Klaagliederen 5
1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
Ingatlah, ya TUHAN, apa yang terjadi atas kami, pandanglah dan lihatlah akan kehinaan kami.
2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
Milik pusaka kami beralih kepada orang lain, rumah-rumah kami kepada orang asing.
3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
Kami menjadi anak yatim, tak punya bapa, dan ibu kami seperti janda.
4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
Air kami kami minum dengan membayar, kami mendapat kayu dengan bayaran.
5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
Kami dikejar dekat-dekat, kami lelah, bagi kami tak ada istirahat.
6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
Kami mengulurkan tangan kepada Mesir, dan kepada Asyur untuk menjadi kenyang dengan roti.
7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
Bapak-bapak kami berbuat dosa, mereka tak ada lagi, dan kami yang menanggung kedurjanaan mereka.
8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
Pelayan-pelayan memerintah atas kami; yang melepaskan kami dari tangan mereka tak ada.
9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
Dengan bahaya maut karena serangan pedang di padang gurun, kami harus mengambil makanan kami.
10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
Kulit kami membara laksana perapian, karena nyerinya kelaparan.
11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
Mereka memperkosa wanita-wanita di Sion dan gadis-gadis di kota-kota Yehuda.
12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
Pemimpin-pemimpin digantung oleh tangan mereka, para tua-tua tidak dihormati.
13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
Pemuda-pemuda harus memikul batu kilangan, anak-anak terjatuh karena beratnya pikulan kayu.
14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
Para tua-tua tidak berkumpul lagi di pintu gerbang, para teruna berhenti main kecapi.
15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
Lenyaplah kegirangan hati kami, tari-tarian kami berubah menjadi perkabungan.
16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
Mahkota telah jatuh dari kepala kami. Wahai kami, karena kami telah berbuat dosa!
17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
Karena inilah hati kami sakit, karena inilah mata kami jadi kabur:
18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
karena bukit Sion yang tandus, di mana anjing-anjing hutan berkeliaran.
19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
Engkau, ya TUHAN, bertakhta selama-lamanya, takhta-Mu tetap dari masa ke masa!
20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
Mengapa Engkau melupakan kami selama-lamanya, meninggalkan kami demikian lama?
21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
Bawalah kami kembali kepada-Mu, ya TUHAN, maka kami akan kembali, baharuilah hari-hari kami seperti dahulu kala!
22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
Atau, apa Engkau sudah membuang kami sama sekali? Sangat murkakah Engkau terhadap kami?
