convertidos; renova o nossos dias como antes;
22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
A não ser que tenhas nos rejeitado totalmente, e estejas enfurecido contra nós ao extremo.
