Klaagliederen 5
1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
Jjukira Ayi Mukama ekitutuuseeko. Tunula olabe ennaku yaffe.
2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
Omugabo gwaffe guweereddwa bannamawanga, n’amaka gaffe gatwaliddwa abatali ba mu nnyumba.
3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
Tufuuse bamulekwa abatalina bakitaabwe, ne bannyaffe bafuuse bannamwandu.
4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
Tusasulira amazzi ge tunywa; n’enku tuteekwa okuzigula.
5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
Abatucocca batugobaganya; tukooye ate nga tetulina wa kuwummulira.
6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
Twakola endagaano ne Misiri n’Abasuuli okutufuniranga ku mmere.
7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
Bajjajjaffe baayonoona, ne bafa, naye tubonerezebwa olw’ebikolwa byabwe ebitaali bya butuukirivu.
8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
Abaddu be batufuga, tewali n’omu ayinza okutulokola mu mukono gwabwe.
9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
Tuba kumpi n’okuttibwa nga tunoonya emmere, olw’ekitala ekiri mu ddungu.
10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
Olususu lwaffe luddugadde ng’enziro olw’enjala ennyingi.
11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
Abakyala ba Sayuuni, n’abawala embeerera ab’omu bibuga bya Yuda bakwatiddwa olw’amaanyi.
12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
Abalangira bawanikibbwa baleebeetera ku mikono gyabwe n’abakadde tewali abassaamu kitiibwa.
13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
Abavubuka bawalirizibwa okusa emmere ku jjinja ne ku lubengo, n’abalenzi batagala nga beetisse entuumu z’enku.
14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
Abakadde tebakyatuula mu wankaaki w’ekibuga, n’abavubuka tebakyayimba.
15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
Emitima gyaffe tegikyasanyuka, n’okuzina kwaffe kufuuse kukungubaga.
16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
Engule egudde okuva ku mitwe gyaffe. Zitusanze kubanga twonoonye!
17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
Emitima gyaffe kyegivudde gizirika, era n’amaaso gaffe kyegavudde gayimbaala.
18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
Olw’okuba nga olusozi Sayuuni lulekeddwa nga lwereere, ebibe kyebivudde bitambulirako.
19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
Ggwe, Ayi Mukama obeerera ennaku zonna; entebe yo ey’obwakabaka ya mirembe na mirembe.
20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
Lwaki otwelabiririra ddala okumala ennaku ezo zonna? Tuddiremu, Ayi Mukama, tudde gy’oli.
21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
Tukomyewo gy’oli Ayi Mukama, otuzze buggya ng’edda;
22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
wabula ng’otusuulidde ddala, era ng’otusunguwalidde nnyo nnyini obutayagala na kutuddiramu.
