Klaagliederen 5
1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
Lagipem koma, O Yahweh, ti napasamak kadakami. Kitaem ti pannakaibabainmi.
2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
Naiteden kadagiti ganggannaet dagiti tawidmi; naiteden kadagiti sangsangaili dagiti balbalaymi.
3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
Nagbalinkamin a bastardo, ta awanen dagiti ammami, ken kasla nabalon dagiti innami.
4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
Pirak ti katukad dagiti danum nga inumenmi, ken mailakon kadakami dagiti kayomi.
5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
Kamkamatendakami dagiti kabusormi; asidegdan ket uraymi la marikna ti angesda kadagiti teltelmi. Nabannogkamin; awan inanami.
6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
Inggaw-atmi dagiti imami kadagiti taga-Egipto ken kadagiti taga-Asiria tapno ikkandakami iti taraonmi.
7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
Nagbasol dagiti ammami, ngem awandan, ket dakami ti aglaklak-am kadagiti basolda.
8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
Iturturayandakami dagiti tagabu, ket awan mangispal kadakami manipud kadagiti imada.
9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
Ipuspustami ti biagmi tapno maalami ti tinapaymi iti sangoanan ti kampilan ti let-ang.
10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
Ti kudilmi ket maiyarig iti maysa a pogon, a nakabarbara gapu iti bisin.
11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
Indaddadanesda dagiti babbai iti Sion, dagiti birhen kadagiti siudad ti Juda.
12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
Imbitinda dagiti prinsipe babaen kadagiti mismo nga imada, ken saanda a rinaraem dagiti panglakayen.
13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
Impanda dagiti babbaro iti balay a paggilingan, ken dagiti agtutubo a lallaki ket marigrigatan nga agbakbaklay kadagiti troso.
14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
Pinapanawda dagiti panglakayen iti ruangan ti siudad, ken pinapanawda dagiti babbaro manipud iti musikada.
15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
Naggibusen ti rag-o iti pusomi; nagbalin a dung-aw ti panagsalsalami.
16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
Natinnagen ti korona manipud iti ulomi! Asikami pay! Nagbasolkami gamin!
17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
Kimmapsuten dagiti puspusomi, ken nagkudrepen dagiti matami,
18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
gapu ta agdakdakiwas dagiti atap nga aso idiay Bantay Sion, a nabaybay-an.
19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
Ngem sika ni Yahweh; agturayka iti agnanayon, ken adda iti amin a henerasion ti tronom.
20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
Apay a lipatennakami iti agnanayon? Agpaut kadi pay ti pananglipatmo kadakami?
21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
Pagsubliennakami kenka, O Yahweh, ket agbabawikami. Isublim dagiti al-aldawmi a kas iti kallabes,
22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
malaksid a no talaga a binaybay-annakamin ken kasta unay ti pungtotmo kadakami!
